Happy New Year!
~AUB klik op de foto's om een grotere versie ervan te zien!
Zo, nu is het eindelijk tijd om alles wat in te halen van vorig jaar en wat schrijf over onze gebeurtenissen van de maand november. Nadat mijn moeder en tante terug richting Belgie vertrokken zijn heeft het toch eventjes geduurd voordat ik weer in mijn normale ritme was. Ik miste hen toch wel heel erg en met Ava die elke dag naar "Oma" en tante Annie vroeg was het nog wat moeilijker. We hebben ons er doorheen geslaan en Ava geniet volop van alle foto's en filmpjes van Oma en tante Annie! Eind oktober hebben we niet veel meer beleefd alhoewel het hier Halloween was. We zijn met Ava niet weg geweest 's avonds want hier schieten ze veel vuurwerk af en je ziet veel kinderen/tieners die nogal griezelig gekleed zijn...dus wij dachten dat het beter was om niet te gaan "trick or treaten" (rond gaan aan de deur bij mensen voor snoepjes). We zouden niet graag willen dat ze er bang van zou krijgen, we wachten nog een jaartje of langer als dat nodig is. Verder heeft ze wel veel genoten van alle Halloween decoraties bij mensen aan huis. In het begin van november hebben we nog genoten van wat prachtige zonnige dagen en we hebben nog bijna de hele maand prachtige herfstkleurtjes gehad. We zijn naar Burnaby Mountain Park geweest om daar te mooie kleuren te bekijken en op foto vast te leggen. Oooh, wat was het daar toch prachtig! Zo heeft elk seizoen wel weer wat moois te bieden en het is zo handig dat Burnaby Mountain Park zo dicht bij ons thuis is.
Omdat het nog zo'n mooi weer was had ik zin om nog eens naar Lynn Canyon Park te gaan wat gelegen is in Noord Vancouver en zo'n 25 minuten rijden is van ons thuis. Daar was ik al niet meer geweest van voordat Ava geboren was want je kan daar geen kinderwagen meenemen om de hangbrug over te gaan en om de wandelpaden te volgen want dit zijn voor een groot deel echte "hiking trails". Nu dat Ava groot genoeg is kan ze zelf wel een heel stukje wandelen en ik had wel een gevoel dat ze dit park leuk zou vinden. Het was alweer een tijdje geleden dat ik met Patricia had afgesproken en ik had haar eindelijk nog eens een mailtje gestuurd om te vragen of ze zin had om wat leuks te doen. Dat wou ze graag genoeg, dus we gingen samen met Ava naar Lynn Canyon Park. We waren al vroeg op pad en waren om 9u al over de brug heen aan het gaan. Het was gezellig en Ava bleek er ook veel lol in te hebben. Ze sprong graag over de rotsen, boomstronken en dergelijke. We hadden het trail genomen naar de "30 Foot Pool" wat zo'n 20 minuten wandelen is eens als je de brug over bent. Bij de 30 Foot Pool hebben we een pauze genomen en genoten van de mooie zichten.
Daarna zijn we weer rustig richting de brug gewandeld. Als we bijna halverwege terug bij de brug waren begon Ava echt erg moe te worden want ze had het hele stuk zelf gewandeld. En ja, een moe kind is meestal een vrij vervelend kind. Ze wilde dat ik haar zou oppakken en haar zou dragen. Ik probeerde haar uit te leggen dat ik haar zover niet kon dragen, want het was nog een heel stuk en het was allemaal bergop op de terug weg. Ze begon echt te wenen met dikke tranen dat ik echt niet wist wat doen. Ik heb haar dan toch maar opgenomen en met stukjes gedragen. Af en toe heb ik toch eventjes moeten stoppen omdat ze zwaar begon te wegen op mijn armen. Eens als we de brug weer over waren hebben we nog eventjes gerust op een bankje en doen werd ze gelukkig terug rustig en stopte ze met wenen. We hebben nog wat rondgeken en zijn daarna richting thuis gereden. We hebben toch een fijne voormiddag gehad en hebben heerlijk genoten van de prachtige natuur in Lynn Canyon Park.
We hebben tijdens de weekenden ook nog met ons drietjes proberen te genieten als het mooi weer was. Zo hadden we een prachtig weekend in de 2de week van november met zonnig weer en temperaturen rond het vriespunt. Hier wilden we toch nog wat van genieten en besloten om een wandeling te maken met Ava. We gingen richting Deer Lake in Burnaby wat een 15 minuten rijden is van ons thuis. Daar kan je rondom het meer wandelen en genieten van mooie zichten. En niet te vergeten dat er ook eendjes zijn zodat Ava deze zaadjes kan voeren. Dus een zak met zaad ging ook mee voor de eendjes. Toen we er aan kwamen was het meer heerlijk kalm en dat gaf mooie zichten. De eendjes waren inderdaad aanwezig en haten Ava van harte welkom met haar zaadjes! Nadat de zaadjes op waren zijn we een stukje rondom het meer gaan wandelen. De herfstkleuren waren hier ook volop te zien, hoe mooi met de zon op die bomen. Onderweg genoten we nog van de zichten en Ava genoot vooral van de plassen die er hier en daar te vinden waren. Gelukkig had ze haar rubberen laarsjes aan zodat haar voetjes niet nat zouden worden...dus laat haar maar wat rond huppelen in die plassen! Na een paar uurtjes was het weer tijd om richting thuis te gaan. We hebben heerlijk genoten van deze frisse najaarswandeling met ons drietjes!
Voor de rest van de week erna was het meer miezerig en regenachtig weer met hier en daar een namiddagje met wat opklaringen wat weer zorgde voor enkele mooie zonsondergangen. Op de dagen dat het wat minder regenachtig was zijn we met Ava nog gaan wandelen bij ons in de buurt want ze wou graag haar Bumba parapluutje uitproberen, dus toen het zo wat miezerig was konden we het eindelijk eens gaan uittesten. Ze vond het zo geweldig om Bumba op haar paraplu te hebben en deed deze de hele tijd op en toe...tja, dat is weer iets nieuws voor haar, he. Ik heb ook nog wat leuke foto's gemaakt van Ava bij ons thuis, soms poseert ze wel eens mooi voor mama. Nu dat Ava zo kan praten is het wel heerlijk om met haar gesprekjes te hebben. Ze kan alles zelf uitleggen en wauw soms komt er van alles uit (positief) waar we van versteld staan dat ze het weet en ja soms moeten we ook hartelijk lachen om de dingen die ze zegt. Ja, we moeten soms wel opletten wat we zeggen en doen want ze doet het gewoon allemaal na. Ik ben ook nog een keertje met Ava bij Burnaby Lake gaan wandelen en de eendjes gaan eten geven op een zonnige dag...dat is altijd genieten. Het zag er die dag zo mooi uit want de bergen in de verte hadden net een vers laag sneeuw gekregen. Wat is het hier toch prachtig, vooral als het een zonnig dagje is! Ik denk dat ik die prachtige zichten en alles rondom mij hier nooit moe zal worden. Ik geniet er telkens meer en meer van en ik voel mij vereerd dat ik in zo'n mooie omgeving mag/kan wonen.
Op het einde van november hadden nogmaals een paar zonnige en frisse dagen en deze vielen ook nog in het weekend...joehoe!! Het is altijd fijn om een zonnig weekend te hebben wat we samen met ons drietjes kunnen doorbrengen! Op die manier kunnen we toch een uitstapje maken of ergens gaan wandelen met Ava. Tijdens dit mooie weekend hadden we zin om eens naar Capilano Suspension Bridge Park te gaan in Noord Vancouver. Hier waren we al niet meer geweest sinds ik naar Canada verhuisd ben! Michael was met mij hier geweest toen ik in Canada op vakantie was in februari 2000 voordat ik verhuisde. Nu het is tegenwoordig geen goedkope zaak meer om dit park te bezoeken (zo'n $35 CAD - ongeveer 27 Euro), maar wij vonden het wel de moeite waard want wij kregen als inwoners van British Columbia met deze eenmalige toegang een jaarlijkse kaart. Dus nu kunnen wij hier eender wanneer naartoe gaan tijdens het komende jaar zonder dat we moeten betalen...dus voor ons is het wel de $35 waard. We waren vrij vroeg bij ons thuis vertrokken en hadden nog gratis parking langs de weg gevonden dichtbij het park. Er is ook een grote betaal parking voor bezoekers aan Capilano Suspension Bridge Park en dat kost $5 voor de hele dag.
Capilano Suspension Bridge Park is een park wat begint met het verhaal over de gescheidenis als je dit graag wil zien en zo wandel je verder naar de bekenden hangbrug die 137m lang is en op een hoogte van 70m boven de Capilano Rivier hangt. En ja, deze wiebelt ook als er voldoende mensen tegelijkertijd overheen wandelen. In dit park vind je ook "Treetops Adventures", dit omvat een deel kortere hangbrugjes die tussen de bomen hangen zodat je een zicht krijgt op het prachtige gematigde regenwoud alsof je een eekhoorn bent in een boom. Verder zijn er nog leuke wandelpaden te volgen door het prachtige bos met beekjes en dergelijke. Er is ook de nieuwe "Cliffwalk"...dit hebben we deze keer niet gedaan, daar komen we nog wel eens voor terug. De Cliffwalk hangt van een rotswand af boven de rivier op een hoogte van 91m en met een lengte van 213m met gedeeltelijk een glazenbodem. Vanop deze Cliffwalk heb je een zicht op het regenwoud en de rivier beneden. Wij gingen over de brug heen, volgden het pad naar de Treetops Adventures en hierna volgden we het "natures edge trail" wat je uiteindelijk weer terug brengt tot aan de brug. Toen we op de brug waren hoorden we mensen roepen naar elkaar en beneden op de rivier waren een deel wild water kayakers zich aan het uitleven...tof om te zien en ze moesten vrij hard werken om door het ruwe water heen te geraken. Wij hebben genoten van deze heerlijke zonnige dag in het bos en Ava vond het geweldig om over al die verschillende bruggen heen te lopen tussen de bomen! Dit gaan we zeker nog een keertje doen en we hopen om ook terug gaan voor de "Canyon Lights" in december. Het hele park is dan verlicht met kerstlichtjes en bedekt in Kerst decoratie.
En dat is dan het einde van onze belevenissen in november. In het volgende berichtje komen de belevenissen van december!
Foto's van Capilano Suspension Bridge Park
Nog even geduld voor mijn volgende post!
Foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders aangegeven!
Je kan me contacteren via email als je geinteresseerd ben om foto's van mij te gebruiken of te kopen. DANK BIJ VOORBAAT!
No comments:
Post a Comment