Onze avonturen van januari 2024!
~Je kan op de foto's klikken om een grotere versie te zien!
Winter zonsopgang vanuit onze tuin bij Vancouver, BC, Canada
AANDACHT!! Ik krijg soms berichtjes in de "comments" onder mijn blog posts met vragen erin. Dikwijls zijn deze anoniem waardoor ik die persoon niet kan contacteren of een reactie kan sturen. Dus als je enige vragen hebt of gewoon contact wil opnemen, stuur me dan even een e-mailtje via "CONTACT" of zet je contact gegevens in je bericht. DANK BIJ VOORBAAT!
Ik hoop dat alles nog steeds goed gaat met jullie? Natuurlijk wil ik telkens iedereen bedanken die hier regelmatig eens komt kijken en/of een leuk berichtje nalaat...dat stel ik erg op prijs en is altijd fijn om te lezen! Ik hoop dat jullie nog steeds meelezen en een beetje genieten van de verhalen en foto's.
Het nieuwe jaar is weer begonnen en ik hoop dat iedereen een fijne Nieuwjaarswisseling heeft gehad en dat het jaar goed begonnen is? Bij ons is het nieuwe jaar rustig begonnen en zal januari niet zoveel interessant nieuws leveren. Op Nieuwjaarsdag hebben we gewoon thuis rustig rondgehangen, ik belde nog met Oma om haar een Gelukkig Nieuwjaar te wensen en weer wat bij te kletsen...dat is altijd gezellig. We keken 's avonds nog een filmpje en zo was die dag weer snel om. Ik had nog eens zin in lekkere kip curry voor op de boterham, maar dan kan je hier niet kopen in de winkel zoals in België. Ik heb het dan zelf gemaakt en dat smaakt ook heel goed. Ik had ook nog een lekkere cake gebakken en deze keer had ik er een sinaasappelcake van gemaakt. Dus met wat sinaasappelschil en sinaasappelsap in het deeg, wat was dat lekker! Zeker een recept om te houden en in de toekomst weer eens te maken. Ik zou ook sinaasappelglazuur kunnen maken om eroverheen te gieten, maar dat heb ik deze keer niet gedaan.
We genieten nog even van Sadie want ik heb in de eerste week van januari een telefoontje ontvangen van Matthias om mij te laten weten dat ze mogelijke een geschikt gezin voor haar hebben gevonden. Een gezin dat zo een 3 jaar geleden een kind heeft geadopteerd (nu 9 jaar oud) met een geschiedenis van trauma en wat ontwikkelingsachterstand. Ze heeft verder ook een deel medische problemen zoals diabetes type 1 met insulinepomp, chronische slaapstoornis en immuunproblemen. Verder heeft ze ook problemen met haar evenwicht (lichte hersenverlamming), geen gehoor in linkeroor en dubbelzicht. Blijkbaar was dit kind redelijk gehecht aan de hond van het gezin waar ze tijdelijk was voordat ze geadopteerd werd, dus haar therapeuten denken dat dit kind beter zou kunnen functioneren met een hond aan haar zijde. Ze kunnen wel niet met de Sadie naar publieke plaatsen kunnen gaan zoals winkels, dokterspraktijken en dergelijke omdat ze niet gecertificeerd is, dus zal meer hun huisdier zijn wat hopelijk een kalmerende/positieve invloed heeft op dat meisje. Normaal gezien zouden ze Sadie volgende week of de week erna overnemen, maar ondertussen heb ik bericht gekregen dat dat meisje met nieuwe medicatie begonnen is en de ouders willen nog even afwachten hoe ze daar op gaat reageren voordat ze Sadie in huis halen.
Plan is dat Sadie op 29 januari naar dat nieuwe gezin gaat en dat zonder dat ze haar eerst ontmoeten, maar goed dat is nu eenmaal zo. Matthias wil graag dat ik het gezin ontmoet als Sadie naar hen toe gaat. Zo is er misschien ook meer kans dat dit gezin met mij in contact zal blijven als het voor hen klikt met Sadie. Nu is het wel zo dat als Sadie na een tijd echt niet klikt met dat gezin, dan kan het zijn dat ze haar terug opgeven en dan willen wij haar met plezier voorgoed terug verwelkomen! Dus het zal weer even afwachten zijn, het is nog niet voorbij! Wij zullen zeker weer droevig zijn als ze gaat, maar als Sadie gelukkig zal zijn met dat nieuwe gezin dan zullen wij ook blij zijn voor haar en zo kan ze eindelijk van een mooi leven genieten waar ze hopelijk erg geliefd wordt.
Lekkere zelfgemaakte kip curry voor op broodjes, yum!
Vers gebakken sinaasappelcake, heel lekker!
Tiny en Sadie die samen een dutje doen onder de tafel
We hadden nog een keertje afgesproken met Lynn in het hondenpark zodat Sadie en Scout weer eens samen konden spelen. Lynn is net terug van een cruise naar Hawaii. Ze had ons een zakje lekkere chocolade noten meegebracht van Hawaii, mmm die zijn lekker! Sadie geniet ook van haar speelgoedbal die ze had gekregen van Lynn voor Kerst! Het is een plastieken bal met lichtjes die je plat kan duwen en die dan open springt in een bal. Geweldig om te zien hoe ze erop reageert, zelfs Tiny vindt het best interessant, haha. Het weer werkt voorlopig niet mee om er op uit te gaan en de goesting ontbreekt mij ook een beetje om er op uit te gaan voor foto's te nemen, dus we blijven thuis en gaan hier in de buurt wandelen als het niet te nat is. Nu kregen we onze eerste sneeuwbui, maar gelukkig viel er maar een paar cm. Het was wel erg koud en de sneeuw viel terwijl het spitsuur was zodat het verkeer weer 1 en al chaos was. Gelukkig moesten wij nergens heen, Michael en ik waren te voet met de honden halverwege Ava gaan ontmoeten als terugkwam van school want met de auto was geen doen.
Na deze sneeuwval hadden we wel mooie zonnige dagen, maar het werd ineens enorm koud, zo koud dat je maar een 15 minuten buiten kon zijn. We hadden zo maar even een -12C overdag en dat is wel erg uitzonderlijk voor ons hier aan de westkust, met de luchtvochtigheid en de wind erbij voelde het aan als -20C. Dus we gingen niet lang buiten, want dat is ook veel te koud voor de hondjes. Omdat er nog wat sneeuw lag en het zo koud was, waren ook de voetbalwedstrijden afgelast. We gingen met Sadie de bal gooien op het gras bij de school dichtbij ons thuis waar nog wat sneeuw lag. Daar kon ze dan goed wat rondrennen en zo bleven we dan maar een 10-15 minuten buiten met die kou. Die kou en zonnige dagen gaven ons 's avonds wel een paar keer prachtige zonsondergangen, dan geniet ik daar wel van en dat van bij ons thuis sinds het te koud is om ergens naartoe te gaan. Tegen dinsdag zou het een beetje warmer worden en ook bewolkter waar er opnieuw sneeuw verwacht werd. We zouden van dinsdag op woensdag nacht zo een 10 tot 20cm sneeuw krijgen met nog een 10cm overdag. Als ik 's nachts rond 3u naar toilet moest, heb ik even buiten gekeken en het was inderdaad aan het sneeuwen en lag er al een paar cm op de grond.
Tegen de ochtend nadat mijn alarm afging lag ik nog even op bed terwijl ik naar het nieuws luisterde op de radio en daar haarde ik dat vele scholen in Vancouver en omstreken gesloten zouden zijn. Dus ik keek op mijn telefoon naar mijn email en daar zag ik inderdaad een email van de school om alle ouders in te lichten dat de school vandaag (woensdag) gesloten is. Het moest dan toch goed gesneeuwd hebben, en jaaa toen ik naar buiten keek zag ik dat er al zeker een goede 20cm lag terwijl het nog steeds aan het sneeuwen was. Omdat Ava toch niet naar school moest, bleven we nog even op bed liggen. Na het ontbijt ging Michael sneeuwruimen en Ava ging helpen. Hij wil niet dat ik de sneeuw ruim, omdat dat niet goed is voor mijn hart, dus ik moet maar toekijken! Daarna ging Michael ook bij zijn oudershuis sneeuwruimen. Ava en ik gingen met Sadie naar het parkje achter ons huis, daar kon Sadie lekker door de sneeuw heen rennen...wat een pret had ze. Tiny lieten we binnen, die zou zo verdwijnen in de sneeuw want er lag ondertussen zeker een goede 30cm. Als Michael terug was aten we lunch en daarna gingen Ava en Michael in het parkje achter ons huis sleeën. Ik ging natuurlijk ook even kijken en Sadie kwam ook weer mee naar buiten. Wat hadden ze plezier!
Na deze sneeuwval hadden we wel mooie zonnige dagen, maar het werd ineens enorm koud, zo koud dat je maar een 15 minuten buiten kon zijn. We hadden zo maar even een -12C overdag en dat is wel erg uitzonderlijk voor ons hier aan de westkust, met de luchtvochtigheid en de wind erbij voelde het aan als -20C. Dus we gingen niet lang buiten, want dat is ook veel te koud voor de hondjes. Omdat er nog wat sneeuw lag en het zo koud was, waren ook de voetbalwedstrijden afgelast. We gingen met Sadie de bal gooien op het gras bij de school dichtbij ons thuis waar nog wat sneeuw lag. Daar kon ze dan goed wat rondrennen en zo bleven we dan maar een 10-15 minuten buiten met die kou. Die kou en zonnige dagen gaven ons 's avonds wel een paar keer prachtige zonsondergangen, dan geniet ik daar wel van en dat van bij ons thuis sinds het te koud is om ergens naartoe te gaan. Tegen dinsdag zou het een beetje warmer worden en ook bewolkter waar er opnieuw sneeuw verwacht werd. We zouden van dinsdag op woensdag nacht zo een 10 tot 20cm sneeuw krijgen met nog een 10cm overdag. Als ik 's nachts rond 3u naar toilet moest, heb ik even buiten gekeken en het was inderdaad aan het sneeuwen en lag er al een paar cm op de grond.
Tegen de ochtend nadat mijn alarm afging lag ik nog even op bed terwijl ik naar het nieuws luisterde op de radio en daar haarde ik dat vele scholen in Vancouver en omstreken gesloten zouden zijn. Dus ik keek op mijn telefoon naar mijn email en daar zag ik inderdaad een email van de school om alle ouders in te lichten dat de school vandaag (woensdag) gesloten is. Het moest dan toch goed gesneeuwd hebben, en jaaa toen ik naar buiten keek zag ik dat er al zeker een goede 20cm lag terwijl het nog steeds aan het sneeuwen was. Omdat Ava toch niet naar school moest, bleven we nog even op bed liggen. Na het ontbijt ging Michael sneeuwruimen en Ava ging helpen. Hij wil niet dat ik de sneeuw ruim, omdat dat niet goed is voor mijn hart, dus ik moet maar toekijken! Daarna ging Michael ook bij zijn oudershuis sneeuwruimen. Ava en ik gingen met Sadie naar het parkje achter ons huis, daar kon Sadie lekker door de sneeuw heen rennen...wat een pret had ze. Tiny lieten we binnen, die zou zo verdwijnen in de sneeuw want er lag ondertussen zeker een goede 30cm. Als Michael terug was aten we lunch en daarna gingen Ava en Michael in het parkje achter ons huis sleeën. Ik ging natuurlijk ook even kijken en Sadie kwam ook weer mee naar buiten. Wat hadden ze plezier!
Lekkere noten van Hawaii met chocolade, kaneel, ginger en kruiden
De eerste sneeuwval bij ons thuis
Sommige mensen hebben nog Kerstverlichting aan, mooi met de sneeuw
En brrr, erg koud met -12C overdag!
Sadie die altijd zo schattig zit met haar poten
Lekker in de sneeuw snuffelen en rennen
Een prachtig dun maantje bij zonsondergang
Een paar mooie zonsondergangen van bij ons thuis
De tweede sneeuwval met veel meer sneeuw deze keer
Sneeuwneus!
Winter landschappen in onze buurt bij Vancouver
En een paar sneeuw selfies mogen er niet aan ontbreken, natuurlijk!
Een paar bijhorende videotjes
Het had eindelijk gestopt met sneeuwen, maar die nacht zouden we vriezende regen krijgen...dus dat zou voor morgenochtend wel eens gevaarlijk kunnen zijn op de wegen. Gelukkig moeten we nergens heen en zolang Ava maar veilig te voet naar school kan is het geen probleem. Nu hoorde ik 's morgens op de radio weer dat alle scholen voor een tweede dag dicht zouden zijn omdat het veel te glad was overal. En dat werd via email bevestigd door de school dat ze vandaag ook weer gesloten waren. Heerlijk, dan blijven we nog even op bed liggen. Als ik Tiny 's morgens uitliet zag ik een prachtige zonsopgang, dus vlug mijn telefoon en camera bij de hand gehaald voor een filmpje en wat foto's. Nog geen 10 minuten later waren de vurige kleurtjes alweer verdwenen, dus ik had wel even geluk dat ik net buiten was voor de felle kleurtjes. Ava genoot die dag nog wat van sleeën in het parkje achter ons huis die dag.
Vrijdag was het weer een gewone schooldag, het was nu weer aan het regenen en het was ook goed opgewarmd. De sneeuw zal nu wel stilletjes aan gaan verdwijnen. Die week was er ook geen voetbaltraining en ook geen wedstrijd in het weekend want er ligt nog teveel sneeuw op de velden. In het begin van de week kreeg ik een email van Matthias dat het gezin voor Sadie op maandag (29 januari) om 16u naar het kantoor van de BC & Alberta Guide Dogs zal komen om haar op te halen. Hij vroeg dus of ik Sadie tegen 16u die dag naar hun kantoor kon brengen zodat ik Sadie kan overhandigen en dat gezin ook kan ontmoeten. Michael en Ava willen ook meekomen, dus 16u is prima want dan kunnen we na Ava haar school richting hun kantoor gaan. Het is nu dus officieel dat ze naar dat gezin gaat. Matthias zal in het begin af en toe wel eens met hun afspreken om te zien hoe het met Sadie gaat en dan hoop ik natuurlijk ook te horen hoe het met haar gaat. Nu ben ik wel weer even droevig dat ik haar weer moet afstaan, maar we gaan deze laatste week extra genieten! We zijn diezelfde dag nog met Sadie naar het hondenpark geweest, zodat ze met Scout kon spelen. Die week hebben we niet veel anders meer gedaan, behalve wat gaan wandelen met Sadie, haar nog wat extra vertroetelen en nog een keertje met Scout gaan spelen.
Maandag was vlug daar en we gingen met Sadie naar het kantoor van de BC & Alberta Guide Dogs. Als we daar aankwamen was een man met 2 kinderen in het gras aan het rondrennen. Het bleek Sadie haar nieuwe gezin te zijn, want de man vroeg al vlug of dat Sadie was. We gingen naar binnen, Sadie was heel lief en ging al vlug snuffelen aan die nieuwe mensen. Het meisje waar ze speciaal voor zou geadopteerd worden was heel aardig en Sadie was lief met haar. Ze had een hoofdtelefoon op want zoveel drukte is moeilijk voor haar, maar ze vroeg me een paar dingen en was echt een lieve meid. De mama was ook heel lief en verontschuldigde zich dat ze Sadie bij ons weghaalde, maar daar hebben we het uiteindelijk voor gedaan. Het is een gezin met 4 kinderen, 3 eigen kinderen (2 jongens en 1 meisje) en dan dit geadopteerde speciale behoeften meisje. De kinderen zijn tussen de 5 en 12 jaar. Ze wonen blijkbaar op een redelijk groot stuk grond waar Sadie lekker kan rondrennen en met 4 kinderen erbij gaat Sadie het nog druk krijgen, haha. Maar ik kan me wel voorstellen dat Sadie bij hun een mooi leven kan leiden en daar ben ik wel blij mee! De ouders vroegen nog een paar dingen over Sadie en zouden mij wel via email contacteren moesten er nog vragen zijn.
Een prachtige zonsopgang vanuit onze tuin bij Vancouver
De sneeuw begint stilletjes aan te smelten
Nog wat extra aandacht geven aan onze lieve Sadie
Zelfgemaakte macaroni salade, mmmm
Scout en Sadie in het hondenpark dichtbij ons thuis
De laatste momenten met onze allerliefste Sadie 💕
Sadie in de auto opweg naar het kantoor van de BC & Alberta Guide Dogs
Sadie's nieuwe gezin heeft mijn contactgegevens, maar ik heb die van hen niet omdat zij niet verplicht zijn om met mij in contact te blijven als ze dat liever niet willen. De mama had wel al laten vallen dat we in de toekomst zeker eens zouden moeten langskomen om Sadie te bezoeken. Wat lief en ik hoop dat dat misschien wel mogelijk is, maarja je weet niet of ze zoiets in het moment zeggen en of ze het ook echt menen. Ik heb wel gezegd dat ze eerst maar even moeten zorgen dat Sadie ingeburgerd is voordat we haar gaan bezoeken. Moest het zijn dat ik helemaal niets van hen hoor (wat altijd mogelijk is), dan zal ik Matthias wel contacteren om te zien hoe het met Sadie gaat want hij zal in het begin met hen in contact zijn om er voor te zorgen dat alles goed gaat met haar bij dit gezin. Voordat we het kantoor verlieten, ging Sadie eerst weg met haar nieuwe gezin en ze liep mooi langs hen mee. Het was even moeilijk om te zien, maar hopelijk heeft ze nu haar voor altijd thuis gevonden en zal ze gelukkig zijn. We spraken nog even met de dame die de grote baas is van de BC & Alberta Guide Dogs.
Ze begreep dat dit moeilijk was voor ons en bedankte ons nog voor alles wat we voor Sadie gedaan hebben. Ze zei al dat een nieuwe puppy aannemen de beste remedie is, haha. Ik denk dat vele puppy opvoeders er ook zo over denken, want net als de ene hond nog niet goed weg is dat ze alweer een nieuwe puppy aannemen. Zo deed Lynn dat ook met ondertussen haar 5de hond die ze groot brengt voor hen, maar deze keer blijft Scout bij haar omdat Scout als fokhond gebruikt gaat worden nadat ze 2 jaar wordt (in mei). Puppies zijn lief en schattig en zeker een goede afleiding...maar wij zien dat voorlopig niet zitten, dus we gaan af en toe wel eens naar Lynn om met Scout te knuffelen of om met haar te gaan wandelen. Ik was die avond toch redelijk droevig en miste Sadie alweer enorm, ik heb veel aan haar gedacht en had ook geen goede nachtrust die nacht. De dag erna ging het wel wat beter, maar voelde ik me toch nog wat droevig. We hebben dan wat opgeruimd, gepoetst en weer wat meer plaats gemaakt in huis. Zo zie je toch weer dat een grote hond ook redelijk veel werk met zich meebrengt, alhoewel ik haar haar zo weer terug zou nemen en dat werk nemen we er graag bij. Ik voel mij deze keer niet zo droevig omdat ik weet dat ze bij een lief gezin is en dat ze daar een gelukkig leven kan hebben.
Ik denk dat Michael het deze keer moeilijker heeft, misschien ook omdat hij nu thuis was als Sadie er was. Toen Sadie de eerste vertrok was Michael net een week thuis van het werken, dus daarvoor zag hij haar niet zoveel omdat hij meestal op zijn werk was. Maar tijdens haar terugkeer in december was Michael thuis, dus hij heeft veel meer tijd met haar kunnen doorbrengen. Natuurlijk mis ik haar ook heel erg, maar ik kan die droevigheid nu wat beter aan want ik weet dat ze bij een goed gezin terecht gekomen is. Toen Sadie in Edmonton was, was ik veel droeviger en had ik het echt moeilijk. Ik heb nu extra genoten van haar die laatste anderhalve maand en hoop voor haar dat ze een heerlijk en gelukkig leven kan tegemoet gaan. De laatste paar dagen van januari zijn zo weer voorbij gegaan met opruimen, wandelen, winkelen en het missen van Sadie. Er zat ook nog ergens een mooie zonsopgang bij. Ik eindig met wat foto's van Sadie haar tijd bij ons en hopelijk heb ik volgende maand een beetje nieuws over hoe het met Sadie gaat bij haar nieuwe gezin.
Ze begreep dat dit moeilijk was voor ons en bedankte ons nog voor alles wat we voor Sadie gedaan hebben. Ze zei al dat een nieuwe puppy aannemen de beste remedie is, haha. Ik denk dat vele puppy opvoeders er ook zo over denken, want net als de ene hond nog niet goed weg is dat ze alweer een nieuwe puppy aannemen. Zo deed Lynn dat ook met ondertussen haar 5de hond die ze groot brengt voor hen, maar deze keer blijft Scout bij haar omdat Scout als fokhond gebruikt gaat worden nadat ze 2 jaar wordt (in mei). Puppies zijn lief en schattig en zeker een goede afleiding...maar wij zien dat voorlopig niet zitten, dus we gaan af en toe wel eens naar Lynn om met Scout te knuffelen of om met haar te gaan wandelen. Ik was die avond toch redelijk droevig en miste Sadie alweer enorm, ik heb veel aan haar gedacht en had ook geen goede nachtrust die nacht. De dag erna ging het wel wat beter, maar voelde ik me toch nog wat droevig. We hebben dan wat opgeruimd, gepoetst en weer wat meer plaats gemaakt in huis. Zo zie je toch weer dat een grote hond ook redelijk veel werk met zich meebrengt, alhoewel ik haar haar zo weer terug zou nemen en dat werk nemen we er graag bij. Ik voel mij deze keer niet zo droevig omdat ik weet dat ze bij een lief gezin is en dat ze daar een gelukkig leven kan hebben.
Ik denk dat Michael het deze keer moeilijker heeft, misschien ook omdat hij nu thuis was als Sadie er was. Toen Sadie de eerste vertrok was Michael net een week thuis van het werken, dus daarvoor zag hij haar niet zoveel omdat hij meestal op zijn werk was. Maar tijdens haar terugkeer in december was Michael thuis, dus hij heeft veel meer tijd met haar kunnen doorbrengen. Natuurlijk mis ik haar ook heel erg, maar ik kan die droevigheid nu wat beter aan want ik weet dat ze bij een goed gezin terecht gekomen is. Toen Sadie in Edmonton was, was ik veel droeviger en had ik het echt moeilijk. Ik heb nu extra genoten van haar die laatste anderhalve maand en hoop voor haar dat ze een heerlijk en gelukkig leven kan tegemoet gaan. De laatste paar dagen van januari zijn zo weer voorbij gegaan met opruimen, wandelen, winkelen en het missen van Sadie. Er zat ook nog ergens een mooie zonsopgang bij. Ik eindig met wat foto's van Sadie haar tijd bij ons en hopelijk heb ik volgende maand een beetje nieuws over hoe het met Sadie gaat bij haar nieuwe gezin.
Nog een mooie zonsopgang vanuit onze tuin
Een collage van Sadie van 2 maanden oud totdat ze vertrok
Een bijhorend videotje
Foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders aangegeven! Je kan me contacteren via email als je mijn foto's wil gebruiken. DANK BIJ VOORBAAT!
