Thursday, June 10, 2010

Finally time for an update...part 1

Since most people that visit my blog are Belgian or Dutch I have decided to continue my blog in Dutch only for now. If anybody has any questions regarding this, please feel free to CONTACT ME!
All images are Copyright by Ann Badjura unless otherwise stated, please contact me first if you wish to use any of my photos or if you wish to purchase any of my photos! Thanks in advance!



Sinds de meeste mensen die mijn blog bezoeken Belgisch of Nederlands zijn heb ik besloten om enkel in het Nederlands verder te gaan met dit blog. Als iemand hier vragen over heeft, dan mag je me altijd CONTACTEREN! Ik ben dit blog vooral begonnen zodat mijn familie en vrienden in Belgie (van waar ik afkomstig ben) mijn leventje in Vancouver, Canada een beetje kunnen volgen. Deze blog is ook open voor iedereen die geinteresseerd is natuurlijk. Ik ben naar Canada verhuisd in april 2000 om bij mijn Canadese vriend te gaan wonen waar ik ondertussen ook mee getrouwd ben. Als er enige vragen of commentaar is, laat dan een berichtje na in mijn GASTENBOEK of E-MAIL ME!
Alle foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders vermeld, aub contacteer mij eerst voordat je mijn foto's wil gebruiken of als je geinteresseerd bent om foto's te kopen! Alvast bedankt!



~AUB klik op de foto's om een grotere versie ervan te zien!

A beautiful rainbow seen near Mara Lake in the Shuswap Region of British Columbia



Hier ben ik eindelijk weer eens! We hebben het de laatste tijd zo druk gehad dat ik niet veel tijd heb gehad voor de computer en om te bloggen of e-mailen. Mijn moeder is op 9 juli weer terug naar Belgie vertrokken na een maand hier geweest te zijn en nu is er eindelijk wat tijd om e-mails te beantwoorden en wat te schrijven over onze gebeurtenissen op deze blog.

Via de post had ik 2 pakjes gekregen met de post van vriendinnen van mij. Eentje kwam van onze goede vrienden van Nederland, Ineke & Sandor die hier 14 maanden gewoond hebben en eentje kwam van een Belgisch koppel waar ik mee bevriend ben, Nancy & Benny. De pakjes waren fantastisch en Ava kan er volop van genieten! Verder heb ik genoten van mijn moeder die een maand bij ons verbleven is. Mijn moeder is op 12 juni in Vancouver aangekomen en deze keer is ze helemaal alleen gekomen! We hadden mijn moeder aangeraden om begeleiding aan te vragen op de luchthaven als ze de vlucht ging boeken bij het reisbureau. Mijn moeder gaat altijd haar reis boeken in Genk bij want daar zijn ze altijd super goed en kennen ze haar ondertussen al van die andere keer dat ze naar Canada is gekomen met familie en ook omdat ik daar al een paar keer gaan boeken ben. Het reisbureau heeft er dan voor gezorgd dat mijn moeder begeleiding kreeg op Schiphol als ze naar de gate moest gaan en ook als ze in Vancouver uitstapte tot in de verwelkomingshal.

De cadeautjes van Ineke & Sandor en de cadeautjes van Nancy & Benny



Some photos of Ava in her first 3 weeks








Het vliegtuig zou normaal om 18u10 landen, maar volgens internet zouden ze 20 minuten eerder landen. Wij waren op tijd op de luchthaven om haar op te wachten samen met Ava die ze voor het eerst zou ontmoeten. Ava had veel aandacht op de luchthaven en de mensen vonden haar zo’n schatje. Een dame zei dat ze het geweldig vond dat mijn moeder een maand met ons kon doorbrengen want ze zei dat het zo belangrijk was dat grootouders vroeg genoeg een band moeten opbouwen met hun kleinkind en dat geloof ik ook. Toen we mijn moeder zagen aangewandeld komen met haar karretje en koffer waren wij zo blij en zo trots dat ze dit helemaal alleen gedaan heeft, want we wisten hoe angstig ze was om alleen te komen. Mijn moeder was zo content om eindelijk haar kleindochtertje te mogen ontmoeten en haar te kunnen knuffelen...Ava was nog maar net iets voorbij de 3 weken oud toen mijn moeder aankwam.

Gelukkig wonen we niet ver van de Vancouver luchthaven af (zo’n 20 minuten rijden) en waren we vlug thuis. Mijn moeder was moe van de reis, want het zijn toch bijna 10 uren vliegen. Toen we thuis kwamen wilde mijn moeder eerst haar koffer wat uitpakken, want ze had meer spullen voor ons mee dan voor haar zelf...haha. Vele familieleden en vrienden hadden haar een kaartje meegegeven, centjes en cadeautjes voor Ava. Ongelofelijk hoeveel spullen dat we gekregen hebben. Daar zijn we super blij mee en daar zal Ava heel veel aan hebben. De centjes zetten we op een rekening voor haar zodat ze daar later wat aan heeft. Bij deze heel erg bedankt aan iedereen voor de kaarten, centjes en cadeautjes! Mijn moeder is dan vrij vroeg gaan slapen en de dag erna heeft ze volop kunnen genieten van Ava. Michael zijn ouders zijn dan ook naar hier gekomen om mijn moeder te zien. Het was een gezellige dag met ons allen. De eerste week dat mama hier was hebben we het rustig aan gedaan, hier en daar wat gaan wandelen in onze buurt, nu en dan eens naar de winkel of shopping en verder gewoon genieten van elkaars gezelschap en veel bijpraten.


Alle cadeautjes van Belgie en Oma met Ava






Op woensdag 23 juni vertrokken we met z’n allen naar Mara Lake waar we elk jaar naartoe gaan. Mara Lake is een prachtig meer wat ongeveer 500km ten oosten van Vancouver gelegen is in de North Shuswap regio. We gaan elk jaar naar Mara Lake samen met Michael zijn ouders omdat het een familie samenkomst is met een paar zussen van mijn schoonmoeder van Alberta en Saskatchewan. Het is altijd zeer relaxerend en we doen die week niet veel. Dit jaar kwam mijn moeder ook mee en Dorothy had ook een dame bij, dit was de moeder van haar schoonzoon uit Engeland en haar dochter en schoonzoon zouden op het einde van de week ook voor enkele dagen naar Mara Lake komen met de kinderen. Omdat wij met 5 volwassenen zouden reizen en 1 baby hebben we een minivan gehuurd zodat we daar met z’n allen inpassen alsook de bagage. We hebben die minivan op 22 juni opgehaald en ’s avonds al vanalles erin kunnen proppen. Woensdag 23 juni waren we al vroeg uit de veren om alles in te pakken en te zorgen dat we niets zouden vergeten mee te nemen. Ik was wel wat nerveus om zover te reizen met Ava, maar dat was erg goed meegevallen. Ava sliep voor een groot deel van de reis en telkens als we stopten, ongeveer elke 2 uren, gaf ik haar eten en dat ging prima. Wat een gemakkelijk kind om mee te reizen, daar kwam geen kick uit.

Eens aangekomen bij Mara Lake was het weer geweldig om Dorothy & Fay te zien, ze zien er nog altijd even goed uit. Het was ook erg aangenaam om Margeret te ontmoeten van Engeland (Wales eigenlijk). Mijn mama had een mooie suite gehuurd wat dichtbij de chalets was waar ze 2 slaapkamers had, een volledige keuken en een volledige badkamer. Binnen had je ook airconditioning of verwarming, super eigenlijk omdat je ’s morgens de verwarming kon aanzetten als het wat koel was en als het ’s namiddags te heet was kon je de aircondition aandoen. Wij zijn aan deze suite verkocht en willen daar volgend jaar in verblijven in plaats van in de chalets waar het erg warm is op de tweede verdieping. We hebben niet veel gedaan tijdens deze week...lekker gerelaxed, bijgepraat met de familie, gaan wandelen met Ava en zulke dingen. Het weer was vrij goed en we hadden daar elke dag temperaturen rond de 25-28 graden en heel wat zon. Nu en dan ook wat wolken en de nodige buien op tijd en stond, maar over het algemeen was het vrij mooi weer.

Foto's van Mara Lake & de familie












Het was een heerlijke week en het was super om iedereen weer te zien. Het enige wat tegenviel was dat mijn moeder in het midden van het verblijf het slechte nieuws kreeg dat haar zus overleden was in Belgie. We hadden daar geen telefoon, dus niemand kon ons telefonisch bereiken en omdat we daar tussen twee bergketens zaten konden we ook geen ontvangst krijgen op onze gsm’s. Maar de mensen die verantwoordelijk zijn voor de chalets en suites wonen daar in een huis en waren zo vriendelijk om Michael het paswoord te geven van hun wireless internet. Zo konden we toch een beetje e-mailen als het nodig was en als de wireless fatsoenlijk werkte. Het was heel jammer voor mijn moeder en ze was er toch een paar dagen niet goed van, maarja als je zover van huis zit en dan nog eens 500km van Vancouver dan kan je onmogelijk naar huis gaan op dat moment.


Nog wat foto's van onze week aan Mara Lake











Nog even geduld voor mijn volgende post!



Wednesday, June 2, 2010

Time for some photos of our little girl

Since most people that visit my blog are Belgian or Dutch I have decided to continue my blog in Dutch only for now. If anybody has any questions regarding this, please feel free to CONTACT ME!
All images are Copyright by Ann Badjura unless otherwise stated, please contact me first if you wish to use any of my photos or if you wish to purchase any of my photos! Thanks in advance!



Sinds de meeste mensen die mijn blog bezoeken Belgisch of Nederlands zijn heb ik besloten om enkel in het Nederlands verder te gaan met dit blog. Als iemand hier vragen over heeft, dan mag je me altijd CONTACTEREN! Ik ben dit blog vooral begonnen zodat mijn familie en vrienden in Belgie (van waar ik afkomstig ben) mijn leventje in Vancouver, Canada een beetje kunnen volgen. Deze blog is ook open voor iedereen die geinteresseerd is natuurlijk. Ik ben naar Canada verhuisd in april 2000 om bij mijn Canadese vriend te gaan wonen waar ik ondertussen ook mee getrouwd ben. Als er enige vragen of commentaar is, laat dan een berichtje na in mijn GASTENBOEK of E-MAIL ME!
Alle foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders vermeld, aub contacteer mij eerst voordat je mijn foto's wil gebruiken of als je geinteresseerd bent om foto's te kopen! Alvast bedankt!



~AUB klik op de foto's om een grotere versie ervan te zien!

Our beautiful daughter Ava only 1 day old here



Zoals jullie waarschijnlijk al gelezen hebben zijn wij sinds 18 mei de trotse ouders van een dochtertje en haar naam is Ava, in het Engels klinkt dat inderdaag zoals Eva in het Nederlands...maar het wordt meer uitgesproken als Eiva. Ze woog 3,060kg en was 48cm groot. De bevalling is goed gegaan, maar het duurde wel wat lang voordat ons dochtertje zich wou laten zien. Op maandag 17 mei rond 5u 's morgens brak mijn water gedeeltelijk en een half uur later begonnen de lichte weeen. Ik had er weinig last van en heb gewacht tot 9u om mijn dokter te bellen. Ze vertelden me dat ik best even langs kwam zo dat ze konden controleren of mijn water wel degelijk gebroken was. En ja hoor...dat was dus inderdaad het geval en ik had op dat moment nog maar een 1cm opening. De dokter stuurde me dan naar het ziekenhuis om een stress test te doen.

Tijdens de stress test kijken ze na of de baby zich nog goed voelt en of alles oke is met de baby en mezelf. Alles was in orde met de baby en mezelf dus als ik kon gewoon weer terug naar huis. De dokter had gezegd als mijn weeen heviger en kort namekaar zouden komen dat ik dan gewoon weer terug naar het ziekenhuis kon gaan, maar als ik nog niet bevallen zou zijn tegen dinsdag morgen (18 mei) dan wou ze dat ik naar het ziekenhuis zou gaan rond 7u-7u30 om dan alles nog eens na te kijken. Ik heb die maandag nadat ik thuis kwam van de dokter en het ziekenhuis rondgelopen met weeen die in de vroege avond niet zo aangenaam meer waren. Ik ben rond 19u dan terug naar het ziekenhuis gegaan omdat het leek dat de weeen vrij kort na mekaar kwamen. Ze hebben mij onderzocht, alles was nog prima met de baby en ik had tegen toen nog maar een 3-4cm opening...dus het zou nog wel even gaan duren.


De geboorte van ons dochtertje Ava




Ik ben daarna terug naar huis gegaan en wou de weeen thuis wel onder controle proberen te houden. Als er niets zou komen dan zou ik pas rond 7u 's morgens naar het ziekenhuis gaan. Ik heb dus de hele nacht rondgelopen met weeen die vrij pijnlijk werden, ik kon niet slapen, niet liggen, wat wandelen ging nog wel...maar soms wist ik me echt geen houden meer te geven. Rond 4u 's morgens was het toch wel echt moeilijk uit te houden en ik zei tegen Michael dat ik de Labour & Delivery in het ziekenhuis zou bellen om te zien of ik kon gaan. Ik heb toen even met een verpleegster gepraat en de weeen zijn eigenlijk nog niet kort genoeg na elkaar, maar ze zei dat ik altijd kon gaan als ik wou. Na dat praatje voelde ik me precies wat beter en heb ik het nog kunnen uithouden tot ongeveer 6u30 's morgens.

We zijn dan naar het ziekenhuis gegaan en ik had toen ongeveer zo'n 8cm opening, maar spijtig genoeg waren de weeen nog steeds niet kort genoeg na mekaar om aan het persen te beginnen. Ik heb toen wat voor de pijn gekregen en jee dat deed goed...de weeen waren nog wel pijnlijk maar een stuk dragelijker. Ik heb de hele morgen dan nog met die weeen in het ziekenhuis doorgebracht. De dokter is rond de middag komen kijken en ze zei dat mijn weeen nog steeds niet kort genoeg namekaar kwamen, maar we zaten toch al bijna aan 9cm opening. De dokter zei dat ze mij in de namiddag een infuus gingen geven met "oxytosin" wat de weeen sterker en vlugger aanbrengen, maar daarbij zei ze wel dat het aan te raden is om een epidurale te laten zetten omdat deze weeen veel pijnlijker zijn dan gewone weeen.


Onze lieve dochter Ava






Tja en ik wou helemaal zonder enige medicatie gaan...hahaha dat kon ik nu wel vergeten. En eerlijk gezegd had ik geen zin om nog nog pijnlijkere weeen te moeten doorstaan...ik had al geen oog meer dicht gedaan sinds maandag morgen 5u 's morgens. Dus die epidurale mocht van mij wel, deze kreeg ik rond 14u en ze zijn een half uur of een uur later de infuus begonnen en als ik de weeen wat voelde aankomen mocht ik beginnen te persen. Het persen ging erg goed en eerlijk gezegd, dankzij de epidurale heb ik absoluut geen pijn gehad...zalig was dat. Na zo'n 2 uren persen was kwam haar hoofd eindelijk te voorschijn...vol met zwart haar en om 17u43 was ze geboren. Ik ben een beetje gescheurd in het perineum en heb ook wat draadjes maar gelukkig niet veel. Dus alles is prima verlopen en ja nadat ik een epidurale heb meegemaakt moet ik toegeven dat dat wel een fijne manier van bevallen is! Michael was zo emotioneel en dolgelukkig met zijn dochterje, geweldig om te zien hoe een man op zoiets reageert!

We zijn donderdag morgen (20 mei) al naar huis mogen gaan en we stellen het allemaal heel goed. Ava is een schat van een dochter en we genieten volop van haar. Ze is geen lastig kind en weent gelukkig niet veel, meestal als ze weent is het niet lang en omdat ze honger heeft of iets dergelijks. Ze slaapt 's nachts soms ook al een goede 4 uren door en ik moet meestal een 2 keer per nacht op om haar eten te geven. Dat valt nog heel goed mee vind ik, sommige nachten is het al eens meer of duurt het al wat langer voor ze in slaap valt. Mijn moeder in Belgie heeft de foto's van ons dochtertje ontvangen, dus nu kunnen we ze delen met iedereen. Mijn moeder was heel blij om de foto's te zien en nu kan ze helemaal niet meer wachten om haar kleindochtertje te ontmoeten. Binnen een paar weken zal "oma" in Canada zijn en daar kijken we allemaal volop naar uit!


En nog wat foto's van ons dochtertje/span>











Nog even geduld voor mijn volgende post!