Time for some photos of our little girl

Since most people that visit my blog are Belgian or Dutch I have decided to continue my blog in Dutch only for now. If anybody has any questions regarding this, please feel free to CONTACT ME!
All images are Copyright by Ann Badjura unless otherwise stated, please contact me first if you wish to use any of my photos or if you wish to purchase any of my photos! Thanks in advance!


Sinds de meeste mensen die mijn blog bezoeken Belgisch of Nederlands zijn heb ik besloten om enkel in het Nederlands verder te gaan met dit blog. Als iemand hier vragen over heeft, dan mag je me altijd CONTACTEREN! Ik ben dit blog vooral begonnen zodat mijn familie en vrienden in Belgie (van waar ik afkomstig ben) mijn leventje in Vancouver, Canada een beetje kunnen volgen. Deze blog is ook open voor iedereen die geinteresseerd is natuurlijk. Ik ben naar Canada verhuisd in april 2000 om bij mijn Canadese vriend te gaan wonen waar ik ondertussen ook mee getrouwd ben. Als er enige vragen of commentaar is, laat dan een berichtje na in mijn GASTENBOEK of E-MAIL ME!
Alle foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders vermeld, aub contacteer mij eerst voordat je mijn foto's wil gebruiken of als je geinteresseerd bent om foto's te kopen! Alvast bedankt!

~AUB klik op de foto's om een grotere versie ervan te zien!

Our beautiful daughter Ava only 1 day old here

Zoals jullie waarschijnlijk al gelezen hebben zijn wij sinds 18 mei de trotse ouders van een dochtertje en haar naam is Ava, in het Engels klinkt dat inderdaag zoals Eva in het Nederlands...maar het wordt meer uitgesproken als Eiva. Ze woog 3,060kg en was 48cm groot. De bevalling is goed gegaan, maar het duurde wel wat lang voordat ons dochtertje zich wou laten zien. Op maandag 17 mei rond 5u 's morgens brak mijn water gedeeltelijk en een half uur later begonnen de lichte weeen. Ik had er weinig last van en heb gewacht tot 9u om mijn dokter te bellen. Ze vertelden me dat ik best even langs kwam zo dat ze konden controleren of mijn water wel degelijk gebroken was. En ja hoor...dat was dus inderdaad het geval en ik had op dat moment nog maar een 1cm opening. De dokter stuurde me dan naar het ziekenhuis om een stress test te doen.

Tijdens de stress test kijken ze na of de baby zich nog goed voelt en of alles oke is met de baby en mezelf. Alles was in orde met de baby en mezelf dus als ik kon gewoon weer terug naar huis. De dokter had gezegd als mijn weeen heviger en kort namekaar zouden komen dat ik dan gewoon weer terug naar het ziekenhuis kon gaan, maar als ik nog niet bevallen zou zijn tegen dinsdag morgen (18 mei) dan wou ze dat ik naar het ziekenhuis zou gaan rond 7u-7u30 om dan alles nog eens na te kijken. Ik heb die maandag nadat ik thuis kwam van de dokter en het ziekenhuis rondgelopen met weeen die in de vroege avond niet zo aangenaam meer waren. Ik ben rond 19u dan terug naar het ziekenhuis gegaan omdat het leek dat de weeen vrij kort na mekaar kwamen. Ze hebben mij onderzocht, alles was nog prima met de baby en ik had tegen toen nog maar een 3-4cm opening...dus het zou nog wel even gaan duren.

De geboorte van ons dochtertje Ava

Ik ben daarna terug naar huis gegaan en wou de weeen thuis wel onder controle proberen te houden. Als er niets zou komen dan zou ik pas rond 7u 's morgens naar het ziekenhuis gaan. Ik heb dus de hele nacht rondgelopen met weeen die vrij pijnlijk werden, ik kon niet slapen, niet liggen, wat wandelen ging nog wel...maar soms wist ik me echt geen houden meer te geven. Rond 4u 's morgens was het toch wel echt moeilijk uit te houden en ik zei tegen Michael dat ik de Labour & Delivery in het ziekenhuis zou bellen om te zien of ik kon gaan. Ik heb toen even met een verpleegster gepraat en de weeen zijn eigenlijk nog niet kort genoeg na elkaar, maar ze zei dat ik altijd kon gaan als ik wou. Na dat praatje voelde ik me precies wat beter en heb ik het nog kunnen uithouden tot ongeveer 6u30 's morgens.

We zijn dan naar het ziekenhuis gegaan en ik had toen ongeveer zo'n 8cm opening, maar spijtig genoeg waren de weeen nog steeds niet kort genoeg na mekaar om aan het persen te beginnen. Ik heb toen wat voor de pijn gekregen en jee dat deed goed...de weeen waren nog wel pijnlijk maar een stuk dragelijker. Ik heb de hele morgen dan nog met die weeen in het ziekenhuis doorgebracht. De dokter is rond de middag komen kijken en ze zei dat mijn weeen nog steeds niet kort genoeg namekaar kwamen, maar we zaten toch al bijna aan 9cm opening. De dokter zei dat ze mij in de namiddag een infuus gingen geven met "oxytosin" wat de weeen sterker en vlugger aanbrengen, maar daarbij zei ze wel dat het aan te raden is om een epidurale te laten zetten omdat deze weeen veel pijnlijker zijn dan gewone weeen.

Onze lieve dochter Ava

Tja en ik wou helemaal zonder enige medicatie gaan...hahaha dat kon ik nu wel vergeten. En eerlijk gezegd had ik geen zin om nog nog pijnlijkere weeen te moeten doorstaan...ik had al geen oog meer dicht gedaan sinds maandag morgen 5u 's morgens. Dus die epidurale mocht van mij wel, deze kreeg ik rond 14u en ze zijn een half uur of een uur later de infuus begonnen en als ik de weeen wat voelde aankomen mocht ik beginnen te persen. Het persen ging erg goed en eerlijk gezegd, dankzij de epidurale heb ik absoluut geen pijn gehad...zalig was dat. Na zo'n 2 uren persen was kwam haar hoofd eindelijk te voorschijn...vol met zwart haar en om 17u43 was ze geboren. Ik ben een beetje gescheurd in het perineum en heb ook wat draadjes maar gelukkig niet veel. Dus alles is prima verlopen en ja nadat ik een epidurale heb meegemaakt moet ik toegeven dat dat wel een fijne manier van bevallen is! Michael was zo emotioneel en dolgelukkig met zijn dochterje, geweldig om te zien hoe een man op zoiets reageert!

We zijn donderdag morgen (20 mei) al naar huis mogen gaan en we stellen het allemaal heel goed. Ava is een schat van een dochter en we genieten volop van haar. Ze is geen lastig kind en weent gelukkig niet veel, meestal als ze weent is het niet lang en omdat ze honger heeft of iets dergelijks. Ze slaapt 's nachts soms ook al een goede 4 uren door en ik moet meestal een 2 keer per nacht op om haar eten te geven. Dat valt nog heel goed mee vind ik, sommige nachten is het al eens meer of duurt het al wat langer voor ze in slaap valt. Mijn moeder in Belgie heeft de foto's van ons dochtertje ontvangen, dus nu kunnen we ze delen met iedereen. Mijn moeder was heel blij om de foto's te zien en nu kan ze helemaal niet meer wachten om haar kleindochtertje te ontmoeten. Binnen een paar weken zal "oma" in Canada zijn en daar kijken we allemaal volop naar uit!

En nog wat foto's van ons dochtertje/span>

Nog even geduld voor mijn volgende post!