Onze avonturen van november 2022!

Onze avonturen van november 2022!

 

~Je kan op de foto's klikken om een grotere versie te zien!

Herfstkleuren in Queen Elizabeth Park in Vancouver, BC

 

AANDACHT!!  Ik krijg soms berichtjes in de "comments" onder mijn blog posts met vragen erin.  Dikwijls zijn deze anoniem waardoor ik die persoon niet kan contacteren of een reactie kan sturen.  Dus als je enige vragen hebt of gewoon contact wil opnemen, stuur me dan even een e-mailtje via "CONTACT".  DANK BIJ VOORBAAT!

Eerst en vooral hoop ik dat alles nog steeds goed gaat met jullie, covid is niet meer zo een belangrijk precies en lijkt het bij jullie ook min of meer dat covid precies niet meer bestaat??!  Sommigen dragen nog wel een mondkapje, maar je ziet het minder en minder. Voorlopig enkel nog verplicht in medische gebouwen. En sinds 1 oktober 2022 is er geen bewijs meer nodig van covid vaccinaties, geen negatieve test meer, geen proeftesten en is het reizen weer zoals voor covid uitbrak.   Natuurlijk wil ik graag telkens iedereen bedanken die hier regelmatig eens komt kijken en/of een leuk berichtje nalaat...dat stel ik erg op prijs en is altijd fijn om te lezen! Ik hoop dat jullie nog steeds meelezen en een beetje genieten van de verhalen en foto's. Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal!!

 

Het is alweer november en we beginnen zo stilletjes aan het eind van het jaar te benaderen. Ik was naar Deer Lake gegaan om te zien of er nog wat mooie herfstkleurtjes te vinden waren. Ze waren er wel, maar nog niet helemaal 100% en niet erg felle kleurtjes. Maar het was toch heel mooi om daar wat te wandelen en te genieten van de mooie zichten. Ik zal een andere keer nog wel eens terug komen en hopelijk zijn de kleurtjes dan wat feller. De herfstkleurtjes zijn redelijk laat dit jaar op sommige plekken. Ik had in het begin van november ook een telefonische afspraak met de dame van de arbeidsongeschiktheid in verband met mijn hart conditie. Je kan mijn januari 2021 blog lezen over mijn gezondheidsperikelen: https://anninbc.blogspot.com/2021/02/onze-avonturen-van-januari-2021.html. Ze vertelde mij dat het in mei 2023 al 2 jaar zal zijn dat ik arbeidsongeschikt ben (voor mijn eigen job toch) en dat ze tegen dan moeten gaan beslissen of ik permanent arbeidsongeschikt zal zijn of niet. Dat wil dus zeggen dat ik geen enkele job zou kunnen doen in de toekomst. Eerlijk gezegd zie ik dat niet zitten en hoop ik toch terug mijn eigen werk te kunnen doen als verpleegkundige, maar misschien wel met wat aangepaste taken of dergelijke. Iemand van de arbeidsongeschiktheid zal mij binnen enkele maanden contacteren om te zien wat ik wel of niet zou kunnen doen op mijn werk. Zij sturen dan een soort rapport naar mijn werk om hun te laten weten wat ik wel en niet kan doen. Hopelijk kunnen ze het dan wat voor mij aanpassen zodat ik daar kan blijven werken, al is het met verminderde uren en minder zware taken. Afwachten dus, maar ondertussen zei deze dame wel dat ik nog tot eind januari 2023 kreeg en dan zouden ze het weer bekijken. Ik heb midden november een test voor mijn hartfunctie en ik krijg in begin 2023 pas een afspraak met de cardioloog en daar wachten we dan op voordat er beslissingen genomen worden. We gaan zien wat het wordt!

Ava had ook een goede verkoudheid te pakken en belde mij van school dat ze zich niet goed voelde. Ik ben haar dan gaan ophalen en ze zag er maar belabberd uit. We hebben haar getest op Covid, maar dat was negatief. Ze had een verstopte neus en waterige ogen, maar gelukkig geen hoest. Het kan zijn dat ze zich dat opgehaald heeft tijdens de voetbal wedstrijd omdat ze zich niet warm genoeg aangedaan had en het was koud die dag alsook erg regenachtig. Ik heb haar een paar dagen thuis gehouden voor de zekerheid en daarna was ze er weer helemaal bovenop. Blijkbaar zijn er veel kinderen van haar klas ziek en lijkt de helft maar aanwezig te zijn. Het gaat precies dus goed rond in de scholen en zeker nu dat er geen mondkapjes plicht meer is. De herfstkleurtjes hier in de buurt tijdens het wandelen zijn zo mooi, er is een boom in de buurt die ik zo mooi vind en daar heb ik een foto van van genomen. Ik hoop nog wat te kunnen genieten van herfstkleurtjes deze maand, we zien wel wat het weer brengt want op het moment is het maar miezerig. We gingen in het weekend winkelen en Sadie kwam mee, dat was goed om even met haar te oefenen om rustig te blijven liggen terwijl ik een stukje verder van haar ging staan. Wat deed ze dat goed, ze bleef gewoon liggen en liet iedereen rustig voorbij wandelen. Op zondag begon het toch zeker niet te sneeuwen, zo vroeg in het seizoen!! Gelukkig had het maar een beetje gesneeuwd. Sadie wist niet wat ze zag en ging even door het dolle heen met dat beetje sneeuw, haha! 's Nachts was er nog een beetje bij gevallen, maar gelukkig was het niet op de wegen blijven liggen. Ik ben dan naar Burnaby Mountain gereden, want daar ligt meestal nog een beetje meer sneeuw . Het was ook een mooie dag met wat zon, dus ideaal om hier wat rond te wandelen en van de sneeuw te genieten. De sneeuw was hier zelfs eerder dan de herfstkleurtjes, die begonnen nu wel maar nog niet echt fel. De bergen zagen er weer prachtig uit met hun laagje verse sneeuw. Ik stopte nog op een andere plek die ik vorige maand gevonden had bij ons in de buurt met zicht op de bergen en Vancouver. Wat waren de zichten toch mooi! Die sneeuw die er gevallen was verdween na een dag alweer want het was weer wat opgewarmd.

Ik heb zo graag eens "cinnamon buns" en letterlijk vertaald zijn dat kaneel broodjes. Meestal zijn dat recepten met lang rijzen van het deeg en als ik bak heb ik het liever dat het niet te lang duurt. Ik was dus eens wat gaan googlen en kwam een 45 minuten recept tegen voor deze broodjes en dat wilde ik graag uitproberen. Het was een vrij gemakkelijk recept, dus ik ging het proberen en ja hoor de broodjes waren binnen dit en een uur klaar. Ze waren net een half uurtje uit de oven toen Ava thuis kwam van school, dus ze mocht als eerste proeven. Ik had wat glazuur gemaakt om er overheen te gieten. Ze vond het heel lekker en ik heb natuurlijk ook een stukje geproefd en ik was heel blij met het resultaat. Michael had er 's avonds ook eentje van geproefd en vond ze ook heel lekker. Die ga ik in de toekomst zeker nog wel eens maken. We hadden nog een afspraak bij de bank en die is op een 10-15 minuten wandelen van ons thuis, dus we gingen met Sadie. Goede oefening voor haar tijdens het wandelen en rustig blijven als we in gesprek waren met de dame. Ze deed het prima en bleef rustig bij mijn stoel liggen. Ze weet het precies wel goed ondertussen dat ze zich moet gedragen als ze haar hesje aan heeft. Op een dag na school zijn Ava en ik naar het honden off leash park (een stuk grond wat omheind is) gewandeld met Sadie want Lynn was daar met Scout. Toen we daar aankwamen was er nog een andere labrador daar en het was een zilver kleurige, ze speelden alle 3 fijn samen en na een tijdje zijn we weer huiswaarts gewandeld want de hondjes waren moe. De dag erna had ik mijn echo voor mijn hart, ik was op tijd daar en de infuus ging er snel in en na een 40 minuten was ik weer klaar. De jongeman (dezelfde als vorig jaar) zei dat het er goed uitzag, maar we weten het niet zeker totdat de cardioloog zijn berekeningen doet. Ik heb pas een afspraak met hem ergens begin 2023, wanneer weet ik nog niet want ik ben nog steeds aan het wachten op een berichtje van zijn secretaresse. Ik maak wel een telefoon afspraak met de dokter binnen een paar weken zodat ik toch iets weet.

 

Herfstkleurtjes bij Deer Lake in Burnaby bij Vancouver, BC

Ava die zich niet al te goed voelde met Tiny langs haar

Mooie herfskleurtjes in onze buurt

Sadie blijft rustig liggen in de winkel

De eerste sneeuw van het seizoen op 6 november!

Zichten vanop Burnaby Mountain bij Vancouver, BC

Herfst & winter zichten bij ons in de buurt bij Vancouver, BC

Mijn lekkere cinnamon buns (kaneel broodjes) klaar om te bakken

Verse cinnamon buns uit de oven

Lekkere cinnamon bun met wat glazuur erover heen

Drie verschillende kleuren labradors

Een paar bijhorende videotjes

De dag erna was het erg mistig bij ons, maar als ik naar de webcams ging kijken van Simon Fraser University (gelegen bij Burnaby Mountain Park) zag ik dat ze daar boven de mist zaten. Dus ik ging erop uit en bezocht Burnaby Mountain Park. Ik vind het altijd zo geweldig om daar naar boven te rijden en opeens boven de mist/wolken te zitten. Wat zorgt dat toch voor mooie zichten. Ik stond er wel versteld van dat de bomen hier nog steeds niet zo kleurig waren als andere jaren. Mijn favoriete paadje hier op Burnaby Mountain met bankjes en bomen zijn helemaal nog niet fel gekleurd. Sommige boompjes waren wel wat gelig, maar veel was nog groen. Ik denk dat de blaadjes hier wel gaan vallen voordat ze diep oranje kleurtjes gaan krijgen. Het is hier erg laat met de herfstkleuren. Maar goed, ik heb hier een tijdje genoten en wat foto's genomen want het was toch erg mooi met die lage wolken en dat ik daar lekker in de zon kon rondwandelen. Na een tijdje ging ik weer naar huis waar de mist nog aanwezig was, maar tegen de avond was de mist redelijk opgetrokken en hadden we een prachtige zonsondergang. De volgende dag was het een zonnige dag en omdat ik verder niets op het programma had staan ben ik naar Queen Elizabeth Park gereden om daar (hopelijk) nog van wat herfstkleurtjes te genieten. Ongelofelijk eigenlijk dat het midden november is en de herfst kleurtjes nu pas echt beginnen hier in dit mooie park. Ik had aan de buitenkant van het park geparkeerd omdat je daar gratis kan parkeren en was dan zo Queen Elizabeth Park ingewandeld en daar dichtbij waar ik parkeerde stonden de herfstkleurtjes al te pronken. Vandaar ben ik dan door de tuinen heen gewandeld waar ook heel wat mooie kleurtjes te zien waren, ik had hier een deel mooie foto mogelijkheden. Daarna liep ik terug naar boven langs het Bloedel Conservatory door (een tropische tuin met vele tropische vogelsoorten en planten) om zo naar de plek te wandelen met het prachtige zicht op downtown Vancouver en de bergen. Wat mooi, ik kan hier nog steeds enorm van genieten ook al heb ik dit zicht al zovele keren gezien...het is toch elke keer weer een beetje anders. Ik ben blij dat ik deze kleurtjes nog heb kunnen vastleggen want nu zullen ze toch niet al te lang meer te zien zijn want de bladeren zullen binnenkort wel van de bomen gaan vallen/waaien.

Ava voelde zich op vrijdag niet goed als ze thuis kwam van school, ze was wat aan het hoesten en had hoofdpijn. Vroeg naar bed en hopelijk morgen wat beter. De dag erna was ze niet echt beter en voelde ze zich echt ellendig. Ze had ook wat koorts, een 38.5C, dus hebben we haar wat medicatie gegeven om de koorts te verhelpen. 's Avonds has ze 40.1C koorts en daar voelde ik me toch niet op mijn gemak bij, maar ze zei dat het wel ging en na weer wat medicatie was de koorts toch weer omlaag gegaan naar 39.3C. We hadden haar ook weer getest op Covid, maar dat was deze keer ook weer negatief. Ze ging op tijd naar bed en toen ze 's morgens wakker werd voelde ze zich niet goed...arm kind! Ze dronk wat water en ik was net naar het toilet geweest toen ze ook de badkamer in kwam om te zeggen dat ze zich echt niet goed voelde. Terwijl ik haar vroeg wat ze voelde werd ze ineens zwak en gingen haar ogen rollen en viel ze tegen mij op. Gelukkig kon ik haar recht houden en was Michael nu ook op om te zien wat er aan de hand was. Ik zei tegen hem om haar haar vast te houden en op haar bed kon leggen, want ik dacht niet dat ik haar lang rechtop kon houden. Ze draaide volledig weg en kon zich niet meer recht houden. Michael had haar in de gang op de vloer neergelegd op haar zijde want tot op haar bed ging niet meer lukken. Ik belde de ambulance, want dat wil je toc niet zien...zo schrikken! Even later hoestte ze opeens al haar water op dat ze deze morgen had gedronken. Tegen dat ik mijn verhaal deed aan de telefoon met de ambulance en wat vragen had beantwoord was Ava alweer helemaal op haar stukken gekomen en alert. De persoon aan de telefoon zei dat ze zo snel mogelijk zouden komen en als ze erger zou worden dat we onmiddellijk moesten terug bellen. We lieten de ambulance komen en die mannen vertelden ons dat haar bloeddruk normaal was alsook haar hartslag en dergelijke. Het was onze keuze of ze naar spoedgevallen zou gaan of niet. We hadden liever dat ze haar mee namen en onderzochten, want dit was toch even schrikken. Omdat ik met de twee honden zat, heb ik tegen Michael gezegd dat hij maar met haar moest mee gaan in de ambulance en dan zou ik later wel van hem overnemen. Er was wat wachttijd op spoed, zei Michael die mij op de hoogte hield via sms of telefoontjes. Ze hadden bloed genomen, röntgenfoto van haar longen en dergelijk. Ik ging in de late voormiddag naar het ziekenhuis om Michael af te lossen en net als ik daar was kwam de dokter langs. De dokter zei dat er niets ernstig aan de hand was alhoewel haar bloed wel aangaf dat er iets of wat van een infectie gaande was. Maar volgens de dokter waren de waardes niet hoog genoeg om haar een antibiotica kuur voor te schrijven. Het was een beetje griep en een lichte RSV infectie, niets wat een paar dagen rust en wat medicatie voor de koorts niet kan oplossen. We gingen samen naar huis en Ava ging al direct op de zetel liggen, want ze was toch moe van al dat gedoe. De dag erna had ze gelukkig al geen koorts meer en voelde ze zich een beetje beter.

Ava bleef thuis en we zullen wel zien wanneer ze weer naar school kan, want ze was nog aan het hoesten. Dus ik had in het weekend alle benodigdheden gekocht om een grote pot pasta met groenten en kip te maken alsook mijn eigen versie van chicken chow mein. Het was redelijk regenachtig, dus terwijl Ava wat op de zetel ruste kon ik wat koken. In de namiddag keken we dan samen een filmpje, ook gezellig. Soms zijn Sadie en Tiny zo lief met elkaar, ik denk dat ze nu toch wel meer aan elkaar gewoon geraken. Als Ava Tiny vasthoudt terwijl Sadie voor haar zit om hallo te zeggen tegen Tiny dan moet je Sadie haar staart zien, dat vinden wij geweldig om te zien. Ik heb het eens gefilmd, schattig om te zien. De World Cup begint ook weer en Michael volgt dat wel graag, Canada zou hun eerste match tegen België spelen...tja, voor wie supporter je dan? Wel, ik koos Canada eigenlijk omdat zij al 36 jaar niet meer in de World Cup gespeeld hebben...maar natuurlijk supporter ik ook wel een beetje voor België. Ik had mijn Belgische hoesjes die ik van vrienden gekregen had in de zomer op mijn autospiegels gedaan. Ava was nog thuis die dag en we keken samen naar de voetbalwedstrijd van Canada tegen België op TV. België heeft gewonnen, alhoewel ik toch vond dat Canada de betere ploeg was...maar goed, het gaat uiteindelijk om het aantal doelpunten en niet wie het beste speelt. Ik was rond de middag nog vlug naar Ava haar school gereden, want ze hadden die dag pizza lunch en ik had die pizza voor haar al een paar weken geleden besteld. Ze doen dat zo 1 keer per maand dat je pizza kan bestellen voor de kinderen, het is dan 2 stukken pizza met appelsap en een koekje. Ik kon het dus gaan ophalen op school zodat ze het thuis dan kon opeten. Ik nam een paar foto’s met mijn telefoon langs de weg bij de shool, want de bomen waren daar mooi gekleurd. We aten lunch en ik had zelf ook zin in pizza, maar omdat ik minder zout doe had er gemaakt met tortilla velletjes. Ik bedek deze met een beetje spaghetti sauce, stukjes ui, stukjes paprika en stukjes kip en dat was ook heel lekker! Ava ging de dag erna (donderdag) weer naar school, ze hoestte nog wel een beetje, maar het viel mee. Mondkapje op voor de rest van de week en hopelijk is ze daarna vlug weer helemaal de oude.

 

Mistige dag met herfstkleurtjes in onze buurt 

Boven de mist/wolken in Burnaby Mountain Park bij Vancouver, BC

Mooie zonsondergang in onze omgeving nadat de mist optrok

Queen Elizabeth Park met prachtige herfstkleuren in Vancouver, BC

Ava op spoedgevallen

Mijn lekker chicken chow mein

Mijn pasta met kip en groenten

Sadie & Tiny

Belgische hoesjes voor mijn spiegels

En we volgen de wedstrijd natuurlijk! 

Herfstkleurtjes in onze buurt

Ava haar pizza lunch

Mijn pizza (tortilla) lunch

Wat bijhorende videotjes

Ik ging nog langs bij Deer Lake in Burnaby zo een 10-15 minuten rijden van ons thuis om te zien of er nog wat herfstkleurtjes te vinden waren.  Het was er nog mooi en er waren zeker nog wat kleurtjes te zien.  Het was een kalme morgen en het water was redelijk stil met wat mist als ik daar aan kwam.  Prachtig, daar heb ik weer wat foto's kunnen nemen voordat ik verder ging. Ik ben daarna nog naar Burnaby Mountain gereden met de hoop op felle herfstkleuren, maar het is meer gelig en wat oranje in plaats van het diepe oranje wat er sommige jaren te zien is.  Maar het was zeker niet minder mooi.  Op zaterdag gingen Michael en ik naar Amerika want hij had een dubbele wasbak gekocht voor in de kelder bij ons washmachine, daar loopt het water dan in en er zit ook een kraan bij.  Onze oude cementen wasbak hebben we moeten afbreken want de pijpen lekte van de zomer en konden niet vervangen worden zonder die wasbak af te breken.  Dus de loodgieter heeft er wat tijdelijks van gemaakt totdat we nieuwe wasbakken hebben, zulke grote wasbakken zijn heel moeilijk te vinden. Maar nu had Michael er eentje kunnen bestellen bij "Home Depot", een doe het zelf zaak.  Terwijl we daar waren hebben we ook nog een beetje gewinkeld voordat we weer naar huis gingen.  Op zondag had Ava een voetbal wedstrijd, maar het was zo vroeg (ze moeste om 8u daar zijn, dus om 7u30 vertrekken) en ik bleef dan thuis. 's Middags ging Ava naar een verjaardagsfeestje van haar beste vriendinnetje.  Omdat ik bevriend ben met de mama ging ik ook mee, om wat te kletsen terwijl de kinderen naar een ontsnappingsruimte gingen.  Ze deden het thema Jumanji en moesten proberen te ontsnappen binnen 50 minuten met de hulp van tips en opdrachten.  Ze waren met 4 en ze hadden nog net  5 minuten over toen ze ontsnapt waren.  Ze hebben dat goed gedaan en ze hebben veel plezier gehad.  Daarna gingen ze naar een pizzazaak en had de mama van haar vriendin ook lekkere cupcakes meegebracht. Het was een fijn feestje en Ava had het helemaal naar haar zin!

Na het weekend begon de week weer en alles ging weer zijn normale gangetje.  Ik ging nog lekker wandelen met de hondjes en genoot alvast van wat mooie Kerstversiering in onze buurt. Die maandag had ik met de puppy supervisor afgesproken om met Sadie "off leash" te gaan.  Ik durf haar niet los te laten omdat ik bang ben dat ze niet terug komt (het is uiteindelijk ook niet mijn eigen hond), alhoewel ze redelijk goed luistert als ik haar roep en heb haar ook geleerd om terug te komen bij het horen van een fluitje wat ook redelijk goed gaat zelfs met andere honden in de buurt.  Maar ik voel me toch een beetje meer op mijn gemak als de puppy supervisor het eerst samen met mij doet.  Hij kwam graag genoeg en we hadden bij Everett Crowley Park in Vancouver afgesproken.  Daar zijn paden in het bos speciaal voor honden los te laten.  Het ging heel goed met Sadie, ze luisterde goed en kwam 99% van de tijd terug en ging nooit ver weg van ons, maar natuurlijk ging ze elke hond die we tegen kwamen begroeten.  Ik kreeg een hoop goede tips en nu voel ik mij meer op mijn gemak om dit alleen te oefenen met Sadie en dat gaan we binnenkort zeker weer doen.  Op dinsdag had ik eindelijk nog eens met Julie afgesproken, maar we wilden niet te ver gaan want ze voorspellen sneeuw en dan nog wel zo een dikke 20-25cm.  Daar willen we niet midden in zitten, dus we zouden 's morgens even contact met elkaar opnemen om te zien of we zouden gaan of niet.  We hadden besloten om voor Dim Sum te gaan, Dim Sum is Chinese en bestaat uit eenhaps gerechtjes die zowel zoet of hartig kunnen zijn alsook warm of koud. De hapjes worden gestoomd, gebakken of gefrituurd. Soms zijn het kleine broodjes, soms dumplings, wraps, loempiaatjes, of zelfs minitaartjes of puddinkjes. Het zag er 's morgens goed uit, dus we besloten om te gaan en spraken om 10u af bij Mei Le Bakery & Restaurant".  Dit was voor ons beiden een 10 minuten rijden en ideaal moest het beginnen te sneeuwen, dan zijn we beiden niet ver van huis.  Het was zo fijn om Julie weer te zien, ze heeft ondertussen geen hond meer want die gaf veel te veel problemen en nu heeft 2 twee haarloze katten.  Blijkbaar zijn deze erg goed en gaat het goed met de poezen en haar huisgezin.  We zullen binnenkort eens langs moeten gaan om die poezen te ontmoeten.  We hebben heerlijk bijgekletst en lekker gegeten!  We zagen nu en dan een sneeuwvlokje naar beneden dwarrelen, maar niet genoeg om in paniek te slaan.  Ik was tegen 12u30 weer thuis en had me bedacht om de Kerstboom te zetten omdat het ging sneeuwen.

Ik heb rustig mijn tijd genomen en onze Kerstboom gezet.  De hondjes waren braaf en lieten alles mooi met rust!  Tegen half 3 in de namiddag begon het serieus te sneeuwen en gelukkig was Michael niet werken want hij moest met zijn moeder naar Vancouver General Hospital voor een MRI.  Dat was om 12u30 en hij was gelukkig weer bij zijn moeder thuis voordat de sneeuw echt bleef liggen. Ava werd na school afgezet bij ons thuis met de auto door de mama van haar vriendin, zo fijn want ik ging niet met mijn auto die zware sneeuw in.   Het verkeer voor ons huis bleek een gekte te zijn, onze straat is zo druk niet maar vandaag met de sneeuw hield het niet op.  Zovele auto's die aan het schuiven zijn (geen winterbanden natuurlijk) of niet bergop geraken.  Jeetje, wat een chaos allemaal.  We hoorden op het nieuws dat het overal erg chaotisch was in het verkeer, want de sneeuwruim diensten en zout strooiers zaten ook overal vast in het verkeer.  Velen zullen vroeger naar huis vertrokken zijn omdat men een sneeuw waarschuwing uit had gegeven.  Tja, dan zit iedereen vast natuurlijk.  We zagen beelden op het nieuws van zovele auto's die gewoon tegen elkaar in schoven alsook een busje, het waren net botsautootjes gelijk op de kermis, haha!  Wat ben ik blij dat wij nergens heen moesten die dag en dat ik nog lekker heb kunnen afspreken met Julie. Het had 's avonds ook nog redelijk wat gesneeuwd, dus Michael bleef de dag erna thuis want het was nog steeds chaos overal.  We hoorden op het nieuws dat het voor sommigen 9 uren duurde eer dat ze thuis waren van een rit die normaal een uur duurt. Niet te doen, zeg!   Ik zal voorlopig ook weer nergens heen kunnen want onze achterstraat ligt redelijk hoog met sneeuw, ik heb geen winterbanden en mijn auto is laag.  Ik heb zo enkele jaren geleden het beschermende buik paneel van mijn auto verloren door sneeuw in ons achterstraatje.  Dus nu beter extra voorzichtig zijn.  Gelukkig moet ik niet direct ergens dringend heen, behalve vrijdag voor Sadie die een oog examen heeft.  Maar we wachten nog even af en zien tegen dan wel of ik kan gaan of niet. En zo komen we aan het einde van november met een hoop sneeuw.

 

 

 Foto's van het mooie Deer Lake Park in Burnaby bij Vancouver

Nog wat herfstkleurtjes bij Burnaby Mountain Park

Driving Gaglardi Way from Burnaby Mountain with a view of Mount Baker

Herfstkleurtjes in onze buurt bij Vancouver, BC

Bezoekje aan Home Depot in de USA, je vergeet nooit waar je bent (vlag)

Ava en haar vriendinnetjes tijdens een ontsnappingsruimte verjaardagsfeestje 

Sadie tijdens een trainings wandeling in onze buurt

Lekkere Dim Sum lunch met Julie

De Kerstboom opzetten terwijl het buiten sneeuwt

En de Kerstboom staat met alles erop en eraan! 

Sadie die eventjes lekker wilde snuffelen in de sneeuw

Kerstversiering in de sneeuw is toch wel mooi bij ons in de buurt

Veel verkeer bij ons op de straat tot laat op de avond

Sadie poseert even mooi voor de Kerstboom

Een paar bijhorende videotjes

Video van Global BC (lokale nieuwszender)

Foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders aangegeven! Je kan me contacteren via email als je mijn foto's wil gebruiken.  DANK BIJ VOORBAAT!