Onze avonturen van januari en februari 2018
~Je kan op de foto's klikken om een grotere versie te zien!
Mijn vriendin bij Pitt Lake bij Vancouver, BC, Canada
Ava was teleurgesteld en zei dat ze me kon helpen en dat het mij wel zou lukken als ik op mijn gemak stapje voor stapje naar beneden ging. Oke, ze had me overtuigd en ik ging het proberen. Jawel hoor, met de hulp van Ava ben ik tot beneden aan de omheining geraakt met het zichtpunt van de Twin Falls dat ik al jaren heb willen vastleggen! Ik kon mijn statief hier niet echt opzetten omdat de omheining redelijk hoog was, dus dan maar de omheining als statief gebruiken om een tragere sluitertijd te kunnen gebruiken en dat lukte ook nog. Ik was zo blij dat ik deze mooie watervallen eindelijk heb kunnen vastleggen! En dat dankzij Ava, wat een schat van een kind toch en hoe fijn om zo’n avonturen samen te beleven! Ze was super blij dat ze mij had kunnen helpen en zij vond het heerlijk om hier te hiken en te wandelen...dat is dan natuurlijk een bonus, he. Hierna gingen we nog even langs bij Harmony Donuts, maar dit was jammer genoeg gesloten deze week. We zullen de volgende keer als we hier in de buurt zijn wel weer terug komen. De dag erna had ik afgesproken met een dame die ik een hele tijd geleden via Instagram heb leren kennen. Zij werkt tijdens de schooldagen en is dus enkel vrij als de scholen gesloten zijn en dat lukte deze week want ik had een paar dagen extra vrij genomen.
Ava zou er ook wel bij zijn, maar dat vond Kristi (dat is haar naam) niet erg. Zij kwam naar hier en we gingen dan van hieruit samen met ons naar Pitt Lake. Wat een fijne dame, zeg...het was of we elkaar al een hele tijd kenden. Het was een mistige dag, maar men zei dat het zou opklaren dus daar hoopten wij een beetje op. Eens bij Pitt Lake was het nog steeds mistig, maar dat had ook wel zijn charmes. We liepen hier een tijdje rond en namen wat foto’s, ze was hier nog nooit geweest en ik vertelde haar dat ze hier zeker eens terug moest komen op een zonnigere dag want dan zie je de bergen. Ze kon het zich moeilijk voorstellen, want er waren nu helemaal geen bergen te zien. We gingen daarna verder naar Burnaby Mountain Park, daar was ze ook nog nooit geweest. Hier zaten we ook in de mist, maar de zon probeerde hier nu en dan wel door te komen wat prachtig mist effecten gaf. Dan zaten we in een dikke mist en 5 minuten later was het blauwe lucht met zon en dan een paar minuten later weer in de mist. We hadden wel geen vergezichten, maar het was evenzeer erg mooi. We hebben van ons dagje genoten en gaan zeker nog eens een keertje afspreken!
Het is nogal regenachtig geweest en een een paar weken later was het eindelijk een beetje aangenamer en droger, maar toch nog met wat mist op sommige dagen. Ik zou en wou er op uit gaan voor een zonsondergang bij Burnaby Mountain Park. Dit omdat het niet ver van huis is en de zichten zijn hier altijd prachtig. Ik heb een vriendin die daar dichtbij woont en telkens als ik foto’s op Facebook zet of Instagram zegt ze altijd dat ik het haar moest laten weten als ik daar naartoe ging, ze zou dan ook proberen om er naartoe te gaan en dan konden we samen foto’s nemen. Ik had haar dus een smsje gedaan om te zeggen dat ik naar Burnaby Mountain ging en ze stuurde mij een berichtje terug als ik al bij Burnaby Mountain Park was aangekomen dat ze niet kon die avond, maar een vriend van haar (en ook iemand die ik redelijk goed ken via Instagram) was daar en ze zei dat ik hem daar misschien wel zou tegen komen. Ik ging dus mijn gewone heuvel op en het was nog net licht genoeg dat je de mensen wel kon zien en opeens hoorde ik iemand mijn naam zeggen...dat was Dave, die vriend van mijn vriendin. Zij had hem ook al een berichtje gestuurd om te zeggen dat ik ook op Burnaby Mountain te vinden was en hij herkende mij.
Hij was daar een timelapse aan het opnemen van de mist en de stad in de verte. Wat geweldig om hem hier tegen te komen, hij maakt prachtige foto’s...echt iemand waar ik naar op kijk als het op fotografie aankomt. We hadden een gezellige babbel terwijl zijn camera foto’s bleef nemen. Hij stelt de camera in om elke paar seconden een foto te nemen en met zo’n 500 foto’s heb je een timelapse van een minuut of zo. Hij moest er na een half uurtje alweer vandoor want hij ging een paar fotografie gasten ontmoeten in downtown Vancouver voor wat nacht foto’s, dus hij wenste mij een goede nacht en bedankte mij voor de gezellige babbel. Toch geweldig hoe je zo toffe mensen leert kennen met dezelfe hobbies. Ik bleef nog even totdat het donker was om nog een paar nacht foto’s te nemen voor ik weer naar huis ging, het was een geslaagd avondje. De rest van de maand was het toch weer redelijk regenachtig en ben ik nergens meer geweest. Julie was ook weer terug van haar vakantie in de Dominicaanse Republiek begin februari en het was tijd om er weer eens samen op uit te gaan. We hadden een dagje afgesproken en we gingen naar Noord Vancouver. Eens als we op weg waren en dichter bij Vancouver kwam begon het hard te regenen en hadden we eigenlijk niet veel zin om daar in te gaan wandelen. Ik had geen paraplu’s mee want het was droog bij ons thuis en het zag er naar uit dat het droog ging blijven en dat was ook gezegd op het weerbericht, dat had ik (en de weermensen) dus goed mis!!
Ik had gedacht dat we misschien een zicht zouden krijgen bij het Cypress Provincial Park viewpoint en dat we boven de wolken konden zijn, dat zou wel prachtige zichten geven op downtown Vancouver. Dus ik reed de Cypress Bowl Road op en het regende nog altijd redelijk hard...maar eens we daar aankwamen zaten we in de wolken en helemaal niet boven de wolken, dus we konden niets zien. Ik merkte wel dat er een heel dun laagje sneeuw lag op het gras, dus ik zei tegen Julie dat als we door reden we wel eens in een sneeuw landschap zouden terecht kunnen komen. Ze zei dat ik het zelf moest weten of ik door wilde rijden, dus ik ging verder maar zou wel omdraaien als we in teveel sneeuw zouden terecht komen. De weg was gelukkig niet besneeuwd, maar als we verder bleven rijden werd het wel witter en witter langs de weg en op de bomen. Wat een prachtig zicht. We stopten hier op twee verschillende plaatsen en wandelden daar even rond in de sneeuw en namen wat foto’s...prachtig!! Het toch wat aangenamer om sneeuw op je te krijgen dan harde regen druppels. Daarna gingen we terug naar beneden en gingen lunchen bij Maru Korean Bistro, heel lekker eten hier. Nadat we gedaan hadden met lunch kwam de zon een beetje uit. Eerst ging ik nog even bij "Harmony Donuts langs in North Vancouver, want die was vorige maand gesloten. Ik kocht hier een dozijn donuts...Michael en Ava zijn verzot op deze donuts en ik moet toegeven dat het inderdaad wel de beste donuts zijn die we ooit aten tot nu toe. We hadden nog een beetje tijd voordat we naar huis gingen en zijn nog even gestopt bij Burrard Dry Dock waar je een prachtig zicht hebt op downtown Vancouver. Hier nam ik wat foto’s en daarna gingen we naar huis. Het was een heerlijk dagje en we hebben er van genoten!
Een weekje later ging ik er op uit om wat foto's te nemen...ik ging naar Stanley Park omdat het een droge dag was en het zonnetje zou mogelijk ook tevoorschijn komen. Ik ging eerst langs bij Prospect Point waar je een mooi zicht krijgt op de bergen en op de Lions Gate Bridge. De bergen waren niet volledig te zien, maar toch mooi om die brug met wat verkeer te zien. Daarna reed ik verder en ging ik wat wandelen bij Third Beach. Hier is het altijd heerlijk wandelen en ik had het strand helemaal voor mezelf vandaag, zalig! Daarna reed ik het rondje rond Stanley Park en stopte ik bij een paar van de mooie uitzichten met de zichten op downtown Vancouver. Wat een zalig park is dit toch, hier kan je eender welke tijd van het jaar naartoe komen en het is altijd genieten. Er zijn hier vele wandelpaden in het bos (weg van de drukte die er vooral in de zomer maanden te zien is), er zijn hier prachtige stranden, het Vancouver Aquarium, een prachtig zicht na elke bocht en zoveel meer. Na een bezoekje aan dit prachtige park ging ik verder naar Cypress Mountain omdat het nu toch wel helder genoeg was om van het zicht op downtown Vancouver te genieten. Er lag hier ook nog wat sneeuw, maar ik ging deze keer niet helemaal tot boven. Ik heb hier gewoon genoten van de mooie zichten op de stad en de omgeving voordat ik weer naar huis ging.
De week erna had ik afgesproken met een dame die ik al een tijd ken via Instagram en waar ik al een paar keer mee afgesproken had, haar naam is Bon en ze is van Iraanse afkomst (ze kwam naar Canada als ze 8 jaar oud was). Het was aan het sneeuwen de dag voordat we hadden afgesproken, dus we zouden toch moeten afwachten of we ergens naartoe konden gaan of niet. Het weer gaf aan dat het maar een beetje sneeuw zou zijn en dat het ’s nachts zou opklaren en de dag erna een zonnige dag zou zijn. De weer mensen hadden eens gelijk en het was inderdaad een prachtige zonnige dag en de wegen waren sneeuwvrij!! Bon was nog nooit bij Pitt Lake geweest, dus ik had haar meegenomen naar Pitt Lake wat echt zo’n plaats is waar je denkt dat je in "the middle of nowhere" (niemandsland) bent want het is er nooit druk en de natuur is prachtig. Het was gezellig om hier met Bon rond te hangen, zij houdt ook van fotografie...dus we waren beiden in ons element hier! We stopten eerst bij een plek langs de dijk waar je mooie zichten had en liepen daarna ook nog een stuk het trail op langs het meer en bij de boot launch. Zalige zichten met de vers besneeuwde bergen en er lag ook nog een laag sneeuw op de grond en dat zordge toch wel voor prachtige foto’s met die strakke blauwe lucht en zon. We hadden een heerlijk dagje en hopen dat zeker nog eens te doen!
Op 23 februari kwam Koning winter ons nog eens bezoeken en hadden we de hele dag sneeuw gehad, niet een beetje maar toch zeker zo’n 20-25cm. Ava had op die dag een pedagogische studie dag...wat was dat fijn voor haar, ze heeft zich goed geamuseerd in de sneeuw! Tegen dat we gingen slapen stopte het toch en was er ’s avond niet meer veel gevallen. Maar toen ik zondag wakker werd en naar buiten keek, kon ik mijn ogen niet geloven...er was zeker 20-30cm gevallen. Dus dan maar te voet naar mijn werk, want met zoveel sneeuw kon ik ons achterstraatje niet uit met de auto. Ik vertrok om 6u35 richting mijn werk (gelukkig is het maar een 10-15 minuten wandelen). Het was eigenlijk een prachtig zicht om door die verse sneeuw te wandelen waar nog niemand gelopen had en het begon ook al stilletjes licht te worden. Tegen maandag waren alle wegen weer goed te berijden en was al veel gesmolten, dus Julie en ik gingen er samen op uit. We bezochten het mooie Queen Elizabeth Park voor wat zichten op downtown Vancouver die nooit teleurstellen. Hier lag ook nog wat sneeuw en dat maakte wel voor mooie plaatjes. Daarna gingen we lekker lunchen bij "The Flying Pig" en wandelden we nog even aan het water bij False Creek...hier was ook zelfs nog wat sneeuw te vinden in het gras. De zichten waren weer mooi en ons dagje was geslaagd! Zo, nu zijn we aan het einde van februari toegekomen en ben ik eindelijk weer bij met mijn blog...joepieeee!
Foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders aangegeven!
Je kan me contacteren via email als je mijn foto's wil gebruiken of kopen. DANK BIJ VOORBAAT!
No comments:
Post a Comment