Onze avonturen van april 2023!

Onze avonturen van april 2023!

 

~Je kan op de foto's klikken om een grotere versie te zien!

Bloesems in Vancouver

AANDACHT!!  Ik krijg soms berichtjes in de "comments" onder mijn blog posts met vragen erin.  Dikwijls zijn deze anoniem waardoor ik die persoon niet kan contacteren of een reactie kan sturen.  Dus als je enige vragen hebt of gewoon contact wil opnemen, stuur me dan even een e-mailtje via "CONTACT".  DANK BIJ VOORBAAT!

Eerst en vooral hoop ik dat alles nog steeds goed gaat met jullie, covid is niet meer zo een belangrijk precies en lijkt het bij jullie ook min of meer dat covid precies niet meer bestaat??!  Sommigen dragen nog wel een mondkapje, maar je ziet het minder en minder. Voorlopig enkel nog verplicht in medische gebouwen. En sinds 1 oktober 2022 is er geen bewijs meer nodig van covid vaccinaties, geen negatieve test meer, geen proeftesten en is het reizen weer zoals voor covid uitbrak.   Natuurlijk wil ik graag telkens iedereen bedanken die hier regelmatig eens komt kijken en/of een leuk berichtje nalaat...dat stel ik erg op prijs en is altijd fijn om te lezen! Ik hoop dat jullie nog steeds meelezen en een beetje genieten van de verhalen en foto's. Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal!!

 

Eerst en vooral een bedank woordje voor de lieve berichtjes op mijn blog van vorige maand! Die vind ik altijd heel leuk om te lezen!!! Zo, we vallen al direct met de deur in huis, ik kreeg dus die email van de blindengeleidehonden organisatie dat Sadie volgende week gesteriliseerd zal worden. Nu was het een dag omgezet, en moest ik een dag later gaan met haar dan origineel het plan was. Dat is niet erg, ik had toch eigenlijk geen plannen en heb gelukkig ook niet veel afspraken in de komende 2 weken. Ik had ook een email gekregen dat Sadie een beoordeling moet ondergaan met de puppy supervisor omdat ze nu ook 1 jaar is, maar dat viel net op de originele dag van haar operatie. Maar nu dat haar operatie een dag later is, zou ze toch haar beoordeling krijgen en dat zou dan plaatsvinden op de dag voor haar operatie. Die beoordeling was op dinsdag zijn, dus nog eventjes genieten van ons weekend en veel wandelen met haar, want eens ze gesteriliseerd is zal Sadie veel moeten rusten alsook rustig blijven over het algemeen voor 2 weken. We gingen hier in de buurt nog wat wandelen en met wat hondjes spelen. Hier en daar beginnen nu al wat bloesems te bloeien, maar nog niet de straten in onze buurt die vorig jaar wel al in bloei stonden. Daar zal ik nog even op moeten wachten! Ik moest op dinsdag dan naar de lokale shopping voor de beoordeling van Sadie, ze controleerden hoe ze aan de riem wandelde en dat was geen probleem alhoewel ze soms nog erg wil snuffelen en dan begint te trekken. Daar moet ik wat meer aan werken met Sadie. Verder deden ze een echte harnas aan, zo eentje wat een werkende blindengeleidehond aan heeft met een grote metalen hendel. Daar reageerde ze wel wat raar op en ging haar rug bijna inzakken, een minder voorkomende reactie volgens Matthias (onze puppy supervisor). Gelukkig ging ze na een paar keer heen en weer te wandelen met dat ding op haar rug weer redelijk normaal wandelen, dat is een goed teken. Ze moest ook voor mij komen zitten als ik op de bank zat en hij ging 3 tennisballen voor haar laten rollen en daar mocht ze dus niet achter gaan. Ik merkte wel dat haar oren scherp stonden en dat ze wel graag achter die tennisballen aan wilde gaan, maar ze bleef mooi zitten en keek de ballen enkle na. Dat had ze heel goed gedaan!

Verder deed ze alles heel goed en kijken ze vooral naar dingen die nu aandacht nodig hebben en mogelijk gecorrigeerd moeten worden. Sommige dingen zijn heel gemakkelijk te corrigeren tijdens de gevorderde training, zoals bijvoorbeeld een beetje te snel van de roltrap af willen. Matthias vertelde mij dat ze het over het algemeen goed deed en weinig zorgen heeft over haar toekomst, alleen een beetje met dat trekken en te veel willen snuffelen. Voor mij is het soms moeilijk om de leiband kort te houden en is ze al halverwege bij wat ze wil snuffelen voordat ik haar kan stoppen...ze weet dat natuurlijk en profiteert daar dus waarschijnlijk ook van. Ze wandelde erg goed met Matthias met bijna geen gesnuffel, dus ze kan het zeker! Ik moet een beetje een strengere hand hebben en haar in haar sporen stoppen voordat ze wil gaan trekken en snuffelen. Een voorbijgaande snuffel mag wel, maar niet snuffelen waar ze verder van me weg wil trekken of mij bijna doet stoppen. Ik kreeg een harnas achtige halsband mee, dus eentje die rondom de rug/buik gaat en dan vooraan onder haar nek waar de leiband dan ingehaakt kan worden. Zo zal ik meer controle hebben om haar te stoppen voordat ze gaat trekken om te snuffelen. Diezelfde avond ging ik met die halsband wandelen en het was alsof ze het wist, ze trok helemaal niet en bleef erg goed haar focus op mij houden. Geweldig! Maar jammer genoeg moet ik nu wachten met verder oefenen omdat ze haar operatie morgen heeft en het zal dan minstens een week duren voordat ik weer met haar kan gaan wandelen. Na een week mogen korte wandelingen. Die avond was er nog een hele mooi volle maan te zien, daar heb ik vlug nog een foto van kunnen maken.

De dag erna moest ik om 8u 's morgens bij de dierenarts zijn voor haar sterilisatie. Geen eten 's morgens natuurlijk. Eens we daar waren, vertelden ze mij dat ze waarschijnlijk pas na 16u klaar zou zijn. Ze zouden me wel bellen als ik haar kon gaan ophalen. Van vorige blogjes zullen jullie je misschien nog wel herinneren dat Krispy Kreme Doughnuts tegenover de dierenarts gelegen is, dus daar ben ik dan ook maar weer gestopt. Twee dozijn originele donuts, die worden dan ingevroren (ze vriezen goed in en zijn net zo vers als ze ontdooit zijn). Ik had ook 3 speciale donuts mee, een Oreo donut voor Ava, een Old Fashioned donut voor Michael en ik had een gevulde donut met Kreme vulling en chocolade erop. Michael kan bijna een half dozijn van die originele in 1 keer naar binnen spelen zonder probleem, hij is er gek op. Dus ik liet 1 doos uit, gaf er een paar mee voor zijn moeder en 1 dozijn ging de diepvries in. Die speciale donuts waren ook heel lekker. Af en toe mag ik toch eens zondigen, he? Ik was rond 9u alweer thuis, lekker vroeg en heb de keuken een goede schrobbeurt gegeven omdat Sadie nu niet thuis was. Ik had al haar dekentjes en dat allemaal gewassen voor op haar bed 's nachts, zo is alles zuiver. Het was een droge dag, dus daar profiteerde ik van en ging er een tijdje op uit na mijn huishoudelijk werk. Ik ging op zoek naar wat bloesems en vond er bij een Sikh tempel in Vancouver. Geen mens te zien toen ik er was en tegen dat ik vertrok waren er wat mensen komen opdagen die ook foto's aan het nemen waren. Het is een bekend plekje met een mooie bloesemstraat en het zicht op die tempel. Ik was daarna nog even verder gereden naar een plek met mooie zichten op Vancouver waar ook soms al vele bloesems te zien zijn, maar nog geen bloesems...gelukkig wel mooie zichten op de stad. Ik had een foto via email doorgestuurd naar het nieuws van de bloesems en ze gingen mijn foto laten zien tijdens het weerbericht...dan zal ik straks toch even moeten kijken.

 

Foto's in onze buurt van de eerste bloesems/magnolia's

Een prachtige volle maan getrokken vanuit onze tuin

Lekkere Krispy Kreme Doughnuts

De mooie bloesems in Vancouver

Zichten van downtown Vancouver

Een paar bijhorende videotjes

Rond 15u30 kreeg ik een telefoontje van de dierenarts en die vertelde mij dat ze net gedaan hadden met Sadie en we rond 17u haar konden gaan ophalen. Blijkbaar had ze ook een oorontsteking in beide oren en zal ik haar dan ook oordruppels moeten geven. Michael ging met mij mee en we hadden een oud laken op de achterbank gelegd, op die manier kon ik op de achterbank zitten met haar. Toen we daar aankwamen kreeg ik eerst uitleg van de dierenarts assistente in verband met wat medicatie ik aan Sadie moest geven en wanneer. Ze gaven mij ook een papier mee met die info op alsook wat normaal en niet normaal is. Daarna brachten ze Sadie naar ons toe, ach wat zag ze er toch belabberd uit. Ze wankelde goed, had een kraag aan en bleek nog half verdoofd. We kregen haar in de auto en ze ging al direct slapen, dat ging nog moeilijk zijn om haar thuis uit de auto te krijgen en in huis. Maar dat lukte redelijk goed met de hulp van Michael en ze ging direct op haar bed liggen om verder te slapen. Ze jammerde nu en dan een beetje, wat normaal is van de narcose. We moesten haar warm houden omdat ze zelf haar lichaamstemperatuur nog niet kon regelen door de narcose. Ze lag dus lekker te slapen onder een dekentje. Ze heeft veel geslapen die avond en had geen probleem om een beetje te eten zodat ze haar medicatie ook kon nemen...daar was ik blij mee. Ze sliep rustig langs mijn bed en we hadden een pakje aangedaan want ze had het niet zo op die kraag, dat pakjes is zoals kleine baby's hebben. Zo kan ze ook niet direct aan haar wonde gaan likken. Maar ik was toch niet op mijn gemak en ik kon eigenlijk niet goed slapen. Het was bijna 1u30 toen ik had besloten om toch maar terug die kraag aan te doen voor Sadie zodat ik ook wat kon slapen. Natuurlijk begon ze te jammeren met die kraag aan, maar gelukkig duurde het niet al te lang voor ze in slaap viel en ik ook kon gaan slapen. Ohja en voordat ik het vergeet, ze hadden mijn foto inderdaad op het nieuws laten kijken! Altijd fijn om je foto op TV te zien verschijnen!!

De dag erna was Sadie nog steeds redelijk belabberd en suf, waarschijnlijk van de medicatie. Ze at wel goed ’s morgens en dat is toch wel een goed teken. Ze sliep nog redelijk wat die dag en rond de middag belde de dierenarts om te vragen hoe de nacht geweest was en of ze at. Allemaal geen probleem en alles ziet er goed uit. We lieten haar in haar pakje in plaats van die kraag omdat ze nog zoveel aan het rusten is vandaag. Tegen de avond kikkerde ze wat op en had ik de kraag toch maar terug aan gedaan omdat ik haar niet constant in het oog kon houden, ze jammerde toch even zo van te zeggen "waarom moet dat ding nu aan". Ik heb er een video’tje van genomen, ik vond het best grappig!! Ava had haar laatste dag op school, want vrijdag is het hier Goede Vrijdag wat hier een betaalde feestdag is alsook maandag de Tweede Paasdag. Ze had een deel "Candygrams" gekregen, ik dacht dat ze dat enkel met Valentijntjesdag deden...maar blijkbaar ook voor Pasen. Omdat Ava vrijdag thuis was, hadden wij een afspraak gemaakt met een dame in North Vancouver om haar camper te gaan bekijken in de voormiddag. Niet dat we er direct eentje willen kopen, maar Michael vond dit een hele mooie en die bleek in goede staat te zijn. Dus waarom niet eens gaan kijken hoe deze er uit ziet. Het zag er inderdaad als een hele leuke camper uit, het was een hele leuke dame van Duitse afkomst die deze wilde verkopen. We gingen even binnen in de camper zitten om daar alles te bekijken en met haar te praten want het was een beetje miezerig weer. Toen ik net richting het stuur en dashboard keek zag ik buiten wat bewegen en opeens kwam daar een zwarte beer tevoorschijn die op zijn dode gemak langs de camper door waggelde en bij de buren in de struiken verdween. Ik had tijd genoeg om even mijn telefoon uit te halen en een foto te nemen, geweldig! Gelukkig maar dat we veilig binnen zaten, we hadden de deuren van de camper maar snel dicht gedaan want anders kwam de beer misschien gezellig bij ons aan de tafel zitten, haha! Dat was nu toch wel de ultieme kampeer ervaring en dat zonder dat we zijn gaan kamperen!! Het was een hele mooie camper die in hele goede staat was, maar we zullen er toch hard over moeten nadenken of we dit nu wel willen en de prijs was ook niet super goedkoop. We kunnen voorlopig niet op vakantie omdat mijn schoonmoeder teveel hulp nodig, wij durven niet ver weg te gaan. We hebben daarboven op ook nog Sadie en Tiny, dus niet zo evident om de honden ook mee te sleuren. Het is in elk geval niet voor dit jaar om te gebruiken, dus moeten we toch even gaan denken of we zoiets nu willen kopen en dan nog een jaar moeten laten staan. Dus in de winter moeten we dan ergens iets vinden om deze onderdak te geven en dat kost ook weer geld.

Die dag hebben we verder niets meer gedaan, Sadie was nog redelijk slaperig maar deed over het algemeen weer normaal. ’s Nachts met de kraag slapen ging wel, alhoewel ze eventjes ligt te jammeren en als ik daar dan geen aandacht aan gaf stopte het snel weer. De dag erna zijn Michael en ik gaan winkelen en ik heb in de namiddag muffins gemaakt, die lukken altijd zo goed. Op zondag was het Pasen maar we hebben niets gedaan, gewoon met ons drietjes thuis en ’s avonds maar pizza in de oven voor Ava en Michael. Ik had nog wel wat anders lekkers (en gezonder) te eten. Sadie moet nog rustig gehouden worden en dat liefste voor 2 weken tot haar draadjes eruit gehaald worden. Ik mag ook nog niet gaan wandelen met Sadie, korte wandelingetjes mogen na 4 - 5 dagen en dan ga ik ook zo lang wachten. Ze mag voorlopig dus enkel aan de leiband in de tuin en dan doe ik een paar rondjes met haar in de tuin voordat we weer naar binnen gaan. Ze doet het goed met kalm blijven en we spelen wel wat met haar met haar knuffels en trekspeeltjes. Op Paasmaandag gingen Michael en ik naar de lokale Walmart om nog wat Paas lekkernijen in te slaan...deze zijn de dag na Pasen altijd aan 50% korting te kopen. We kochten wat guimauven, chocolade eitjes, M&M’s en dergelijke tegen goede prijzen. Deze lekkernijen zijn allemaal nog goed tot eind dit jaar of zelfs volgend jaar, dus tijd zat om ze op te eten. Ava is gek op chocolade, dus af en toe een beetje mag wel. Ik vrees dat ik ook af en toe wel eens een paar chocolade eitjes zal snoepen, die kleine volle eitjes van Cadbury vind ik best lekker. En zo is het lange Paasweekend alweer voorbij!

Belabberde hond na sterilisatie 

Sadie op haar bed langs mijn bed

Sadie die nog veel slaap en met haar pakje aan

De Candy-Grams die Ava had gekregen op school

Sadie niet al te gelukkige met haar kraag aan

De mooie camper die we gingen bekijken

De beer die voorbij waggelde

Mijn lekkere muffins

Onze paaslekkernijen aan 50% korting

Een paar bijhorende videotjes

Sadie deed het goed en was toch stilletjes weer haarzelf, maar gelukkig kunnen we haar thuis wel rustig houden. Ik merkte dat haar wonde precies wat geïrriteerd en de huid eromheen wat rood was en ik was niet zeker of ik me daar zorgen om moest maken of niet. Ik had voor de zekerheid een emailtje naar de dierenarts gestuurd op dinsdag en woensdagmorgen kreeg ik een telefoontje van hen of ik Sadie die namiddag kon brengen zodat ze er naar konden kijken. Dat was geen probleem, dus ik ging met Sadie naar de dierenarts en gelukkig was er geen ontsteking. Het was enkel wat geïrriteerd en ik kreeg een vloeistof mee om de wonde daar elke dag ’s morgens en ’s avonds mee te kuisen totdat haar draadjes eruit gaan volgende week. Ik was blij dat het dat maar was. Ik ging nu ook weer met haar wandelen, maar enkel een blokje rond want teveel wandelen is niet goed totdat de draadjes eruit zijn. Het was zo'n mooi weer die namiddag en als Ava thuis was van school ben ik er nog even op uit gegaan in onze buurt om te zien of er wat kersenbloesems te vinden waren. Ja hoor, twee plekjes (straten met bomen vol bloesems) die ik elk jaar een bezoekje breng stonden in volle bloei...zo mooi! Ik heb hier een deel foto’s genomen en genoten van de mooie bloesems. Ik zal blij zijn als Sadie haar draadjes eruit zijn en we weer wat verdere tripjes kunnen doen.

Tegen het einde van de week was het weer regenachtig en nog redelijk fris eigenlijk. We konden af en toe gelukkig wel gaan wandelen tussen de buien door, maar dit is toch geen lenteweer.  Ik had ook een ander pak voor Sadie gevonden en gebruikte een oud badpak waar ik gat maakte waar haar staart is...dat werkte prima!!  In het weekend gingen we weer winkelen en wat wandelen, verder niets speciaals gedaan eigenlijk. Na het weekend hadden we een afspraak met Ava bij die andere orthodontist om te zien wat die te zeggen had. Dat was een veel betere afspraak dan bij de vorige orthodontist. Deze sprak niet eens van tanden trekken en dat zou alleen moeten als ze al volwassen was. Maar omdat ze toch nog wel wat groeit is gewoon blokjes met beugel prima en na een paar maanden voegen ze ook elastiekjes toe op haar achter tanden zodat die overbeet ook gecorrigeerd kan worden. Over het algemeen hadden we gewoon een veel beter gevoel bij deze orthodontist en hebben dan maar meteen een afspraak gemaakt om die beugel te plaatsen wat volgende week dan gaat gebeuren. De dag erna moest ik met Sadie naar de dierenarts om haar draadjes te verwijderen. Dat ging ook vlot en alles zag er goed uit volgens de dierenarts en haar oorontsteking was ook helemaal verdwenen. We doen het vandaag nog rustig aan en vanaf morgen kunnen we wat meer gaan wandelen en stilletjes aan weer alles doen zoals voorheen.

Michael ging rond het avondeten naar zijn moeder om haar wat te helpen met haar maaltijd en toen Michael daar aankwam zei ze dat ze zich niet goed voelde en naar het ziekenhuis wilde. Omdat ze zich zo zwak en ziek voelde en waarschijnlijk niet van de deur naar de auto kon wandelen, had hij de ambulance gebeld. Die waren al snel daar en brachten haar naar het ziekenhuis. Ik ging Michael en Tiny dan ophalen (want hij was met de fiets naar haar thuis gereden) en ging dan daarna naar spoedgevallen om haar daar te ontmoeten met de ambulanciers. Haar potassium bleek heel laag te zijn en haar hartkleppen zijn erg aan het falen, maar daar kunnen ze buiten de medicatie die ze al neemt niets meer aan doen omdat ze te zwak is. Ze hebben haar potassium bij gegeven en we zullen wel zien hoe het de dag erop verloopt. Ik had de dag erna een "meet & greet" met Sadie in de late voormiddag met nog een paar andere BC & Alberta Guide Dogs in training bij de lokale politie academy die hier dichtbij is. We zitten dan op een stoel in een zaaltje met een paar meter tussen ons en andere vrijwilligers met hun hond zodat de studenten, personeel en dergelijke de honden kunnen komen begroeten en met hun kunnen knuffelen. Sadie deed het redelijk goed, ze blafte een paar keer maar gedroeg zich verder vrij goed. Na anderhalf uur gingen we weer naar huis en in de namiddag gingen we naar Ava's school waar we haar klas konden bezoeken. Ava ging ons dan ook van alles laten zien wat ze zoal geleerd heeft en we konden dan ook even met de leerkrachten praten. Ze doet het goed en geen klachten van de leerkrachten!

Sadie in mijn oud badpak, haha!  Maar het werkte prima!

Mooie bloesems bij ons in de buurt

"Meet & Greet" met de honden bij de politie academie

Een bijhorend videotje

Michael ging zijn mama die namiddag ook nog bezoeken in het ziekenhuis, de dokter had daar gezegd dat het waarschijnlijk een goed idee was om haar orale medicatie te stoppen en ze zouden haar dan comfortabel houden indien nodig. De dokter ging haar doorverwijzen naar een hospice want ze is nu te zwak om naar huis te komen en Michael kan ook niet 24 op 24 voor haar zorgen. Michael kwam rond 16u thuis en stond rond 17u45 net op het punt om weer naar het ziekenhuis te gaan toen zijn telefoon ging. Hij kreeg het droevige nieuws en tegelijkertijd schokkerende nieuws dat zijn mama overleden was. Zeker omdat hij daar nog geen 2 uren geleden vertrokken was en ook nog een conversatie met haar had. Niet gemakkelijk om zulk nieuws te horen natuurlijk, maar we kunnen het wel een beetje beter aanvaarden omdat ze de laatste maanden toch echt afgezien heeft en geen echte kwaliteit van leven meer had. Ik ben met Michael samen naar het ziekenhuis geweest en daar heeft iemand met ons gesproken over wat de volgende stappen zijn. We kregen een boekje mee met alle informatie en een duidelijke lijst van wat te doen na een overlijden, dat gaat zeker van pas komen.  Het is nu toch wel wat ingewikkelder omdat Michael zijn mama nu ook overleden is.  Nu hebben wij er een hondje bij en zal Tiny ons hondje zijn, die kunnen we niet weg doen want ze is toch ook een beetje ons hondje, he? De dagen die daarop volgden waren erg somber en we hebben ook niet veel gedaan, behalve uitpluizen wat we allemaal moeten doen. Eerst maar de meest noodzakelijke dingen gedaan.  Een afspraak gemaakt met het crematorium en wat er gedaan moet worden, afspraken gemaakt bij de bank, eten uit haar koelkast gehaald zodat wij het nog kunnen gebruiken.  De rest zullen we in de komende maanden op ons gemak aanpakken. 

Na het weekend moest Ava voor haar blokjes/beugel gaan en dat zou zo'n anderhalf uur in beslag nemen. Ik ging naar de shopping dichtbij om een paar dingen te kopen en wat rond te neuzen. Toen ik Ava ging ophalen kregen we wat uitleg van hoe ze haar tanden moet flossen en wat ze kan en niet kan eten (sommige dingen zijn te plakkerig of te hard). De eerste week vooral zacht eten want haar tanden doen wel wat pijn. Ze had ook kleurtjes rond haar blokjes gekozen en ging voor een soort pastel paars (lavendel) kleurtje, ik geloof dat ze die kleurtjes telkens kan laten vervangen als ze haar blokjes weer moet laten bij schroeven. Ze moet elke 8 weken terug gaan om haar blokjes bij te schroeven, dus we vragen het dan wel weer eens. Ik was nog naar de Hollandshop geweest en kwam daar "Zebra cakes" tegen, die brachten mij even terug naar mijn schooltijd als mijn mama die al eens als snack meegaf naar school. Deze zijn zacht, dus ook goed voor Ava met haar blokjes/beugel. De Zebra cakes vielen in de smaak en ik ben de dag erop terug gegaan om er nog wat bij te gaan halen want ze waren ook net op reclame.

Mijn tulpen beginnen te bloeien, dus ik was me al aan het bedenken dat ik wel eens naar 1 van de tulpen festivals wil gaan hier in de omgeving van Vancouver. We zullen wel zien wat het weer geeft volgende week. De laatste bloesems staan nu ook in bloei, dat zijn van die dikke donker roze bloesems...Kanzan bloesems heten die bij ons. Wat zijn ze mooi! We hadden nog een beetje wisselvallig weer, maar het laatste weekend van april zou het 25 graden worden! Eindelijk een beetje een zomergevoel. We doen het verder rustig aan en zijn Michael zijn mama haar huis stilletjes aan het opruimen. We hebben al een deel toiletpapier naar hier gebracht, wasverzachters, zeepjes en dergelijke want daar heeft ze er toch wat van op voorraad en dat kunnen wij ook allemaal nog goed gebruiken. Het gaat vast nog wel een tijd duren voordat we het meeste hebben opgeruimd, want zij verzamelde ook het 1 en andere...dus wie weet wat we nog allemaal gaan tegenkomen! Misschien dat we haar huis uiteindelijk kunnen verhuren want verkopen zien we op dit moment niet zitten. Tijd geeft raad, zegt men...dus we zien wel hoe het allemaal verloopt. Michael heeft nog even ziekenverlof, dus we kunnen rustig de tijd nemen met alles. En zo komen we weer aan het einde van april met zonnig weer en zomerse temperaturen. Tot de volgende blog weer!

Ava met haar beugel/blokjes

Nog wat mooie bloesems

Bloemetjes in onze tuin

Zichten tijdens onze wandelingen hier in de buurt

Zebra cakes van Belgie

Onze tulpen in volle bloei

Eerste warme dag deze lente met 25 graden

De mooie Kanzan kersenbloesems

Een paar bijhorende videotjes

Foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders aangegeven! Je kan me contacteren via email als je mijn foto's wil gebruiken.  DANK BIJ VOORBAAT!