Onze avonturen van juni 2022!

Onze avonturen van juni 2022!

 

~Je kan op de foto's klikken om een grotere versie te zien!

Zicht op het centrum van Vancouver vanop Burnaby Mountain

 

AANDACHT!!  Ik krijg soms berichtjes in de "comments" onder mijn blog posts met vragen erin.  Dikwijls zijn deze anoniem waardoor ik die persoon niet kan contacteren of een reactie kan sturen.  Dus als je enige vragen hebt of gewoon contact wil opnemen, stuur me dan even een e-mailtje via "CONTACT".  DANK BIJ VOORBAAT!


Eerst en vooral hoop ik dat alles nog steeds goed gaat met jullie in deze corona tijden??! Hopelijk begint alles bij jullie ook wat te versoepelen zoals hier. En natuurlijk wil ik graag telkens iedereen bedanken die hier regelmatig eens komt kijken en/of een leuk berichtje nalaat...dat stel ik erg op prijs en is fijn om te lezen natuurlijk! Ik hoop dat jullie nog steeds meelezen en een beetje genieten van de verhalen en foto's. Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal!!

 

Eerst en vooral ga ik mijn excuses al aanbieden want ik vrees dat deze maand veel puppy belevenissen zal hebben en niet zoveel andere belevenissen. Dus, ik waarschuw jullie alvast hiervoor in geval dat sommigen niet geinteresseerd zijn in het lezen over het leven met een pup! Maar ik moet wel zeggen dat het leven met een puppy toch erg interessant is, haha! Sommige dagen zou ik zo boos op Sadie kunnen worden en andere dagen kan ik ze wel opeten omdat ze zo goed en zo lief is. Maar goed, boos worden we helemaal...dus dan trek ik mijn eigen haren maar uit, bij wijze van spreken zeg maar, hahaha! En hoe kan je nu boos worden op zo een lieve puppy snoet! Het bijten op alles is een beetje een uitdaging om haar daar van weg te houden of van af te leiden en het haar proberen af te leren, ik probeer haar te vragen om te zitten wat ze meestal wel doet en dan wordt ze ook beloond. Soms is ze echt helemaal door het dolle heen en dan kan je bijna niets met haar aanvangen. Onze puppy supervisor heeft ons gezegd dat we dan de leiband aan moeten houden (ook in huis) en op de leiband moeten gaan staan. Terwijl ik op de leiband sta moet ik haar negeren, ookal kauwt zo op haar leiband of mijn schoenen/voeten, sokken, etc... Ik moet blijven staan en geen acht aan haar geven totdat ze zichzelf kalmeert en zit of ligt. We zouden dit vele malen per dag moeten doen en ook in verschillende omgevingen, ze leert zo om zichzelf te kalmeren en wat een wonder middel dat is. Meestal kan ze zichzelf binnen enkele minuten kalmeren en zit ze naast mij omhoog te kijken. Ja, dan moet ik haar natuurlijk veel prijzen en een beloning geven. En zo gaat het toch stilletjes vooruit met haar.  Trappen op en af gaan zijn ook niet zo simpel om te doen, maar het begint te gaan...we blijven oefenen. 

In het begin van juni had Lynn ook gezegd dat we eens langs moesten komen met Sadie zodat ze met Shila kon spelen. Nu moest ik met mijn schoonmoeder naar de voetdokter en had gevraagd of ik Sadie bij haar kon laten want ik kan haar nog niet meenemen naar afspraken, het zou maximum een uurtje zijn. Lynn vond het geweldig en wilde heel graag dat Sadie bij haar bleef. Sadie en Shila konden het goed vinden met elkaar! Die twee speelden er op los in haar tuin, wat lief! Dan zal ze wel lekker moe zijn als ik haar straks weer ga ophalen. Ik was op een goed uurtje weer terug en toen ik thuis kwam gaf ik Sadie haar lunch en ze heeft daarna zeker 2 uren aan een stuk geslapen...haha. Ze was helemaal moe gespeeld die dag, hmmmm dat zullen we zeker meer moeten doen. Ze kan nu ook al van zitten naar liggen en terug naar zitten op commando, ik heb haar ook al een paar keer in de tuin gehad zonder leiband zodat ze mij moet volgen en dat gaat ook redelijk vlot.

Elke donderdag is een virtuele puppy klas via zoom waar ze dan weer nieuwe dingen leren, maar natuurlijk ligt Sadie dan telkens te slapen. Dat geeft eigenlijk niet, want zo kan ik volgen en meekijken naar de voorbeeld videos. We krijgen dan een opvolg email met alles uitgelegd in details en videos zodat we thuis veel kunnen oefenen. En we kunnen ook altijd contact opnemen met de puppy supervisor die ons kan helpen als het ergens niet gaat. In het weekend waren we gaan winkelen en hadden we Sadie in de winkelwagen gezet met haar hesje aan, wat lief! En jee, zo trek je toch ook redelijk wat aandacht van mensen die langs je lopen en een glimlach op hun gezicht hebben. Sommige mensen stoppen en stellen wat vragen en dan heb je er die in volledige aai modus gaan en dan moet ik wel even zeggen dat ze aan het werken is en liefst niet haar te aaien. Gelukkig begrijpen de meeste mensen het wel en laten ze haar gerust. Maar ik heb al snel begrepen dat een vlugge shopping trip niet in zit als ik haar meeneem naar de winkel, haha! Sadie deed het heel goed tijdens deze shopping trip en bleef mooi zitten. Ik moest een paar dagen later naar het kantoor van de Guide Dog organisatie om haar tweede vaccinatie te halen. Ze deed het goed en mocht daarna in een afgemaakte tuin met een paar van haar broertjes en zusjes spelen want die waren ook daar voor hun vaccinaties. Wat leuk om te zien en nu mag ze dan voor korte wandelingetjes gaan bij ons in de buurt en volgende week zal de eerste les in persoon zijn met 7 andere puppies.

 

Onze lieve pup met haar schattige snoet

Op de leiband staan help om haar te kalmeren

Op bezoek bij Shila

Eerste winkel trips, ze moet nog in de winkelwagen zitten

Een paar bijhorende videotjes

Het is te merken dat dit mijn eerste puppy is en dat je een puppy toch wel moet leren om fatsoenlijk te wandelen, hoe raar dat ook klinkt. Toen ik met haar rond de blok ging was het meer trekken van mijn kant in plaats van de hond die mij vooruit trok. En ze wil maar altijd naar mijn schoenen happen of naar haar leiband en dan heb ik het nog niet over vanalles wat op de grond ligt waar ze graag achter gaat (bladeren, denneappels, stenen, noem maar op). De hele wereld is precies eetbaar als je met zo’n pup gaat wandelen. Dus we doen korte stukjes met zo weinig mogelijk afleidingen onderweg, maar die zijn ook niet altijd simpel. We oefenen ook met trappen doen in huis en het gaat stilletjes, maar ze is er nog niet helemaal klaar voor...dat komt vast wel want ze is nog redelijk klein. Gelukkig is ze nog licht genoeg dat ik haar gewoon naar beneden kan dragen. Ik was ook nog naar Walmart gegaan om snel drogende klei te gaan kopen voor Ava, ze moest een project doen voor sociale studies met betrekking tot het oude Griekenland. Het moest iets zijn wat vandaag nog steeds betekenis heeft van toen, dus ze koos om de Olympische Ringen uit klei te maken en ze zou die dan verven. Hoe ze die ging voorstellen wist ze nog niet precies en dat zou ze wel uitzoeken eens de ringen gemaakt waren en een laagje verf hadden. Uiteindelijk heeft ze gekozen om het op een stukje karton te presenteren, want staande ging niet...de ringen braken te vlug. Dus ze heeft een stuk karton geverfd met blauw wat de lucht moet zijn en dan de ringen daarop gekleefd. Het zag er mooi uit en ze heeft dat goed gedaan. Ze kan soms erg creatief zijn en maakt graag vanalles, voor school en ook in haar vrije tijd thuis wel eens.

Nu was Ava de dag dat ze die opdracht moest afgeven ziek. Ze had in het weekend een verkoudheid gekregen en leek goed verstopt te zijn in haar neus. Ze had gelukkig geen koorts en ook geen hoest, enkel een lopende neus, wat niezen en beetje zwakjes gevoel. Dat was thuis blijven van school voor minstens een paar dagen, je weet nooit. Na een paar dagen begon ze ook wat te hoesten, dus hebben we haar toch maar getest op Covid met zo een sneltest waar we er een deel van in huis hadden. Ze was gelukkig negatief voor Covid. Ik had de leerkracht een email gestuurd om haar te laten weten dat Ava ziek was en zich zorgen maakte dat ze haar opdracht niet kon binnen brengen. Haar leerkracht emailde mij terug om te laten weten dat het prima was om het af te geven als ze weer terug naar school komt, dus geen zorgen! Toch fijn als je zo met de leerkrachten kan communiceren als het nodig is. Met Sadie gaat het redelijk goed, al vind ik soms dat het wat veel wordt. Misschien ben ik niet zeker of ik haar juist aan het opleiden ben, sommige dagen is het echt moeilijk en andere dagen denk ik dat ik het goed onder controle heb. Omdat het toch redelijk overweldigend is op sommige dagen besloot ik een email te sturen naar Matthias (onze puppy supervisor) met mijn klachten. Hij emailde mij snel terug en zei dat het zeker normaal is dat ik me zo voel, zeker omdat het mijn eerste puppy is. Hij had de volgende dag tijd om langs te komen om mij te helpen met een paar dingen en mij wat tips te geven, daar was ik heel blij mee! Hij was de dag erna rond 10u hier en gaf mij een hoop goede tips.

Ik kreeg vooral een deel goede tips om met haar te wandelen. Hij wandelde met Sadie en ze deed het zo goed met hem, maarja hij doet dit al wat langer dan ik en precies wat te doen! Ik hoop dat het wandelen met mij ook zo goed zal gaan. Haha, je zou denken dat een hond weet hoe hij moet wandelen...maar blijkbaar is het zo simpel niet. Het doel is vooral dat ze aan een losse lijn blijft tijdens het wandelen zonder te veel trekken en zonder vanalles van de grond op te rapen. Hij gaf mij een deel goede tips en dat als ze begint te trekken moet je gewoon stoppen totdat ze terug met jou in contact is. Als ze blijft trekken, een stapje terug zetten en haar afleiding met iets was ze wel goed kan zoals "zit" of dergelijke. Zolang ze trekt zal ze nergens heen kunnen om te snuffelen en als ze stopt en de leiband blijft los, dan mag ze wel even gaan snuffelen. Je leert hen zo dat "als ik trek, dan mag ik niets en als ik niet trek dan mag ik vanalles". Het was geweldig om te zien hoe goed zij wandelende met Matthias en ik heb het dan ook geprobeerd naar zijn voorbeeld en dat ging redelijk goed. Ik nam een video van hem met zijn telefoon zodat hij die dan kon gebruiken om naar anderen te sturen als een voorbeeld. Voor de rest zei hij dat hij heel tevreden is over hoe het gaat met Sadie en wat ik tot nu toe al met haar voor elkaar gekregen heb. Dat door het dolle heen gaan is normaal voor puppy en goed dat ze dan even alles los kan laten. Ik voel me nu stukken beter na dat bezoek en altijd fijn te horen dat ik op het juiste pad ben. Een paar dagen later was het de eerste in persoon puppy klas. Ava was ook nog thuis en ik had gevraagd aan Matthias of Ava mee kon komen, alhoewel ze nog een beetje aan het hoesten was. Dat was geen probleem zolang ze haar afstand houdt en ze ging ook een mondkapje dragen. Het was gelukkig een droge dag en de puppy klas was buiten. Toen we daar aankwamen waren alle hondjes een beetje door het dolle heen omdat ze hun broertjes en zusjes weer zien. Maar ze mogen elkaar nu niet begroeten, want ze zijn aan het werken met hun blauwe vestjes aan. Dus beetje moeilijk voor Sadie om zich volledig op mij te concentreren, maar over het algemeen ging het redelijk goed. Ava en ik gingen na de puppy training nog even langs bij Garry Point Park in Richmond wat een 15 minuten rijden was.  De Lupins stonden daar in volle bloei en daar wilde ik toch wat foto's van.  Ik wilde Sadie erbij, maar die bleef niet zitten en dat lukte helemaal niet.  Na wat foto's hier stopten Ava en ik nog voor een wel verdiende "Screamer".  Een soft ijsje gemixt met een slushie (heel fijn gemalen ijs met frisdrank smaken). Het was een redelijk warme dag, dus dat smaakte super!   Sadie en Tiny kunnen ook wel met elkaar om, alhoewel Sadie soms wat te ruw is met Tiny. Maar af en toe zijn ze heel lief voor elkaar en voor de rest houden we hun een beetje uit elkaar als het te ruw wordt. Dat lukt gelukkig prima en dan zijn ze beiden ook kalmer.

 

 

Snel drogende klei voor Ava haar project

De Olympische Ringen die Ava maakte

Sadie die op Ava aan het wachten is na school

Sadie wordt al groot!

Garry Point Park in Richmond bij Vancouver met de lupins in bloei

Lekkere screamers tussen Garry Point Park en Steveston Village bij Vancouver

Sadie en Tiny

Een paar bijhorende videotjes

In het weekend waren we gaan winkelen en had ik gehakt gekocht zodat ik hamburgers kon maken. Ik maakte dan de plakken hamburger en Michael grilde ze dan op de barbeque. Ik had er zeker een stuk of 22, we geven er wat aan Michael zijn moeder en een deel gaat dan in de diepvries. We aten hamburgers die avond en ze smaakten heerlijk. Ik heb ook altijd wel broodjes in de diepvries, sla in de koelkast en alles wat erop een hamburger kan bij de hand...dus als ik geen tijd heb om te koken is een hamburger snel gemaakt. Het wandelen met Sadie gaat redelijk goed, sommige dagen erg goed en andere dagen niet zo goed. Dat geeft niet, ze kan niet altijd alles perfect doen zoals ik het wil natuurlijk want ze is nog een jonge pup. Maar veel oefenen en zo gaat het hopelijk stilletjes aan beter en beter. Ik had ook weer eens met Julie en Sheri afgesproken, het weer was niet al te geweldig en we hadden voor lunch afgesproken. We gingen naar "Joey Coquitlam", daar ben ik nog nooit geweest en hun menu zag er goed uit. Het was fijn hen weer te zien en weer eens goed bij te kletsen. Ik had vis taco's besteld, Sheri had een Cobb salade besteld en Julie had een salad wrap besteld wat blaadjes salade zijn waar je dan een mix van vlees/groenten/sausje op legt en dat is dan zo opeet. Het was heel lekker en we hebben heerlijk genoten van elkaars gezelschap en het lekkere eten.

De dag erna was het een mooie dag en wilde ik graag wat van zichten gaan genieten. Omdat ik nog niet al te ver met Sadie kan gaan, dacht ik om dan een kort uitstapje te maken naar Burnaby Mountain Park. Ik heb daar met haar wat gewandeld en wat foto’s genomen van de mooie zichten. Het is hier toch altijd genieten en de zichten waren prachtig zoals gewoonlijk. Na een half uurtje was het wel genoeg geweest want Sadie werd een beetje gek, ging naar mijn schoenen happen of op haar leiband kauwen...dus time to go! Ze was moe als we thuis kwamen en ging heerlijk wat slapen en dan kan ik ook vlug een paar dingen doen in het huishouden. We hoorden van Lynn dat ze heeft toegegeven om nog een puppy erbij te nemen. Ze zou Scout (een zwarte labrador puppy/meisje) die week gaan ophalen en ze had gezegd dat we zeker eens moesten langskomen om haar te ontmoeten. Zogezegd zo gedaan, we gingen met ons drie in het weekend met Sadie naar Lynn om Scout te ontmoeten. Ach wat een dutje is het toch en zo klein...ik denk dat ze toch wel iets kleiner is dan wat Sadie was toen we haar ophaalden. De puppies en Shila speelden goed samen en dat kleine pupje heeft ook heel wat pep in haar en laat zich niet doen. Na een tijdje waren de pups moe en gingen we weer terug naar huis, Sadie wilde eerst niet verder maar uiteindelijk kwam ze toch mee. Eens thuis was ze moe en ging ze direct slapen, ze heeft zeker een paar uren aan een stuk geslapen.

Een paar dagen later had ik met twee van mijn collega's afgesproken (Jasmine en Mae) bij "Fat Tuna" om 16u. Jasmine had mij laten weten dat ze niet meer werkte waar ik werk en Mae gaat een jaar onbetaald verlof nemen om naar de Filipijnen te gaan zodat ze daar een jaar bij haar vader en familie kan zijn. Jee, nu wil ik zeker niet terug gaan werken...hahaha! Dat waren mijn twee beste collega's en als wij samenwerkte ging alles altijd vlot! Maar ik ben blij voor hen, ze moeten doen wat voor hun zelf goed voelt natuurlijk. We hadden heerlijk bijgekletst tijdens ons etentje. We houden contact en hopelijk zie ik Jasmine nu en dan wel weer eens en Mae als ze terug in na een jaar. Ik moest de dag erna naar de veearts met haar voor haar 3rde set vaccinaties. We moeten haar naar een specifieke veearts brengen, daar gaan alle hondjes heen van de BC & Alberta Guide Dogs. Nu zag ik op Google Maps dat daar een "Krispy Kreme Doughnuts" tegenover lag...oh, maar daar moet ik dan toch langs gaan na het veearts bezoek. Dit is een bekende Amerikaanse donut keten en de enige in de omgeving van Vancouver.

 

 

 Lekkere zelfgemaakte hamburgers

Ava en Sadie

Lekker lunchen bij Joey Coquitlam in de buurt van Vancouver

Bezoekje aan Burnaby Mountain Park bij Vancouver

Ava en Scout

Scout (slaapt), Shila en Sadie

Lunchen met mijn collega's

Een bijhorend videotje

Ik was ook nog in contact geweest met Joan (1 van mijn voormalige collega's) en we wilden weer eens afspreken, zeker nu dat ze dichtbij mij woont. We hadden afgesproken dat ik na de veearts met haar ergens ging eten, maar nu had ze toch de hele dag vrij en had ook wel zin in Krispy Kreme. We hadden dan afgesproken dat ik haar ging uithalen en we gingen dan samen naar de veearts, dat vindt ze helemaal niet erg want ze wou Sadie ook graag ontmoeten. Zogezegd zo gedaan, ik ging haar rond 9u30 uithalen want ik moest rond 10u bij de veearts zijn. Het ging vlot bij de veearts en daarna gingen we naar Krispy Kreme, wat hebben ze daar toch veel keuze van lekkere donuts. Ik had 2 dozijn van hun gewone geglazuurde donuts genomen, daar ging ik 1 dozijn van invriezen (als ze dan goed blijven na het vriezen dan koop ik de volgende keer ook weer meer om in te vriezen). Ik kocht ook 3 losse donuts die wat specialer waren dan de gewone simpele donuts. Ik had Ava beloofd om er eentje met Oreo te kopen en ik had zelf eentje met mokka crème als vulling en voor Michael eentje met pudding erin. De meeste kosten allemaal hetzelfde en dat was $1.25 (0.95 Euro) per donut...dat valt heel goed mee, 1 dozijn gewone donuts was $12.95 (9.85 Euro) en voor elk extra dozijn betaal je maar $7 (5.30 Euro). Joan nam ook een doos mee voor haar en haar man.

Daarna gingen we naar mijn thuis om Sadie af te zetten, die bleef thuis in haar bench als wij gingen lunch. We gingen dan samen lunchen bij "Fraser Park Restaurant" in Burnaby wat niet ver van mijn thuis is. We aten lekker en kletsen heerlijk bij. We hadden het ook even over onze gezamenlijke vriendin Nina die binnenkort gaat bevallen van haar eerste kindje. Normaal hadden we ook met haar afgesproken, maar ze moet het nu rustig aan doen. Ik vroeg aan Joan of zij en haar man aan kinderen zouden beginnen, ze lachte en zei dat ze zwanger was. Oooh wat een heerlijk nieuws en blijkbaar ben ik de eerste die het weet buiten haar man en nabije familie. Wat voel ik mij vereerd! Ik hou het tussen ons, want dat is toch haar taak om het aan andere te vertellen en niet te mijne. Ik ben zo blij voor haar en ook blij te horen dat ze zich redelijk goed voelt. Ze had wel wat misselijkheid in het begin, maar nu gaat het al beter. We hebben heerlijk dagje gehad en lekker gekletst en na het eten zette ik haar af bij haar thuis en hoop dat we binnenkort weer eens kunnen afspreken. Ava had haar rapport gekregen en heeft het prima gedaan, alles boven de 75% en veel boven de 80%...we zijn erg trots op haar! Nu mag ze genieten van 2 maanden vakantie. Hopelijk kunnen we hier en daar wat leuke uitstapjes doen nu dat Sadie ook bijna overal mee naartoe mag.

Op de laatste dag van de maand kreeg ik eindelijk een telefoon gesprek met mijn cardioloog in verband met mijn gezondheid/hart. Dat werd hoog tijd, want ik ben al aan het wachten sinds december 2021. Maar goed, door wat ongelukkige omstandigheden was mijn doorverwijzing naar de cardioloog (die elke 6 maanden van mijn dokter moet komen) niet aangekomen en moest ik terug naar mijn dokter om te vragen of ze mij opnieuw kon doorverwezen en dat duurt natuurlijk weer een tijd. Maar goed, ik kreeg een telefoon gesprek en had al een deel vragen opgeschreven voor die dag. Ik ben nog steeds thuis van mijn werk en kan me op dit moment niet echt voorstellen om 8 uren aan een stuk te moeten werken. Sommige dagen is het zo hectisch en je weet nooit wat voor een dag het gaat worden voordat je gaat werken natuurlijk. Het gaat over het algemeen wel goed met mij en heb weinig symptomen, maar na zo een anderhalf uur tot 2 uren activiteiten (wandelen, huishoudelijk werk, koken, tuinwerk, etc...) ben ik nogal moe en moet ik echt wel een 15 minuten tot half uur rusten voor ik weer verder kan doen. Mijn dokter raadde mij aan om naar een hartrevalidatieprogramma te gaan om mijn uithoudingsvermogen op te bouwen, maar dit moet van de cardioloog komen om mij naar zo een programma door te verwijzen, dus dat ging ik zeker vragen.

Ik kreeg telefoon van een andere cardioloog die samenwerkt met mijn cardioloog en hij was blij te horen dat het goed ging en bergreep dat het frustrerend is als je telkens erg moe wordt na een paar uurtjes actief te zijn. Hij vond dat mijn hart functie nu perfect was voor het hartrevalidatieprogramma en zou mij doorverwijzen om daar aan te kunnen beginnen. Vorig jaar was ik ook al doorverwezen, maar omdat het volledig virtuele klassen zijn en ze mij niet aan een monitor konden koppelen werd ik afgewezen door mijn slechte hartfunctie toen. Die is nu veel beter en ben ik dus wel kandidaat voor dit programma. Verder zei hij dat ze opnieuw een echo gingen doen in november ergens en die wordt dan opgevolgd door de cardioloog. Deze cardioloog zei ook dat ik de optimale medicatie neemt en hoopt dat mijn hartfunctie stabiel is tegen dan of misschien zelfs wat beter is. Laat ons hopen dat hij gelijk heeft. Hij ging dit allemaal bespreken met mijn cardioloog en daar krijg ik binnenkort ook een rapport van via email. Dat kan ik dan doorsturen naar de arbeidsongeschiktheids organisatie zodat ik hopelijk nog eventjes thuis kan blijven. Hopelijk tot na mijn echo, want ik wil echt mijn hartfunctie op pijl hebben voordat ik ga werken. Zeker nu dat er zoveel personeels tekort is op mijn werk, ben ik bang voor teveel stress en dat is zeker niet gunstig voor een hartpatient. Dus we revalideren nog even verder en zullen dan wel zien hoe en wat. En zo komen we weer aan het einde van de maand! Voor diegenen die meer willen weten over mijn hart conditie en diagnose, kom hier gerust even lezen: https://anninbc.blogspot.com/2021/02/onze-avonturen-van-januari-2021.html. Kom zeker weer langs voor mijn volgende verslag! Tot dan!

 Lekkere donuts van Krispy Kreme  

Sadie en Tiny

Nog wat puppy spam

En ja ik eet thuis nog steeds zoveel mogelijk gezond

Een bijhorend videotje

Foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders aangegeven! Je kan me contacteren via email als je mijn foto's wil gebruiken.  DANK BIJ VOORBAAT!