Onze avonturen van januari 2022!

Onze avonturen van januari 2022!

 

~Je kan op de foto's klikken om een grotere versie te zien!

 

 

 Mistige pad in Lynn Canyon Park, North Vancouver

 

AANDACHT!!  Ik krijg soms berichtjes in de "comments" onder mijn blog posts met vragen erin.  Dikwijls zijn deze anoniem waardoor ik die persoon niet kan contacteren of een reactie kan sturen.  Dus als je enige vragen hebt of gewoon contact wil opnemen, stuur me dan even een e-mailtje via "CONTACT".  DANK BIJ VOORBAAT!


Eerst en vooral hoop ik dat alles nog steeds goed gaat met jullie in deze corona tijden??! Hopelijk begint alles bij jullie ook wat te versoepelen zoals hier. En natuurlijk wil ik graag telkens iedereen bedanken die hier regelmatig eens komt kijken en/of een leuk berichtje nalaat...dat stel ik erg op prijs en is fijn om te lezen natuurlijk! Ik hoop dat jullie nog steeds meelezen en een beetje genieten van de verhalen en foto's. Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal!!

 

Wow, zijn we alweer beland in 2022? Wat gaat de tijd toch snel! Het Nieuwe Jaar beginnen we in een winter jasje, want er ligt hier nog steeds sneeuw! Maar het begint een beetje te smelten voordat er weer een lading gaat bijkomen binnen enkele dagen. En ik kan niet weg met de auto uit mijn achterstraatje want het is veel te glad, de sneeuw ligt redeijk hoog in het midden van ons achterstraatje en mijn auto is zo laag. Ik heb ook geen winterbanden omdat ik meestal toch niet weg kan als de sneeuw te hoog ligt. Gelukkig heeft Michael wel een hogere auto en eentje met 4 wiel aandrijven en de juiste banden...dus we kunnen gelukkig wel weg als het moet. We zijn met Nieuwjaar bij Michael zijn moeder langs geweest, we hadden hamburgers uitgehaald en daar op gegeten. Nee, ik heb geen hamburger gegeten maar had wel een klein frietje besteld zonder zout. Ik had dan een stukje zalm meegenomen en wat rauwe groenten om te eten met die frietjes...het was lekker! We hebben gezellig gekletst en wat gezelschap spelletjes gespeeld. Dat weekend zijn we nog gaan winkelen en op maandag was het te doen om nog eens te gaan wandelen. Dus we gingen bij Shila langs want ze was ook weer thuis en Ava wilde graag met haar gaan wandelen. We hadden redelijk wat tijd en hebben een stevige wandeling gemaakt met haar.

Die avond ging Michael naar zijn mama om de hond te gaan halen en haar nog te helpen met een paar dingen. Ze was de laatste tijd bijgekomen en we denken dat het veel water gewicht is, ze was aan het klagen van teveel water ophoping in haar benen en buik. Ze had er genoeg van want het was erg onkomfortabel. Michael is dan met haar naar spoedgevallen gegaan in Vancouver. Ze had veel vocht in haar hele lichaam alsook wat vocht in haar longen. Ze konden verder niet al teveel vinden, maar hebben haar een infuus gegeven met medicatie om het vocht af te drijven. Ze gaan haar opnemen en verschillende testen doen om uit te pluizen wat het zou kunnen zijn, ze heeft hart problemen en het kan dus zijn dat haar hart wat achteruit aan het gaan is. Het had ook weer gesneeuwd overnacht, maar niet al teveel gelukkig. Ik mag met mijn hart geen sneeuw ruimen, dus Ava was zo lief om dat te doen voor ons, want Michael was naar zijn moeder op spoedgevallen. Die dag heb ik ook nog lekkere chocolate chip cookies gemaakt met chocolade eitjes en gewone chocolate chips...mmmm, die waren lekker! Het begon in de namiddag ook alweer te sneeuwen, dus Michael ging naar huis komen voordat er teveel sneeuw zou liggen. Zijn mama was nu naar een afdeling verhuisd in een prive kamer! En wat een zicht had ze weer van haar kamer. Michael maakte mij een beetje jaloers met de foto’s die hij nam en doorstuurde met zijn telefoon. De volgende morgen lag er weer genoeg sneeuw, Michael was vroeg op en had eerste de sneeuw geruimd en ging dan na zijn ontbijt richting het ziekenhuis voor een paar uurtjes.

Het was een droge dag en Ava wilde zo graag met Shila gaan wandelen in de sneeuw. Ik had de eigenaar van Shila gecontacteerd en we konden langs komen om met Shila te gaan wandelen. Toen we bij Lynn (de eigenaar van Shila) aankwamen vertelde ze ons dat "Luke", een andere hond die zij kent in het hondenpark zou zijn en dat we daar gerust met Shila naar toe konden gaan. Dan konden de honden samen spelen en achter de bal gaan lopen. Wij hadden Tiny ook mee, dus dan konden we haar ook eens los laten lopen in dit honden park wat een volledig omheind terrein is. Ava mocht de bal gooien en Luke was eigenlijk de enige die de bal ging halen en terug bracht. Shila had haar bal in haar mond en liep daar mee rond zonder die terug te brengen, hahaha. Als Luke begon te lopen, begon Shila ook te lopen en Tiny liep al blaffend achter de twee honden aan. Geweldig om te zien en wat hadden die honden veel plezier. Het was redelijk koud met een -4 graden, dus we bleven maar een half uurtje voordat we weer verder gingen. Ik had mijn camera mee, dus ik heb ook wat foto’s genomen. Die avond/nacht heeft het weer eens goed gesneeuwd, jee ik vrees dat ik nog lang thuis vast ga zitten! Tegen het einde van de week was het zonnig, maar nog steeds rond het vriespunt...dus de sneeuw is nog niet echt aan het smelten. Michael zijn mama zou normaal naar huis mogen, want ze hadden niet anders gevonden en ze was nu stabiel. Maar ze voelde zich niet goed, ze is heel misselijk en kan niet naar toilet gaan. Dus maar weer verder onderzoeken en deze keer de maag en darmen eens bekijken. Nu blijkt dat ze een geblokkeerde darm heeft en een spoedoperatie moet ondergaan. Jee, alweer...ze heeft dat nog geen jaar geleden ook gehad maar toen was het een hernia in haar darmen. Men zegt dat het kan zijn van de littekens van die operatie van vorig jaar dat het nu geblokkeerd is! Ze heeft de operatie goed doorstaan en nu op naar het herstellen. Ze zal nog wel een week ofzo in het ziekenhuis moeten blijven, we zien wel! Wat een geluk eigenlijk dat ze nog niet thuis was anders was het misschien een heel ander verhaal geweest!

 

Ava en Shila tijdens het wandelen

Een witte ochtend

Lekkere chocolate chip koekjes

En het sneeuwt weer!

Alles is weer helemaal wit

Zichten vanuit het ziekenhuis in Vancouver

Ava en Tiny, klaar voor een winterse wandeling

Zichten onderweg tijdens de wandeling in onze omgeving

In het honden park met Shila en Tiny in onze buurt

Meer winterse zichten op weg naar huis

Een paar bijhorende videotjes

Het had weer goed gesneeuwd in het weekend, ik mag niet sneeuw ruimen door mijn hart conditie en Ava zei dat ze de sneeuw rond het huis zou gaan ruimen. Zo gezegd, zo gedaan! Michael was zijn moeder bezoeken in het ziekenhuis, dus hij was niet thuis om de sneeuw te ruimen. De dag erna was het zonnige dag en hadden we nog een mooie zonsondergang. Ava moest na het weekend weer terug naar school nadat ze een extra week vrij hadden gehad door covid. Dat verliep allemaal vlot met wat extra maatregels. Het was nu ook begonnen met regenen, liever dat dan sneeuw zodat ik binnenkort hopelijk zelf weer eens met de auto weg kan. Die week heb ik niet zoveel gedaan, want Michael was voor een groot deel van de dag in het ziekenhuis en ik had Tiny dan bij mij (mijn schoonmoeder haar hondje) en het weer zat ook niet echt mee. Ik heb dan wat gebakken en gekookt. Michael had nog wat overrijpe bananen gevonden bij zijn moeder thuis, ik hou niet van die overrijpe dus ik ging op zoek naar een recept om die bananen te gebruiken. Ik vond een recept voor bananen muffins met stukjes chocolade erin. Dat ging ik proberen en ik had nog een receptje gevonden voor lekkere knobbeltjes op de muffins. Wat waren ze lekker, ookal ben ik geen fan van bananen muffins. Ik zal het recept onder dit stukje zetten voor diegenen die het graag zelf eens willen bakken. Ik had ook nog een lekkere portie Chow Mein gemaakt met garnalen voor mij, heerlijk!

Door de vele regen die week was de sneeuw bijna helemaal weg. Op 1 van de dagen hadden we ook een prachtige zonsondergang als de bewolking net optrok als de zon onder ging, zo mooi! In het weekend ging Ava weer met Shila wandelen, wat is ze toch verzot op die hond! De dame die Shila opleidt (Lynn is haar naam) om een blindengeleidehond te worden, zei dat Shila een fokhond zou kunnen worden voor de blindengeleidehonden organisatie. In dat geval zou de hond ook naar een nieuw thuis moeten en ze vroeg zich af of wij daar interesse in hadden om Shila een nieuw thuis te geven. Je hoeft dat geen twee keer aan Ava te vragen, ze wil Shila graag als haar eigen hond natuurlijk!!  Alle kosten in verband met bezoeken aan de dierenarts zouden worden gedekt, evenals haar eten en een aantal andere dingen. We zouden Shila maar een paar dagen moeten opgeven wanneer ze gefokt zal worden en ook nog eens wanneer ze van haar puppy’s zal bevallen. Ze zou naar een welper gaan en daar moet ze dan 6-8 weken blijven. We zouden haar daar wel kunnen gaan bezoeken. Dus, als het in de sterren geschreven staat en alles komt goed uit dan zijn we bereid om Shila als onze hond over te nemen! Afwachten dus en ondertussen bezoeken we haar regelmatig.

Intussen is Ava nog een paar keer met Shila gaan wandelen in het weekend en daar geniet ze telkens van! Die twee zijn echt dikke vrienden geworden, zo lief! Lynn had ons ook een leuk en heel zacht bed gegeven voor Tiny van hun vorige kleine hondje dat bijna niet gebruikt was. Tiny vond het geweldig en rolde zich er al direct in als ze het zag. De sneeuw is eindelijk volledig weggesmolten en ik kan weer met de auto weg. Michael zijn mama mocht ook naar huis en dat ging goed, ze was wel redelijk moe en zwak maar blij dat ze thuis was. Ik ben eindelijk ook weer eens erop uit kunnen gaan en was bij Barnet Marine Park aan het water gaan wandelen. Ik genoot hier van de mooie zichten, het was ook redelijk mooi weer en niet te koud. Dat heeft mij weer eens goed gedaan want ik had de camera ook mee voor foto’s te nemen. Die avond hadden we ook weer een mooie zonsondergang. Ava had op zondag een voetbal wedstrijd en in de namiddag wilde ze graag met Shila gaan wandelen. Ik had Lynn gecontacteerd en ze vertelde dat ze er een paar uurtjes bij iemand op bezoek zou gaan en vroeg of we voor die paar uurtjes op Shila wilden passen. Ava stond al te popelen, dus we hebben gezegd dat ze kon komen. Lynn had haar tot bij ons gebracht en nu kon Ava een paar uurtjes met haar ravotten! We gingen voor een korte wandeling en verder bleef ze bij ons in de keuken. Wat vond Ava het toch heerlijk om die hond bij ons thuis te hebben voor een paar uurtjes.

Chocolate Chip Banana Muffins (voor zo een 12 muffins):

Ingrediënten:

*125gr suiker 

*200gr bloem 

*1 tl bakpoeder 

*Ongeveer 2 grote bananen of 3 middelgrote bananen verpletterd 

*1 groot ei 

*125ml plantaardige olie 

*1 tl vanille extract 

*Een tas/klein kommetje vol chocolade stukjes naar keuze 

 

Instructies: 

 

*Verwarm je oven voor op 190°C en zet de papieren muffinvormpjes in je muffin pan. 

*Meng de bloem, bakpoeder en chocolade stukjes in een kleine kom. 

*Meng de geplette bananen, suiker, olie, ei en vanille-extract in een grotere kom, voeg hier de droge ingrediënten aan toe en meng alles goeddoor elkaar. 

*Giet je mengsel in de muffinvorm en bak ongeveer 20 minuten of tot een tandenstoker/breinaald er schoon uitkomt. De mijne hadden ongeveer 30 minuten nodig.

*Laat muffins een paar minuten afkoelen voordat u ze op een bakrooster plaatst

Kruimeltopping: 

 

*100gr bloem voor alle doeleinden 

*100 kristalsuiker of bruine suiker (ik heb beide gebruikt, half bruine suiker en half gewone suiker) 

*6 el ongezouten boter (zacht)  

 

Instructies: 

 

*Meng de ingrediënten in een kleine kom tot het voldoende verkruimelt is en leg wat bovenop elke muffin. 

 Het had weer goed gesneeuwd!

Ava die hielp met het sneeuwruimen

Nog wat mooie zichten vanuit het ziekenhuis in Vancouver

Een mooie zonsondergang van bij ons thuis gezien

Chow mein met garnalen, mmmm lekker!

Heerlijke bananen chocolate chip muffins

Een prachtige maan op 1 van de heldere avonden

Ava en Shila

Tiny in haar nieuwe bed

Een bezoekje aan Barnet Marine Park in Burnaby bij Vancouver

Een mooie zonsondergang diezelfde avond

Shila op bezoek voor een paar uurtjes!

Wat bijhorende videotjes

Op maandag had ik nog eens met Marina afgesproken en gingen we naar Pitt Lake in Pitt Meadows. Het was in het weekend mistig en de komende dagen zou het ook nog mistig blijven, maar ach dat stopt ons niet. We liepen daar het hele pad af langs het meer en een stukje om, maar durfden de hele loop niet te doen omdat we niet zeker waren hoelang het was en of we op tijd terug bij de auto zouden zijn. We moesten beiden op tijd naar huis om onze dochters van school te halen. Dus we draaiden ons terug en gaan zeker een keertje terug komen als het helder weer is, we komen dan vroeger op de morgen zodat we voldoende tijd hebben om de hele loop te doen. We wandelden een goede 6.5km vandaag met mistige zichten en toch was het mooi maar vooral gezellig omdat we weer eens goed hebben kunnen bijkletsen. De dag erna was het nog steeds mistig en ik wilde zo graag nog eens naar Stanley Park, dus ik ging want het verkeer was ook goed. Onderweg bedacht ik mij dat Stanley Park misschien niet ideaal zou zijn in de mist, dus ik stopte eerst bij Lynn Canyon Park waar ik een korte wandeling deed over de hangbrug en in de bossen. Wat was het daar mooi met die mist, zo mysterieus en rustgevend...ik genoot hier enorm! Daarna ben ik dan toch maar verder gereden naar Stanley Park en het was evenzeer mooi met wat mist. Ik stopte bij een paar mooie zichten voor foto’s en ging tegen de middag weer verder naar huis, maar eerst nog langs bij Harmony Donuts om een doosje donuts uit te halen voor Michael en Ava. Ik heb hier en daar dan een klein stukje van hun donut, want ze zijn zo lekker!

De volgende dag zaten we weer in de mist en nadat Ava naar school vertrok was ik wat aan het opzoeken op de computer. Ik dacht om eens even te kijken bij de webcams op Burnaby Mountain (van de universiteit daar) en ik zag dat het daar zonnig was! Oooh, dan maar even naar daar met de camera en inderdaad eens daarboven was ik boven de mist/wolken en heerlijk in de zon. Wat een beetje hoogteverschil toch niet kan doen, he? Ik heb hier wat gewandeld, wat foto’s genomen en gewoon genoten van het zonnetje voordat ik weer naar huis ging in de mist. Die vrijdag had ik met Julie afgesproken want het alweer veel te lang geleden dat ik haar gezien heb. We gingen samen naar West Vancouver waar ik die nieuwe Trestle Bridge wilde opzoeken. Die is klaar sinds december en ik was er nog niet geraakt. Vanop dit houten pad/brug heb je mooie zichten op Stanley Park, downtown Vancouver en helemaal tot in de USA. Julie was rond 9u30 bij mij thuis en we vertrokken naar West Vancouver, het verkeer was goed te doen. We reden een stukje Cypress Mountain op en kwamen zo bij die nieuwe trail uit. Wat mooi zo door het bos en wat een zicht, prachtig! We liep het pad op en af voordat we opzoek gingen naar een leuke lunch plek. We vonden "The Village Taphouse" bij Park Royal Mall en ik was heel blij dat ze zo goed als alles redelijk zoutvrij konden maken. Ik wil een kip broodje, maar het was er eentje met krokante kip en meestal zit veel zout in die krokante laag. Ik vroeg of ze ook gegrilde kip hadden en ze zei dat ze een gegrilde kippefillet konden maken zonder enige kruiden/zout. Prima, doe dat maar en ik had ook frietjes zonder zout. Mmmm, het was heel lekker! Na onze heerlijke lunch liepen we nog even naar Ambleside Beach voordat we weer terug naar huis gingen. Het was weer een geslaagd dagje en we hebben weer genoten alsook goed bij gekletst. Nu zal het hopelijk niet zolang meer duren voor we elkaar weer eens zien.

In het weekend gingen we weer met Shila wandelen. Tijdens de wandelen keek ik even achter me uit en zag daar een los lopende hond en kon het baasje niet direct zien. Hier zie je namelijk niet vlug los lopende honden. Even later keek ik weer even achter mij en realizeerde ik mij dat het geen hond was, maar een coyote! Oei, dan maar even voorzichtig zijn want die beesten kunnen soms wel eens agressief zijn. We zagen die coyote nog in een achterstraatje tijdens de wandeling en zal waarschijnlijk op zoek geweest zijn naar voedsel. Toen we Shila naar haar thuis gebracht hadden, liepen Ava en ik naar huis en toen we in ons achterstraatje aankwamen zagen we die coyote weer. Hij was wel schuuw en negeerde ons en liep weg, ik heb hem toch nog vlug even op een filmpje kunnen zetten met mijn telefoon. We gingen in de namiddag winkelen, schoenen kopen voor Ava want die had ze hoog nodig. We gingen ook nog even een paar andere winkels binnen en ik vond daar 1 van mijn favoriete parfums "Pink Sugar", maar in andere geurtjes dan die wat ik normaal altijd heb (roos flesje). Ze roken lekker en ze waren ook nog spot goedkoop, dus ik kocht er 2...eentje heette "Creamy Sunshine" en de andere was "Berry Blast". Ze kostte 15 euro per flesje voor 100ml, dat is een goede prijs. De shopping was ook versierd voor het Chinese Nieuwjaar wat dit jaar op 1 februari is, dat was wel mooi om te zien. En zo zijn we weer aan het einde gekomen van de maand januari. Op naar de volgende maand! Tot gauw!

 

 

 

Bezoekje aan Pitt Lake met Marina in Pitt Meadows bij Vancouver

Foggy Lynn Canyon Park in North Vancouver

Mistige zichten in Stanley Park in Vancouver

Boven de mist op Burnaby Mountain bij Vancouver

The nieuwe trestle brug in West Vancouver met zichten op Vancouver en verder

Lunch bij The Village Taphouse in West Vancouver

Mooie zichten vanaf Ambleside Beach in West Vancouver

Ava die weer met Shila ging wandelen

Decoraties voor het Chinese Nieuwjaar

Pink Sugar parfum in verschillende geurtjes

Wat bijhorende videotjes

 

Foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders aangegeven! Je kan me contacteren via email als je mijn foto's wil gebruiken.  DANK BIJ VOORBAAT!