Onze avonturen van november en december 2020!

Onze avonturen van november en december!

 

~Je kan op de foto's klikken om een grotere versie te zien!

 

 

Avondzicht vanaf Kitsilano Beach in Vancouver, BC, Canada

 

Eerst en vooral hoop ik dat alles goed gaat met jullie in deze corona tijden??!  En natuurlijk wil ik graag telkens iedereen bedanken die hier regelmatig eens komt kijken en/of een leuk berichtje nalaat...dat stel ik erg op prijs en is fijn om te lezen natuurlijk! Ik hoop dat jullie nog steeds meelezen en een beetje genieten van de verhalen en foto's. Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal!!

Deze keer een blogje van november en december want ik heb het redelijk druk gehad en niet te tijd of goesting soms om te schrijven. Dus verwacht jullie aan veel text en ook heel wat foto’s. Na die prachtige Halloween avond met de volle maan zijn we zo weer in november beland. Wat gaat de tijd toch snel al zitten we midden in hele rare tijden. Het was ook weer werken voor mij tot en met woensdag, maar op 1 van de avonden dat ik thuis was had ik zin om zo een lekkere petit beurre cake te maken (ook wel koekjes koek genoemd). Het is een cake die niet gebakken moet worden en bestaat uit lagen van koekjes en creme au beurre. Het beste zijn de Petit Beurre koekjes, maar die zijn hier in Canada niet gemakkelijk te vinden en ik gebruik "social tea biscuits" als vervanging en dat is prima. Ik maak een creme au beurre met koffie smaak, alle koekjes worden gedompeld in lauwe sterke koffie en meestal gaat er ook nog een druppeltje (echte) rum op elk koekje en dan een laagje van de creme au beurre tussen elke koekjes laag. Deze cake is altijd een succes! Ik had een paar stukjes mee naar mijn werk genomen voor mijn collega’s die deze cake ook heel graag hebben. Mijn werk week ging redelijk vlot voorbij en op mijn eerste vrije dag was het wat huishoudelijk werk. In de namiddag was ik nog even naar Deer Lake gereden in de hoop dat nog wat herfstkleurtjes te vinden, het was hier nog erg mooi met de kleurtjes! Ik heb een stukje gewandeld, genoten van de zichten en wat foto’s genomen voordat ik verder ging naar Burnaby Mountain waar nu ook eindelijk herfstkleuren te zien waren. Wat was het hier mooi, een tapijt van kleurrijke blaadjes op de grond en er hingen er nog genoeg op de bomen. De zichten zijn hier ook altijd mooi, dus hier was het ook weer genieten van de mooie omgeving. Ik had weer een foto ingestuurd naar Global News en die avond werd mijn foto weer gedeeld...geweldig toch!

Op mijn tweede vrije dag had ik met Julie afgesproken want het was alweer een maand geleden dat we elkaar nog gezien hadden. Ze kwam rond 10u naar hier en dan gingen we van bij mijn thuis uit samen op de zwier. We gingen naar Queen Elizabeth Park want daar zullen de kleurtjes nu wel op en top zijn. Enja, zo was het ook. Het was een mooie zonnige dag, maar tegen dat we bij Queen Elizabeth Park aankwamen begon het ook wat te waaien. Dus we hingen hier niet super lang rond, maar hebben toch een goede wandeling door het park gedaan. We begonnen stilletjes aan honger te krijgen en gingen op zoek naar een restaurant in Kitsilano want ik wou graag nog even naar het strand na onze lunch. We waren bij "Burgoo" binnen gegaan om te lunchen. Daar zijn we ooit nog eens geweest en hier hebben ze lekkere broodjes en soep. Bij het binnen gaan moesten we onze telefoon nummers achterlaten voor contact tracing. De tafels stonden hier erg ver uit elkaar en men volgde hier goed de regels in verband met social distancing. We bestelden allebei een soep met een broodje. Julie had een Dos Diablos (gesmolten witte Cheddar, stukjes pittige Chorizo, rode ui & geroosterde paprika op stokbrood) en de French Onion soep (diep geroosterde uien, rijke runderbouillon, boerencroutons, gruyère, emmentaler & mozzarella). Ik had de Zalm Banh Mi (soja geroosterde wilde zalm, gepekelde groenten, nori limoenmayonaise, komkommer, koriander, bladgroente op stokbrood) met een Mushroom Medley soep (geroosterde wilde bospaddestoelen, lichte champignonroombouillon, truffelolie, gehakte peterselie). Wat was dat lekker en dat smaakte echt op zo een frisse winderige dag! Na dat we hier heerlijk gegeten hadden reden we door naar Kitsilano Beach wat maar een paar minuten verderop was. Het waaide hier enorm waardoor de zee hier redelijk wild was. Dat zien we hier niet veel omdat we toch beschermd liggen door Vancouver Island en niet vlug van die open zee golven krijgen. Maar op deze dag was het water toch redelijk wild en wat was het heerlijk om zo even uit te waaien! Ik heb hier heerlijk wat foto’s genomen, maar na een tijdje werd het toch een beetje te waaierig en koud. Na een geslaagd dagje gingen we weer naar huis. Eens bij mij thuis kletsen we nog even voordat Julie weer naar huis ging en ik Ava van school moest gaan halen. Nadat Ava van school was deden we het rustig aan en keken we nog een film ’s avonds. Het was op tijd naar bed voor mij want de dag erop begon mijn werk week alweer.

 

 

Lekkere petit beurre cake

 

Bezoekje aan het mooie Deer Lake in Burnaby bij Vancouver, BC

 

Het mooie Burnaby Mountain Park bij Vancouver, BC

 

Mijn foto werd getoond tijdens het nieuws

 

Een bezoekje aan Queen Elizabeth Park in Vancouver, BC

 

 

Kitsilano Beach in Vancouver, BC

 

Het was een erg drukke werk week deze keer, maar zo gingen mijn dagen wel snel voorbij. Omdat het ook vroeger donker werd (zo rond 16u45) had ik zin om nog eens voor avond/nachtfoto’s te gaan in Vancouver. Op dinsdag na mijn werk ging ik rond 15u naar Queen Elizabeth Park, het zag er redelijk goed uit en hoopte op een mooie zonsondergang. Ava zei eerst dag ze mee ging, maar als ze terug kwam van school vroeg ze of met Michael mee kon naar zijn moeder. Tuurlijk, voor mij maakt het niet uit en uiteindelijk was het misschien maar goed ook, want de fontijnen bij Queen Elizabeth Park zijn afgesloten en daar had ze atlijd zoveel plezier. Ik wachtte rustig af tot de zon onder ging, ik zag dat de herfstkleurtjes ook nog volop van de partij waren. De zonsondergang werd jammer genoeg niet veel, maar dat geeft niet want het zicht op zich is zo al erg mooi. En toen begon het magische uur als de lichtjes van de stad aangingen, wat een pracht! Daar kan ik zo van genieten. Sommige gebouwen waren rood belicht omdat het morgen (11 november) wapenstilstand is en omdat hier in Canada de klaprozen zo beroemd zijn tijdens die tijd is rood de kleur ervoor. De Vancouver Lookout was rood gekleurd en later op de avond was ook de BC Place rood...prachtig om te zien. Als het wat donkerder werd ben ik verder gegaan en reed ik tot aan het water bij False Creek want ik had nog wat tijd. Daar liep ik een stukje langs de inham met prachtige nachtzichten op het centrum van Vancouver met de buurt die "Yaletown" heet helemaal verlicht en weerspiegeld in het water. Hier heb ik nog een tijdje rondgehangen en foto’s genomen voordat ik naar huis ging. Wat heb ik daar toch van genoten en hoop vlug weer eens te kunnen gaan, nog even afwachten wat het weer zal doen. Het corona virus neemt hier ook weer erg toe en men raadt hier aan om niet met mensen buiten je eigen huishouden af te spreken, zelfs niet buiten. Dus, het zal wel weer even duren voordat ik weer met Julie kan afspreken. Ik ben blij dat we er vorige week nog even samen op uit zijn kunnen gaan! De restaurants, shopping centrums en andere winkels/zaken blijven open. Ook lokale attracties blijven open waar mogelijk met de nodige maatregelen natuurlijk. Reizen is ook afgeraden, alleen voor noodzakelijke reden en als je dan toch ergens heen wil, dan zou je in je eigen omgeving moeten blijven.

De volgende dag was het ook nog droog en de dagen erna zou het gaan regenen, dus ik heb er toch maar weer van geprofiteerd om woensdag na mijn werk ook erop uit te gaan. Ik ging deze keer naar Stanley Park voor wat avond/nachtfoto’s. Ik stopte eerst bij het zicht op de Lions Gate Bridge, dat zag er zo mooi uit met een dun laagje verse sneeuw op de bergen. Na hier wat foto’s te nemen reed ik door naar de seawall waar er zichten zijn op het centrum van Vancouver. Als het stilletjes aan donker begon te worden zag ik dat de Canada Place al rood gekleurd was. Het is 11 november en Remembrance Day, dan worden vele gebouwen rood verlicht om de mannen en vrouwen te eren die Canada gediend hebben en Canada blijven dienen in tijden van oorlog, conflict en vrede. Zo mooi om te zien! Een tijd later werd de Vancouver Lookout ook weer rood, een mooie combinatie zo met de Canada Place. Hier heb ik heerlijk wat foto’s kunnen nemen. Nu ben ik weer een tijdje zoet voor nachtfoto’s! Ik ging naar huis en had best honger. Ik had nog lekkere tomaten roomsoep in de koelkast, die zou ik opwarmen en dat at ik met een paar zachte broodjes en kaas. Ik had het laatste stuk van een groot stuk Gouda kaas en ik ging het snijden met mijn nieuwe snijder. De kaas bleef niet goed recht staan en in plaats van de kaas te snijden, sneed ik een stukje van mijn duim af. Jeee, wat ging dat bloeden! Vlug vlug naar de badkamer het onder koud water gehouden, maar dat hielp niet veel. Ik had gelukkig wat doekjes die ik rond mijn duim kon doen om er dan druk op te houden zodat het bloeden zou stoppen. Ik heb het om de paar minuten moeten vervangen want het bleef maar bloeden. Eindelijk had ik het goed vast geplakt en kon ik even verder met mijn duim. Toen Michael en Ava thuis kwamen hielp Michael mij om een degelijk verband rond mijn duim te draaien wat redelijk strak zat zodat het bloeden zou stoppen. Maar auwie, die druk op mijn duim doet toch wel pijn en mijn duim heeft zijn eigen hartslag, pfff. Ik heb ’s avonds een pijn pilletje genomen zodat ik kon slapen en dat heeft toch wel geholpen. De volgende dag realizeerde ik me hoeveel ik mijn duim echt voor vanalles gebruik en nodig heb. Ik heb het verband met rust gelaten, maar het is moeilijk om niet nat te maken. Met plastieken handschoenen heb ik afgewassen en andere dingen gedaan waar mijn handen mogelijk nat kunnen worden. Het deed toch redelijk pijn overdag, vooral als ik wat druk op gaf. Als Michael ’s avonds thuis kwam van zijn werk heeft hij er een nieuw verband rond gedaan en wat een opluchting!!! Mijn duim voelde ineens een stuk beter, de pijn en de druk was weg...wat een verademing. Nu hopen dat het ook snel geneest.

 

Het mooie Queen Elizabeth Park in Vancouver, BC

 

False Creek in Vancouver, BC

Bezoekje aan Stanley Park 's avonds in Vancouver, BC

Vrijdag was mijn laatste dag en ik moest zaterdag weer gaan werken. Ik was gaan winkelen ’s morgens en daarna heb ik met mijn mama gebeld, we kletsen zoals gewoonlijk over vanalles en nog wat. Toch fijn dat we dat elke week kunnen doen. Na ons gesprek zag ik een aankondiging op mijn telefoon via mijn werk app. We hebben een app voor ons werkschema met een chat ruimte ingeval we elkaar moeten contacteren of als we contact op moeten nemen met onze baas. De aankondiging in de chat ruimte was van de nacht verpleegkundige die vroeg wat er nu ging gebeuren omdat blijkbaar 1 van onze personeels leden positief getest heeft voor COVID19. WAAAAAAT????? Dat was even een schok! Een paar maanden geleden had onze baas aan elke verpleegkundige gevraagd of we zouden werken tijdens een uitbraak van COVID19, hij zou ons dwingen om te werken als we ons niet zouden kunnen isoleren van ons gezin/familie. Ik heb hem toen verteld dat ik liever niet zou werken als we COVID op ons werk zouden hebben omdat ik het soms niet kan vermijden om mijn schoonmoeder te zien en ik me daardoor ook niet kan isoleren van mijn gezin. Moest mijn schoonmoeder iets nodig hebben of een afspraak hebben met een specialist (die heeft ze nu en dan wel eens) als Ava op school is en Michael op zijn werk, dan ben ik degene die met haar ga. Dus als er enig risico zou zijn om in contact te komen met COVID dan wilde ik niet naar mijn werk. Michael wou ook niet dat ik ging werken als er maar enige kans was. Dus ik ben in contact geweest met mijn baas en hij vertelde dat 1 personeelslid (een verzorgende die nachtdienst doet) een positieve COVID test had en dat ze een hoop testen zouden gaan doen op bewoners en personeel. Ik heb hem gezegd dat ik graag thuis zou willen blijven totdat de resultaten terug kwamen en hij begreep dat volkomen. De persoon die positief was had het laatst gewerkt op maandag avond en werkt alleen op het 2de verdiep. Gelukkig, want ik zie de verzorgenden van de nachtdienst bijna nooit en ik werk meestal op het 3de verdiep (de laatste paar weken toch), dus er was geen bewijs dat ik eraan blootgesteld was. We kregen diezelfde dag nog een officiele brief van onze lokale gezondheidsautoriteit dat er een uitbraak verklaard was op mijn werk. Ik zou het bekijken hoe alles verliep in het weekend. Maar tegen zondag kregen we te horen dat er een 2de personeelslid positief getest heeft voor COVID19, blijkbaar iemand wat in huishouding werkte en getest was omdat deze deel uitmaakte van het 2de verdiep maar geen symptomen had. Zo zie je maar hoe het kan verlopen...deze 2de positieve persoon was helemaal niet geassocieerd met de eerste positieve persoon. Dus ik heb mijn baas verteld dat ik die week niet zou gaan werken en zou afwachten tot vrijdag hoe de stand van zaken zou zijn.

Nu had ik een weekje vrij of ik het nu wil of niet...maar klagen doe ik niet want ik wil echt niet de kans oplopen om COVID19 naar huis te brengen, zeker als ze je niet verplichten om in die omstandigheden te werken. Mijn lieve collega’s waar ik altijd mee werk kennen mijn situatie en waren vol begrip...heerlijk toch als je met zo’n mensen werkt! Ik heb die week heel wat opgeruimd, het weer was echt miezerig en ik ben nergens meer geweest. Ik wilde eigenlijk ook nergens heen, je voelt je toch een beetje raar omdat je vrijwillig thuis blijft terwijl je collega’s hard moeten werken ookal hebben ze alle begrip waarom ik thuis blijf. Ik heb in onze fitness/recreatie kamer beneden alle speelgoed van Ava gesorteerd in dozen en ze zal 1 van dezer dagen toch echt eens moeten gaan kiezen wat ze wil houden en wat weg mag. De zetel staat vol met dozen, het is nu wat meer georganiseerd maar het is nog steeds zoveel. Dan spreek ik nog niet van de 5 grote vuilniszakken vol met knuffels die op een andere kamer staan. Dat zal een volgend project zijn. Tegen vrijdag nam ik weer contact op met mijn baas en omdat hij mij niet kon garanderen dat ik op het werk niet blootgesteld zou worden aan COVID19, wilde hij liever dat ik thuis bleeft totdat de uitbraak over is verklaard. Prima, daar geef ik niet om en zo kan ik wat meer tijd doorbrengen met mijn gezinnetje en hier en daar grote kuis doen. Ik weet niet precies hoelang het duurt voordat men een uitbraak over verklaard, maar meestal is dat toch minstens 14 dagen en ik heb gehoord van andere rusthuizen dat ze pas na 28 dagen over verklaard worden. Dus een beetje afwachten voorlopig. Ik hoorde op zaterdag van 1 van mijn collega’s dat 1 van de bewoners nu ook positief getest had, ze was al een paar dagen ziek en had eerst geweigerd en vocht met personeel om die test te laten afnemen...je moet denken aan een oud vrouwtje met dementie en daar moet je dan zo een staafje ver in de neus gaan steken tot bijna in hun keelgat. Tja, ik zou het misschien ook wel afweren! Maar goed, ze zal zich niet lekker gevoeld hebben en heeft het toegelaten om te laten doen. Ik hoorde dat ze nu gelukkig wel aan de beter had is, maar geen idee of er nog andere zijn die ze opnieuw getest hebben. Ik was op 1 van de dagen dat het eens niet regende naar Kitsilano Beach gegaan en vandaar wandelde ik naar Vanier Park en zo het water langs tot aan False Creek. De zichten waren zo mooi en het was redelijk kalm weer, niet zo een wind gelijk de vorige keer dat ik bij Kitsilano Beach was. Ik zag op mijn werk app dat ik tot minstens 1 december thuis ben, ik zal tegen het einde van de week misschien wel weer meer nieuws horen. In het weekend had ik plannen om een deel te koken en bakken en op maandag zou ik met Ava naar de speelgoed winkel gaan omdat ze een pedagogische studiedag had. Zo kan ze mij laten weten wat ze graag heeft en dan ga ik binnekort een paar dingen kopen voor haar Kerst. Op vrijdag nam ik contact op met mijn baas, maar er was helemaal nog geen nieuws in verband met de uitbraak. Er waren in elk geval geen nieuwe besmetting meer, dus dat is goed nieuws. Om 17u ’s avonds kreeg ik een bericht van mijn baas dat ik de volgende dag weer moest gaan werken want de uitbraak was officieel voorbij verklaard. Daar was ik even niet klaar voor en keek eigenlijk uit naar die paar extra dagen vrij die ik zou hebben, achja...beter zo dan een te lange uitbraak te hebben natuurlijk! Ava was ook een beetje droevig want nu zou ik maandag niet met haar naar de speelgoedwinkel kunnen gaan. Maar ik ging mijn collega vragen of ze tot 15u zou kunnen werken op maandag zodat ik om 14u naar huis kon en dan kan ik nog even met Ava naar de speelgoedwinkel gaan.

 

 

Het gesorteerde speelgoed van Ava...wat een werk!

 

Een mooie zonsondergang gezien van bij ons thuis

 

En een paar selfies mogen ook niet ontbreken, natuurlijk

 

 

Op diezelfde vrijdag kwam er een brief in de bus gevallen was met een boete van $105 (iets van een 80 euro). Het was een parkeer boete van Stanley Park waar ik zogezegd niet voor betaald had. Hier even een korte samenvatting van wat er aan vooraf ging. Op 29 oktober 2020 ging ik naar Stanley Park en parkeerde ik bij het Info Centrum. Ik probeerde te betalen voor het parkeren, maar dat machine was niet beschikbaar / kapot en er werd op dat moment aan gewerkt door een ploeg. Toen zag ik een parking bewaker een boete achter mijn ruitenwisser steken op mijn auto (om 11:49 uur). Ik liep naar nam mijn boete en liep naar hem toe om hem te zeggen dat ik probeerde te betalen voor het parkeren, maar de automaat was niet beschikbaar zoals eerder vermeld. Hij nam mijn papier met de boete en wees naar een ander parkeerautomaat iets verderop waar ik kon betalen voor het parkeren. Hij vertelde dat hij mijn boete zou vernietigen als ik bewijs had dat ik voor parking had betaald. Toen ik klaar was met betalen voor het parkeren (om 11:54 uur op mijn parkeerbon), liep ik terug naar mijn auto om de bewaker parkeerbewijs te laten zien, maar hij zat al in zijn auto en reed weg. Hij heeft mijn boete nooit terug gegeven of op mijn auto achtergelaten, dus ik was erg verrast om deze brief vandaag per post te ontvangen. Gelukkig had ik mijn parkeerbewijs bij gehouden. Ik heb hen een emailtje gestuurd om het bovenstaande uit te leggen. Ik vind toch dat ze je even de tijd moeten geven om van de auto naar het parkeer automaat te geraken om te betalen. Nu maar afwachten wat ik er van hoor en hopelijk moet ik die $105 niet betalen. En zo begon mijn werkweek weer. Het was toch weer even raar om op het werk te zijn en al de verhalen te horen van hoe het was voor al mijn collega’s om tijdens een uitbraak te moeten werken. Maar voor de meesten viel het redelijk goed mee, gelukkig! Mijn collega kon maandag tot 15u werken en zo kon ik om 14u naar huis. Ik ging met Ava naar de speelgoedwinkel waar ze het 1 en ander aanwees dat ze wel graag zou willen hebben. Ik was verbaasd dat het niet veel was en ook niet al te duur. Daar zouden we zeker wel wat dingen van kunnen kopen. Toen we terug waren van de speelgoedwinkel had ik een email ontvangen in verband met mijn parkeer boete van Stanley Park en ze gingen een uitzondering maken en ik moest die boete gelukkig niet betalen! Oef, wat een opluchting!! En zo komen we ook weer aan het einde van deze maand!

En zo begon de maand december ook weer. Na veel regen was het eindelijk droger weer en zouden we een paar drogere en zonnigere dagen krijgen. Op mijn eerste vrije dag wilde ik er op uitgaan en had me bedacht om naar Pitt Lake te gaan, dat was alweer een hele tijd geleden dat ik daar nog was. Ik vertrok thuis met redelijk wat zon en tegen dat ik in de buurt van Pitt Lake kwam begon het erg mistig te worden, maar de zon wou er ook door komen en dat zorgde eigenlijk wel voor speciaal licht en mooie zichten. Er was zelfs een grote cirkel rond de zon door de mist heen, geweldig om te zien! Ik parkeerde en wandelde een heel stuk over het pad langs het meer op. De zon kwam er een beetje door en liet wat van de omliggende bergen zien, heerlijk genieten was het. Er was ook bijna niemand te zien en dat maakt zo’n plek dan toch nog wat geweldiger om te genieten. Na mijn wandeling ging ik terug naar de auto en reed een stukje terug waar ik stopte langs de dijken waar ook nog wat mooie zichten te zien zijn. De mist begon nu meer te verdwijnen en liet wat lage wolken hangen. Dat maakte het extra mooi zo met de bergen die er bovenuit kwamen. Hier nam ik nog wat foto’s voordat ik weer naar huis ging. Mijn tweede vrije dag was het winkelen, was doen, poetsen, koken, lekker kletsen met mama aan de telefoon en voordat ik het wist was mijn dag weer voorbij. Mijn werk week begon weer en wat ging die week weer snel voorbij. Tegen dat mijn volgende vrije dag eraan kwam merkten we dat Ava een beetje aan het snotteren was met een lopende neus. Ze had geen koorts en ook geen hoest, maar we besloten toch maar om haar thuis te houden tot na het weekend. We hebben op mijn eerste vrije dag eindelijk de Kerstboom gezet, ik ging winkelen, lekker babbelen met mijn mama, wat poetsen en we gingen met ons drietjes voor een wandeling in onze omgeving. En op mijn tweede vrije dag deden we het rustig aan, beetje poetsen nog, koken, was doen en dergelijke. Voordat ik het wist was mijn werk week weer aangebroken, mijn vrije dagen gaan zo snel voorbij en mijn werkdagen gaan eigenlijk ook snel voorbij. 

 

Een paar dingen die Ava graag zou willen hebben voor Kerstmis

 

Bezoekje aan het mooie Pitt Lake in Pitt Meadows bij Vancouver, BC

 

Onze Kerstboom staat met de nodige selfies natuurlijk!

Op zondag voormiddag terwijl ik op mijn werk was kreeg ik een verontrustende sms van de mama van een vriendinnetje die ook een klasgenoot van Ava was. In de sms schreef ze dat haar dochter positief had getest voor COVID-19 en dat Ava en haar vriendinnetjes mogelijk die week op dinsdag en woensdag blootgesteld waren aan het virus!! WOW, ik wist even niet wat ik las en was even in schok...zeker omdat Ava een verstopte en lopende neus had. Ik had Michael gebeld om hem dit te vertellen en hij was net zoals ik geschokt en je bent toch even buiten westen als je dat hoort. Het beste was dat Michael met Ava naar zo een test centrum zou gaan om haar te laten testen en hem misschien ook want hij zei dat zijn keel wat pijn deed de laatste paar dagen. Goh, dan gaat er opeens toch vanalles door je hoofd! Haar vriendinnetje had het van haar broer gekregen en die was de week ervoor blootgesteld geweest op zijn school. Ze had beiden kinderen thuis gehouden op maandag, maar hoorde dan van de gezondheidsoverheid dat haar zoon geen nabij contact was met de persoon in zijn klas die positief getest had voor COVID en kon terug naar school komen. Dus die mama heeft haar 2 kinderen dinsdag en woensdag terug naar school gestuurd omdat ze beiden geen symptomen hadden en kwam woensdag avond te weten dat beiden haar kinderen positief getest hadden voor COVID-19. Ik snap toch niet waarom je je kinderen terug naar school stuurt als je aan het wachten bent op resultaten van een COVID en Ava zei ook dat dit meisje nooit een mondkapje draagt! Maarja, nu in het te laat. Michael en Ava zijn in de voormiddag naar Vancouver gegaan om zich te laten testen, Michael kreeg het staafje in zijn neus en Ava werd getest door vloeistof in haar mond te gorgelen. Het was een drive through centrum, dus je blijft in je auto zitten tijdens de hele procedure. Het was voor hen gelukkig niet druk en er waren maar een paar auto’s voor hun. Nu afwachten op de resultaten. Ik ging na mijn werk ook om mij te laten testen en ging naar hetzelfde testcentrum, voor mij waren er maar 2 auto’s voor mij en ging het redelijk snel. We kregen ’s avonds een mail van de gezondheidsoverheid waarin stond dat Ava haar klas mogelijk was blootgesteld aan COVID-19. We hadden ’s nachts niet veel geslapen omdat we zo ongerust waren, tegen 5u ’s morgens kregen we allemaal een smsje van het test centrum en onze test kwam negatief terug! Geen van ons had COVID-19, OEF wat een opluchting, nu konden we weer even ademen. Ik was in contact met de 2 andere mama’s van 2 van Ava haar vriendinnetjes die ook veel met dit meisje rondhangen tijdens de pauzes en ze lieten zich ook testen en gelukkig waar zij ook allemaal negatief! Wat een opluchting.

We hebben Ava de laatste week voor de Kerstvakantie nog thuis gehouden omdat ze toch nog een beetje verkouden was en omdat ze toch niet meer veel doen die laatste week. Ze had haar rapport de week ervoor al gekregen en dat was een heel goed rapport! We hoorden via de mama van een klasgenootje dat er maar een 8 kinderen van de 22 van haar klas aanwezig waren en blijkbaar was meer dan de helft van de school er ook niet in de laatste week. Ava en Michael maakten tekeningen over Covid-19 na die schrik van vorige week. Ik vond het best toffe tekeningen! We kregen ook Ava haar Kerstkaarten die ze op school had gemaakt met haar eigen tekening wat dan online werd opgeladen zodat wij de kaarten konden bestellen. Op mijn eerste vrije dag ben ik gaan winkelen en is Ava bij Michael gebleven zodat ik haar Kerst cadeautjes kon gaan kopen. Ik had 4 dingen gekocht voor haar en het waren allemaal dingen die ze aangegeven had toen ik met haar naar de speelgoedwinkel geweest was een paar weken geleden. Dus dat was een succes! Het was een droge dag later op de dag en ik had zin om nog eens wat avond/nachtfoto’s te nemen, maar wilde niet te ver gaan deze keer. Ik besloot om naar Burnaby Mountain te gaan wat maar een 10 minuten rijden is. Ik had gehoopt op een mooie zonsondergang, maar dat kwam er niet van behalve wat kleurtjes voor een paar minuten tussen wat wolken door. Ik ben gebleven tot het redelijk donker werd en heb wat mooie foto’s kunnen nemen. Mijn favoriete pad met de bankjes was volledig verlicht met Kerstlichtjes, zo mooi om te zien en zeker ook een foto waard! Het was een geslaagd bezoekje met wat leuke foto’s. De dag erna was het winkelen, koken en dergelijke voordat de dag erop mijn werk week weer begon. Op maandag sneeuwde het, de eerste sneeuw van het seizoen en gelukkig was het maar een paar centimeter. Het werd hierna wel koud, dus de sneeuw zou nog wel een paar dagen blijven rondhangen en misschien wel tot Kerstmis. Mijn werkweek ging redelijk snel voorbij. Op dinsdag was het redelijk mooie dag en daar wilde ik na mijn werk toch van genieten want we hebben de laatste paar maanden zoveel regen gehad. Ik ging naar Queen Elizabeth Park in de hoop van een mooie zonsondergang en wat avond/nachtfoto’s. Het avond licht was prachtig en de bergen stonden er prachtig bij met een vers laagje sneeuw. Als het donker begon te worden ging ik verder naar Kitsilano Beach voor wat nachtfoto’s. En oh die kwamen hier eigenlijk heel mooi uit want de bergen waren nog wat te zien en je kon ook de sterren zien, wat een heerlijke avond. Ik heb hier wat mooie foto’s kunnen nemen.

De dag erna was mijn laatste werkdag en toen kregen een paar van de personeelsleden op mijn werk hun eerste COVID vaccinatie. Ze moesten hiervoor naar het ziekenhuis hier in de buurt. Ze hadden mij ook gevraagd of ik voor mijn vaccinatie wou gaan in de komende dagen, maar ik wilde eigenlijk niet de eerste in rij zijn (beetje bang van het ongekende, denk ik) en wachtte nog eventjes af om te zien wat reacties zijn van sommige van mijn collega’s. Die dag kregen we allemaal pizza met een slaatje, een drankje en een dessert als Kerstlunch. Geen personeelsfeest dit jaar, dus nu was het een beetje meer individueel verpakt voor iedereen. Ik had de pizza ’s middags opgegeten en had het slaatje, dessert en drankje mee naar huis genomen en ’s avond gegeten. Het was heel lekker. En nu had ik weer 2 dagen vrij en ik was blij dat ik dit jaar eens 24 en 25 december vrij had. Op de dag van Kerstavond hadden we niet veel gedaan, gewoon samen thuis lekker genoten en ik maakte alvast wat dingen klaar voor Kerstmis wat we bij Michael zijn moeder zouden vieren, zij is maar alleen en bij haar komt niemand anders dan ons gezin. Kerstdag was aangebroken en omdat ik thuis was, lieten we Ava haar cadeautjes van ons open maken als ze wakker was. De rest van de cadeautjes mocht ze open maken als we bij Michael zijn mama waren. Het was een feest en ze was blij met al haar cadeautjes. Wij tafelden lekker en hebben goed wat bijgekletst want het was toch weer een tijd geleden dat ik haar nog gezien had. Het was een gezellige avond. En zo waren mijn 2 dagen vrij alweer voorbij. Enkele van mijn collega’s die het COVID vaccin gekregen hebben voelden zich prima en hadden eigenlijk weinig neveneffecten. De arm waar de spuit gezet was deed pijn en een andere collega had wat hoofdpijn, maar verder geen klachten. De komende dagen waren er nog een paar die een afspraak hadden, maar alles was al volzet en ze hadden geen plekjes meer vrij toen ik vroeg of er nog mogelijkheden waren. Ze zette mij op de lijst voor als ze weer een telefoontje krijgen voor de volgende vaccins. Mijn werkweek ging verder weer vlot voorbij en ik had deze week 31 december en 1 januari vrij. Op de dag van oud op nieuw deden we niet veel, we gingen wat winkelen ’s morgens en ’s avonds had ik voor ons lekkere hamburgers gemaakt. Rond 19u had ik een schotel klaargemaakt met wat snacks zoals druiven, aardbeien, crackers en wat chips. We keken samen naar een film en oh wat was dat een heerlijk avondje met ons 3. Ava kon het tegen 21u30 niet meer houden en wilde gaan slapen. Wij trokken het nog tot 23u en waren toen ook moe, dus we zijn dan maar gaan slapen. We wensten elkaar Gelukkig Nieuwjaar voordat we gingen slapen. Het was een beetje een raar jaar met al die COVID problemen. Laat ons hopen dat 2021 een beter jaar wordt en dat we wat minder met COVID moeten omgaan! De beste wensen nog aan jullie allemaal! 

 

COVID drive through test centrum in Vancouver, BC

 

De tekening die Ava maakte voor een Kerstkaart op school

 

De tekeningen die Ava en Michael maakten in verband met Covid, hehe.

 

Bezoekje aan Burnaby Mountain Park bij Vancouver, BC

 

De eerste sneeuw, zicht vanop mijn werk in de buurt van Vancouver, BC

 

Bij het vallen van de avond in Queen Elizabeth Park in Vancouver, BC

 

Zichten vanaf Kitsilano Beach na zonsondergang in Vancouver, BC

 

Verwennerij op het werk voor Kerst

 

En er ligt nog een beetje sneeuw voor Kerstmis bij ons

 

Kerstdag met cadeautjes en lekker eten

Foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders aangegeven! Je kan me contacteren via email als je mijn foto's wil gebruiken.  DANK BIJ VOORBAAT!