Onze avonturen van november 2023!
~Je kan op de foto's klikken om een grotere versie te zien!
Boven de mist/wolken in Burnaby Mountain Park bij Vancouver, BC, Canada
AANDACHT!! Ik krijg soms berichtjes in de "comments" onder mijn blog posts met vragen erin. Dikwijls zijn deze anoniem waardoor ik die persoon niet kan contacteren of een reactie kan sturen. Dus als je enige vragen hebt of gewoon contact wil opnemen, stuur me dan even een e-mailtje via "CONTACT". DANK BIJ VOORBAAT!
Eerst en vooral hoop ik dat alles nog steeds goed gaat met jullie? Natuurlijk wil ik graag telkens iedereen bedanken die hier regelmatig eens komt kijken en/of een leuk berichtje nalaat...dat stel ik erg op prijs en is altijd fijn om te lezen! Ik hoop dat jullie nog steeds meelezen en een beetje genieten van de verhalen en foto's. Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal!!
Ik zal maar direct met de deur in huis vallen en jullie waarschuwen dat het begin van dit blogje vooral over honden gaat. De eerste dag van november begon nogal nat na die mooie Halloween dag/avond. We hebben die dag niet veel gedaan en thuis wat opgeruimd en dergelijke. Ik kreeg een berichtje van Lynn en ze vroeg of ik en Sadie de dag erna met haar mee wilde gaan naar Blackie Spit Park in Surrey. Ze bracht Scout ook mee natuurlijk en we spraken daar af op een parking met nog een paar mensen die ook puppy opvoeders zijn voor de BC & Alberta Guide Dogs. We zouden dan een stukje gaan wandelen en dan naar het honden off leash park gaan (waar honden zonder leiband kunnen rond rennen), gevolgd door een lunch. Ik had toch niets anders op het programma staan, dus ik ging mee. Nu regende het 's morgens goed en had ik verwacht dat ze het misschien gingen afzeggen, maar Lynn stuurde mij een berichtje om te zeggen dat iedereen toch nog ging komen in de hoop dat het wat minder zou gaan regen. Ze kwam mij om 11u30 uithalen en binnen een half uurtje waren we daar. We waren rond 12u15 allemaal op de parking en wonder boven wonder was het gestopt met regenen en scheen de zon! Bijna niet te bedenken na die regenachtige ochtend van vandaag, want het regende nog goed als Lynn mij kwam uithalen. We waren in totaal met 6 volwassenen en 7 honden. Een dame had 2 honden die niet meer actief zijn voor de geleidehondenorganisatie omdat 1 hond een fokhond is geweest en de andere hond was gediskwalificeerd en die dame heeft die hond dan geadopteerd. En Judy was er ook bij met Sadie haar mama "Irene" en die ene gepensioneerde fokhond is Irene haar mama (Sadie haar grootmoeder)...kunnen jullie nog volgen? Verder was er nog een dame die al enkele puppy's grootgebracht heeft en die honden werken nu allemaal, ze heeft nu haar eigen hond en voorlopig geen puppy om op te voeden. En de laatste dame heeft nog een puppy (6 maanden) die ze opvoedt voor de geleidehondenorganisatie, ze heeft er ondertussen ook al een deel opgevoed en haar vorige hond is vorige week vertrokken naar de gevorderde training. We liepen een stuk door wat tuinen heen en volgden het wandelpad tot aan het honden off leash (zonder leiband) gebied waar de honden dan lekker los konden rondrennen en spelen. Wat hadden ze het toch naar hun zin!
Nadat de hondjes goed moe waren van het spelen en rennen zijn we terug naar de auto gewandeld en zijn we naar een leuke plek gegaan om te lunchen. Dit restaurant was bij een golfbaan en we mochten daar met alle honden op het overdekte en verwarmde terras gaan zitten. Het heette "Nico-Wynd Grill" en het menu was prima en niet te duur. Alle hondjes lagen rustig onder de tafel en waren moe van het spelen. We hebben heerlijk gekletst met al die dames en het eten was heel lekker! We namen nog een foto van Sadie met haar mama en grootmoeder voordat we weer naar huis gingen. Dat was een fijne namiddag en het was heel gezellig. Op vrijdag was het de laatste puppy klas voor ons en we gingen na de puppy klas samen lunchen met een paar opvoeders en honden van onze klas. Lynn had me de dag ervoor gevraagd of ik Scout kon meenemen naar de klas omdat ze een afspraak had bij de dokter. Ze zou ons dan ontmoeten tijdens of na de klas (afhankelijk van hoelang haar afspraak zou zijn). Ze had ook iemand gevraagd om de klas met Scout te doen in geval ze niet op tijd daar was als de klas zou beginnen. Ik ging Scout uithalen en dacht al dat ik een moeilijke rit ging hebben met twee spelende honden op de achterbank, maar dat viel heel goed mee. Ze rolden even rond op de achterbank en na een paar minuten waren ze kalm genoeg dat het mij niet stoorde tijdens het rijden en de rest van de rit naar de puppy klas. Toen ik daar aankwam stond Lynn mij al op te wachten en had die andere dame niet moeten komen om klas te doen met Scout. Het was een klas met maar 5 honden (normaal zijn het er ongeveer 10), want de rest is al naar de gevorderde training vertrokken. Drie honden in onze klas zijn kandidaat voor fokhond, Sadie vertrekt maandag en 1 hond is nog te jong om verder te gaan.
We hadden een fijne klas en op het einde mochten de honden zonder hesje even door het dolle heen gaan en spelen. We zijn daarna met een paar opvoeders en honden gaan lunchen daar in de buurt bij “RiverHouse Restaurant & Pub”. Het was gezellig en het eten was ook lekker, ik was deze keer vergeten een foto te maken. We namen afscheid van iedereen en gingen weer naar huis. We zouden die avond nog naar het hondenpark gaan zodat Scout en Sadie weer wat konden spelen. Zaterdag waren we nog gaan wandelen met de honden en onderweg waren er nog een deel mooie gekleurde bomen te zien. ’s Avonds gingen we nog naar het hondenpark zodat Sadie en Scout nog eens goed konden spelen, want dat zal waarschijnlijk de laatste keer zijn omdat het de dag erna zou gaan regenen. We hadden het dan ook nog over Sadie om haar naar Lynn te brengen zondagavond omdat ik maandagmorgen om 7u in het ziekenhuis moet zijn voor een test. We hadden afgesproken dat ik Sadie dan rond 21u zondagavond naar haar thuis zou brengen, zo hebben we toch nog zo goed als de hele dag met haar! John (1 van de puppy supervisors) zou haar dan ophalen bij Lynn rond 6u30-6u45 om haar naar de luchthaven te brengen. Dat geeft mij dan toch weer een beetje rust voor als ik mijn test moet laten doen, al vind ik het heel jammer dat ik haar zelf niet naar de luchthaven kan brengen.
Zonnig weer als we bij Blackie Spit Park aankwamen bij Vancouver
Wandelen langs het water in Blackie Spit Park bij Vancouver
Sadie tijdens lunch op het terras bij het restaurant
Lekkere taco's voor lunch
3 generaties, van links naar rechts (Dewling, Irene en Sadie)
De volgende lunch met klasgenootjes (Sadie vooraan)
Herfstkleurtjes bij ons in de buurt
Regenboog die we zagen vanuit het honden park
Nog wat extra gekleurde stenen en bloemstukjes
Zondag was een droevige dag voor ons en had ik af en toe wel moeite om mijn tranen tegen te houden als ik er aan dacht dat Sadie ons ging verlaten. We zijn ’s morgens met haar en Tiny een goede wandeling gaan maken en we vertroetelden haar nog wat extra, ze kreeg vandaag ook extra aandacht en een paar extra (honden) snoepjes natuurlijk. Wat ga ik die lieve snoet van haar missen en hoe ze je zo lief kan aankijken. Ava had een voetbalwedstrijd in West Vancouver om 14u in de namiddag en omdat ze een uur op voorhand aanwezig moet zijn (en het is ook een goed half uur rijden), had ik besloten om thuis te blijven om nog wat extra tijd met Sadie door te brengen. Ik had haar en Tiny wel mee kunnen nemen naar de wedstrijd, maar het is dan weer zo een lange dag (van ongeveer 12u15 tot 16u30) en Tiny is altijd zo nerveus als we ergens heen gaan. Ik was na mijn lunch dan met de hondjes naar Burnaby Mountain gereden (wat kortbij is) en heb daar nog een paar foto’s genomen van mijn lieve Sadie en ook van de mooie herfstkleuren en zichten. We wandelden hier een tijdje rond voordat ik weer naar huis ging, de hondjes waren moe als we thuis kwamen. Die avond hebben we Sadie nog goed vertroeteld en geknuffeld, ik had een zak klaargemaakt met een dekentje, een winterjasje, een paar speelgoedjes en haar grote knuffel om mee te geven naar Edmonton. Rond 21u ging ik met haar naar Lynn en ik had ook haar bed mee voor die nacht natuurlijk, dat ga ik in de week dan wel weer bij haar ophalen. Sadie was blij om Scout te zien en ze gingen al direct spelen, dan zie je wel dat jij als persoon even iets minder belangrijk bent, haha! Ik bleef nog even babbelen voordat ik Sadie haar laatste knuffel gaf en naar huis ging. Met tranen in mijn ogen ging ik naar huis en voelde ik me zo verdrietig dat ik haar waarschijnlijk nooit meer zal zien. Ik probeer positief te denken en dat zij haar doel hopelijk zal bereiken om een diensthond te worden voor iemand die het hard nodig heeft...maar het is toch moeilijk om daar nu aan te denken. Ik heb die nacht niet goed geslapen en toch redelijk wat getreurd om mijn lieve Sadie. Ik was vroeg uit de veren want ik moest om 6u40 thuis vertrekken naar mijn afspraak voor mijn hart test.
Toen ik in het ziekenhuis aan het wachten was, kreeg ik een berichtje van Lynn dat John Sadie was komen halen en hij had haar bed ook meegenomen in geval het toch meekon op het vliegtuig. Dat bracht hij later dan wel terug, moesten ze het niet meenemen op het vliegtuig. Goh, toen kreeg ik toch weer een krop in mijn keel, maar nu moest ik even sterk zijn want ik moest mij nu even concentreren op mijn afspraak. Na mijn test kwam Michael mij halen en gingen we nog vlug naar de winkel in de buurt van het ziekenhuis. Toen we thuis kwamen kreeg ik een email van John met foto’s van Sadie in zijn auto op weg naar de luchthaven en een paar foto’s van Sadie op de luchthaven zelf met de dame die met haar meevloog voordat ze ging boarden. Wat lief, maar wat werd ik daar toch zo droevig van...tja, dat zal zo nog wel een paar dagen duren, denk ik. Nu realiseer ik me pas hoe gehecht ik aan haar ben, dat weet je pas echt als ze vertrekken natuurlijk. In de vroege namiddag kwam Matthias langs om een kaart en foto af te geven, hij liet me een paar foto’s zien van Sadie op het vliegtuig en die ging hij ook doorsturen. Ze had het goed gedaan tijdens de vlucht en is goed ontvangen in Edmonton. Toen Matthias weg was had ik weer een emotioneel moment en heb moest ik weer goed huilen, tja laat de tranen maar weer vloeien zeker. Tegen de avond voelde ik me wel wat beter, nog steeds denkende aan Sadie maar ik was toch wat minder emotioneel. Rond 19u kreeg ik een email van de nieuwe trainer die Sadie gaat opleiden voor PTSD hond (Post Traumatic Stress Disorder) met een kort verslag van haar eerste dag met foto’s. Oooh jee, daar gaan we weer met de tranen natuurlijk! Maar wel zo fijn om te lezen dat ze daar goed ontvangen is, ze heeft daar al lekker gespeeld met een andere net afgestudeerde PTSD hond alsook de 2 honden van die dame zelf die haar gaat trainen en ze was ook lief met de 2 poezen die deze dame heeft. Sadie blijft deze week bij die dame en daarna gaat ze dan naar een ander gastgezin waar ze ‘s avonds/overnacht en in de weekenden verblijft als ze niet in training is. Ik krijg daarna maandelijks een verslag met foto’s van haar gastgezin en trainer over hoe het met gaat bij het gezin en tijdens de training. Ik kijk alvast uit naar mijn eerste verslag!
Ik had gelukkig een redelijke nacht gehad zonder al te veel aan Sadie te denken. Maar ’s morgens was ik toch weer emotioneel en kwamen de tranen weer als ik die lege ruimte zie in onze kamer waar haar bed was. Goh, ik hoop dat het toch beter zal gaan in een paar dagen, want ik ben toch echt verdrietig als ik denk aan het feit dat we Sadie waarschijnlijk niet meer zullen zien. We zijn begonnen met vanalles op te ruimen in huis, haar oude bedjes, wat dekentjes, wat oude speelgoedjes en dergelijke. We hebben de keuken eens goed onderhanden genomen en vloeren goed gepoetst want die lagen vol met haren van Sadie. Ook beneden hebben we nog wat opgeruimd, daar was het ook hoog nodig. Lynn had mij een berichtje gestuurd dat ze naar het hondenpark ging rond 16u en als we zin hadden konden we ook even langskomen met Tiny...waarom niet. We wandelden met Tiny naar het hondenpark en het voelde toch raar aan om daar te zijn zonder Sadie. Scout kwam ons al vlug begroeten en keek daarna precies achter ons door om te zien of Sadie er ook aan kwam. Ik had het toch even moeilijk om daar te zijn en voelde me niet echt meer op mijn plaats zo zonder Sadie, het was een rare gewaarwording. Goh, is dat normaal dat ik zo verdrietig ben om haar? Wat heeft die hond toch een blijvende en diepe indruk op mij nagelaten! En ook dat ze zoveel vreugde bracht in ons leven met haar lieve en soms gekke streken. Ik mis haar waarschijnlijk veel meer dan dat zij ons mist natuurlijk, zij is daar zo te zien content in haar nieuwe omgeving. Dus zolang zij gelukkig is, ben ik natuurlijk ook blij voor haar! Nu zullen we afwachten om te horen hoe het zal gaan tijdens haar training. Ondertussen blijven we nog maar wat verder treuren en hopelijk gaat het elke dag wat beter.
Toen ik in het ziekenhuis aan het wachten was, kreeg ik een berichtje van Lynn dat John Sadie was komen halen en hij had haar bed ook meegenomen in geval het toch meekon op het vliegtuig. Dat bracht hij later dan wel terug, moesten ze het niet meenemen op het vliegtuig. Goh, toen kreeg ik toch weer een krop in mijn keel, maar nu moest ik even sterk zijn want ik moest mij nu even concentreren op mijn afspraak. Na mijn test kwam Michael mij halen en gingen we nog vlug naar de winkel in de buurt van het ziekenhuis. Toen we thuis kwamen kreeg ik een email van John met foto’s van Sadie in zijn auto op weg naar de luchthaven en een paar foto’s van Sadie op de luchthaven zelf met de dame die met haar meevloog voordat ze ging boarden. Wat lief, maar wat werd ik daar toch zo droevig van...tja, dat zal zo nog wel een paar dagen duren, denk ik. Nu realiseer ik me pas hoe gehecht ik aan haar ben, dat weet je pas echt als ze vertrekken natuurlijk. In de vroege namiddag kwam Matthias langs om een kaart en foto af te geven, hij liet me een paar foto’s zien van Sadie op het vliegtuig en die ging hij ook doorsturen. Ze had het goed gedaan tijdens de vlucht en is goed ontvangen in Edmonton. Toen Matthias weg was had ik weer een emotioneel moment en heb moest ik weer goed huilen, tja laat de tranen maar weer vloeien zeker. Tegen de avond voelde ik me wel wat beter, nog steeds denkende aan Sadie maar ik was toch wat minder emotioneel. Rond 19u kreeg ik een email van de nieuwe trainer die Sadie gaat opleiden voor PTSD hond (Post Traumatic Stress Disorder) met een kort verslag van haar eerste dag met foto’s. Oooh jee, daar gaan we weer met de tranen natuurlijk! Maar wel zo fijn om te lezen dat ze daar goed ontvangen is, ze heeft daar al lekker gespeeld met een andere net afgestudeerde PTSD hond alsook de 2 honden van die dame zelf die haar gaat trainen en ze was ook lief met de 2 poezen die deze dame heeft. Sadie blijft deze week bij die dame en daarna gaat ze dan naar een ander gastgezin waar ze ‘s avonds/overnacht en in de weekenden verblijft als ze niet in training is. Ik krijg daarna maandelijks een verslag met foto’s van haar gastgezin en trainer over hoe het met gaat bij het gezin en tijdens de training. Ik kijk alvast uit naar mijn eerste verslag!
Ik had gelukkig een redelijke nacht gehad zonder al te veel aan Sadie te denken. Maar ’s morgens was ik toch weer emotioneel en kwamen de tranen weer als ik die lege ruimte zie in onze kamer waar haar bed was. Goh, ik hoop dat het toch beter zal gaan in een paar dagen, want ik ben toch echt verdrietig als ik denk aan het feit dat we Sadie waarschijnlijk niet meer zullen zien. We zijn begonnen met vanalles op te ruimen in huis, haar oude bedjes, wat dekentjes, wat oude speelgoedjes en dergelijke. We hebben de keuken eens goed onderhanden genomen en vloeren goed gepoetst want die lagen vol met haren van Sadie. Ook beneden hebben we nog wat opgeruimd, daar was het ook hoog nodig. Lynn had mij een berichtje gestuurd dat ze naar het hondenpark ging rond 16u en als we zin hadden konden we ook even langskomen met Tiny...waarom niet. We wandelden met Tiny naar het hondenpark en het voelde toch raar aan om daar te zijn zonder Sadie. Scout kwam ons al vlug begroeten en keek daarna precies achter ons door om te zien of Sadie er ook aan kwam. Ik had het toch even moeilijk om daar te zijn en voelde me niet echt meer op mijn plaats zo zonder Sadie, het was een rare gewaarwording. Goh, is dat normaal dat ik zo verdrietig ben om haar? Wat heeft die hond toch een blijvende en diepe indruk op mij nagelaten! En ook dat ze zoveel vreugde bracht in ons leven met haar lieve en soms gekke streken. Ik mis haar waarschijnlijk veel meer dan dat zij ons mist natuurlijk, zij is daar zo te zien content in haar nieuwe omgeving. Dus zolang zij gelukkig is, ben ik natuurlijk ook blij voor haar! Nu zullen we afwachten om te horen hoe het zal gaan tijdens haar training. Ondertussen blijven we nog maar wat verder treuren en hopelijk gaat het elke dag wat beter.
Foto's van ons bezoekje aan Burnaby Mountain Park bij Vancouver
Op weg naar huis van Burnaby Mountain Park bij Vancouver
Sadie die gaat boarden met de dame richting Edmonton (foto van John)
Foto van Sadie op het vliegtuig richting Edmonton (foto van die dame)
Sadie op de luchthaven van Edmonton (foto van trainer)
Sadie met haar nieuwe vriendjes en in haar nieuwe omgeving (foto van trainer)
Een bijhorend videotje
Op donderdag was ik uitgenodigd op een honden verjaardagsfeestje, het was de verjaardag van Sadie haar grootmoeder (Dewling) en die werd 8 jaar. Debbi, de dame die Sadie haar grootmoeder heeft, had me uitgenodigd toen we vorige week waren gaan wandelen. Lynn zou mij komen uithalen en we gingen dan samen naar daar, het was bij een brouwerij en we zouden daar een overdekt terras hebben voor de mensen en al de honden die kwamen. Lynn kwam mij om 11u30 uithalen, Scout was er natuurlijk ook bij en was blij om mij te zien (en waarschijnlijk teleurgesteld dat Sadie er niet bij was). Het feestje was bij "Barnside Brewing", een brouwerij en boerderij. Wat zag het er gezellig uit toen we aankwamen, de tafels waren al gedekt met lekkers voor de volwassenen en ook voor de honden, haha. We zaten eigenlijk buiten op picknick tafels in een overdekte ruimte waar ook van die verwarmde lampen aan stonden en dat was heel goed te doen. Ik geloof dat er in totaal zo'n 20 mensen waren en zeker 10 honden. We hebben daar een lekkere lunch besteld en gezellig gekletst. Het eten was heel lekker, ik heb daar nog gesproken met een dame die we enkele jaren geleden ontmoet hadden tijdens een puppy klas van Shila (Lynn's vorige hond) voordat wij puppy opvoeders waren. Haar hond was toen in Shila haar klas en die is toen ook naar Edmonton gegaan voor de gevorderde training voor PTSD (net als Sadie nu), maar uiteindelijk is ze toch weer terug naar huis gekomen want ze was er niet 100% geschikt voor. Die dame heeft die hond toen kunnen adopteren en dat is nu haar huisdier. Interessant om al die verhalen te horen en dan vraag ik me toch af hoe Sadie het zal doen tijdens de training, we gaan het binnekort lezen via email. Na het eten en babbelen gingen we wat foto's nemen van de honden en daarna bleven we nog even hangen voordat we weer naar huis gingen. Ik vond het heel gezellig en het was fijn om al die lieve hondjes en ook de lieve mensen te zien.
In het weekend zijn we gaan winkelen en had Ava ook weer een voetbalwedstrijd, dus het weekend was weer snel voorbij. We hadden een paar weken geleden een lek in ons huis en dat kwam van het dak. We hebben een metalen dak en hebben daar zoveel problemen mee, Michael heeft er jaren geleden een rubberen verflaag over geverfd omdat het af en toe lekte. Hij had er sneeuwstoppers op gezet omdat de sneeuw er altijd met pakken vanaf vliegt (en zo ook ons afdak van ons terras vernield had jaren geleden). Michael was het nu eigenlijk wel beu nadat we weer een lek hadden en we hebben besloten om een nieuw dak te laten leggen. Deze keer geen metalen dak meer, maar wel een soort asfalt/rubber leien want hier in Canada zo goed als het meest gelegde dak is. Ze kwamen dat de komende week leggen, dinsdag en woensdag als het weer goed bleef. Het weer werkte gelukkig mee en dinsdag ochtend waren ze hier om 7u45 om ons nieuwe dak te leggen. Omdat Michael thuis wilde blijven om een oogje in het zeil te houden en in geval die werkmannen vragen hadden, ging ik met Tiny op de wandel. Die namiddag had ik ook met Lynn afgesproken in het hondenpark waar we altijd heen gaan. Scout was blij ons te zien, ze is toch ook een lieverd! Lynn had mij gevraagd of we mogelijk op Scout konden passen van 20 december tot 6 januari. Haar dochter zou normaal gezien op Scout letten, maar die hebben net een nieuwe hond in huis gehaald (eentje van anderhalf jaar oud) en het hangt dus een beetje af hoe het tussen Scout en die nieuwe hond zal gaan. Dus Lynn wilde ons vragen in geval het niet gaat lukken voor haar dochter. Ik denk wel dat we dat voor haar kunnen doen, Scout is namelijk ook zo een goed getrainde hond en op vele gebieden waarschijnlijk een stuk beter dan Sadie (niet door het dolle heen gaan als ze een andere hond ziet en dergelijke). Het voelde toch nog raar om daar in het park te zijn zonder Sadie, ach wat mis ik haar toch zo!
Woensdag hadden Julie en ik afgesproken bij haar in de buurt voor lunch en we gingen naar "Jimmy's Lunch Box". Daar heeft Julie het al eens over gehad omdat het eten daar zo lekker is. Dus het was hoogtijd om het zelf ook eens te gaan proeven. We spraken af rond de middag en het was een gezellig restaurantje met lekkere ontbijt, brunch en lunch opties. We hadden beiden de "Tuscan Chicken Benny" en dat bestond uit Engelse muffins belegd met krokante kippendijen, kaas, gepocheerde eieren en dit alles begoten met hollandaisesaus en huisgemaakte Toscaanse saus, geserveerd met gebakken aardappelen. Wat was dat lekker, het heeft dus heerlijk gesmaakt. We hebben ook weer eens goed bijgekletst en liepen na onze lunch nog even door een supermarkt tegenover het restaurant. Daarna namen we weer afscheid en houden we contact totdat we weer eens tijd hebben om af te spreken. Als ik thuiskwam was ons dak gelegd en was alles al opgeruimd, het dak zag er heel goed uit! Nu kunnen we gerust slapen als het stortregent en hard waait! Die dag erna hadden we een prachtige zonsondergang en later op de avond zag ik ook nog een mooie dunne maan of hoe moet ik dat zeggen? Daar heb ik natuurlijk ook wat foto's van genomen.
Honden verjaardagsfeestje bij Barnside Brewing bij Vancouver
De lunch was daar heel lekker
4 generaties van links naar rechts: Minnie, Dewling, Irene en Calypso
Een groep van de hondjes die op dit feestje aanwezig waren (Scout is de zwarte hond links achter met rood sjaaltje)
Nog eens 4 generaties van links: Irene, Dewling, Calypso & Cassie
Ons nieuwe dak wordt gelegd
Lunch bij Jimmy's Lunch Box
De supermarkt tegenover het restaurant
Ons dak is volledig geledgd
Een prachtige zonsondergang en een mooie maan
Een bijhorend videotje
In het weekend hebben we niet veel gedaan, beetje opgeruimd, gepoetst en gekookt. Als de week weer begon waren we nog naar een lokale shopping geweest omdat ik graag een paar nieuwe loopschoenen wil, want daar ben ik weer eens aan toe. De shopping was al helemaal versierd met Kerstversiering en een grote kerstboom waar je met de Kerstman op de foto kan als je wil, er stonden daar toch al wat families aan te schuiven. We gingen enkele winkels in, maar jammer genoeg heb ik niets gevonden wat mij aanstond. Gelukkig is het niet dringend en heb ik tijd genoeg om wat te vinden naar mijn zin. We kochten wel nog wat fruit en een lekker brood of 2 voor we weer naar huis gingen. Een paar dagen later had ik zin om er nog eens op uit te gaan, maar ik had geen zin om ver te rijden. Ik bedacht mij dan om hier in de buurt naar de rivier te gaan waar de zichten ook heel mooi zijn. Het was een zonnige en kalme dag, dus hopelijk was het water bij de rivier redelijk kalm en waren er ook nog wat herfstkleuren te vinden. Eens bij de rivier was het water redelijk kalm en gaf dat wat reflecties, de zichten op de bergen waren ook erg mooi en ik had nog geluk met wat mooie herfstkleurtjes. Ik heb hier een tijdje rond gewandeld en wat foto's genomen, op de terugweg ben ik nog even bij de Hollandshop gestopt voor een paar lekkernijen (wat snoepjes voor Ava, stroopwafels voor mezelf en wat borrelnootjes die op reclame waren).
Het weekend kwam er weer aan en we hadden een afspraak geboekt bij Apple in een shopping centrum hier in de buurt om mijn batterij van mijn telefoon te vervangen. Telefoon is nog heel goed, maar batterij niet meer zo. Een nieuwe Iphone (Iphone SE 3de generatie) zou mij bijna 450 euro kosten, ik heb de 2de generatie en die doet het nog prima. Een nieuwe batterij kost mij een 65 euro, dus dat is goed te doen. Toen we daar in de late voormiddag aankwamen was het redelijk druk, zowel in de shopping als bij de Apple Store...jeetje! Natuurlijk hadden wij er niet aan gedacht dat het gisteren "Black Friday" was en dat de prijzen dan meestal nog het hele weekend gelden en bij sommigen zelfs een hele week. Geen wonder dat het zo druk was. Telefoon was afgegeven en we konden rond 15u terecht om hem op te halen. We hadden dus een dikke 3 uren te verkwisten in de shopping, want naar huis gaan en dan weer parking moeten vinden in de namiddag leek ons geen goed idee. We gingen nog rondkijken voor schoenen want ik wou toch graag een paar loopschoenen, maar ik kwam niets tegen naar mijn zin. Ava daarentegen kwam een leuk paar witte Adidas schoenen tegen die ze graag wou en deze waren op reclame voor 50 euro (normaal kosten ze zo een 80 euro). We hadden deze schoenen voor haar gekocht en in nog een andere winkel vond ze een paar leuke sweatshirts. Blij dat zij toch weer wat nieuwe dingen heeft, Michael en ik vonden niets naar onze goesting. We aten daar 's middags wat in de eethoek van de shopping. In Canada en Amerika heb je in de meeste shopping centrum een soort eethoek, daar zitten vele verschillende restaurants (hamburgers, Chinees, Grieks, frieten, broodjes, salade bars, Japans, Mexicaans, noem maar op) waar je wat kan afhalen bij een restaurant naar je eigen keuze en dan kan je dat aan een tafeltje op eten. Daarna gingen we nog wat inkopen doen bij de supermarkt voordat we de telefoon gingen ophalen bij Apple. Het was nu wel voldoende geweest en ik was echt moe, dus we gingen nu toch maar naar huis. Die avond hebben we niets meer gedaan.
We hadden nog heerlijk mooi weer met redelijk wat zon en het zou zo nog wel de hele week blijven, maar na enkele dagen kregen we mist hier beneden. Ik had dan eens gekeken bij de webcams in de buurt van Burnaby Mountain en daar zag ik dat ze boven de wolken/mist zaten, dus ik ging er op uit met de camera om te genieten van de zichten boven de mist. Wat was dat mooi, ik liep daar in het zonnetje en was daar boven de mist/wolken! Je kon maar enkele gebouwen zien van downtown Vancouver die hoog genoeg waren om boven de wolken uit te steken. De rest zat verstopt onder de dikke mist. Tegen de late namiddag trok de mist weer op, net op tijd voor een prachtige zonsondergang. De dag erna was het van hetzelfde, mist in de ochtend en dan tegen de late namiddag trok het weer op en hadden we weer een mooie gloed voor zonsondergang en voordat de mist weer opkwam. De dagen erna was het nog steeds wat mistig en ook redelijk fris, we gingen met Tiny wandelen en ik moet toegeven dat ik mijn lieve Sadie nog steeds heel erg mis! Ze is nu al bijna 4 weken niet meer bij ons en ik hoop dat ze gelukkig is waar ze nu is. We zitten alweer aan het einde van de maand en goh, ik kan niet wachten om mijn eerste verslag van haar te lezen begin december. Kom volgende maand zeker langs om te lezen wat er over haar gezegd werd in het verslag...tot dan!
De mooie Kerstboom in onze lokale shopping
Een bezoekje aan Sapperton Landing Park in New Westminster bij Vancouver
Ava en Tiny đŸ’•
Mistige zichten tijdens een wandeling in onze buurt
Ava haar nieuwe schoenen
Boven de wolken/mist in Burnaby Mountain Park bij Vancouver
Prachtige zonsondergangen enkele dagen na elkaar
Een mistige dag
Een mooie mistige avond
Een paar bijhorende videotjes
Foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders aangegeven! Je kan me contacteren via email als je mijn foto's wil gebruiken. DANK BIJ VOORBAAT!
