Onze avonturen van augustus 2022!
~Je kan op de foto's klikken om een grotere versie te zien!
Bloemen pracht in Burnaby Mountain Park bij Vancouver, BC
AANDACHT!! Ik krijg soms berichtjes in de "comments" onder mijn blog posts met vragen erin. Dikwijls zijn deze anoniem waardoor ik die persoon niet kan contacteren of een reactie kan sturen. Dus als je enige vragen hebt of gewoon contact wil opnemen, stuur me dan even een e-mailtje via "CONTACT". DANK BIJ VOORBAAT!
Eerst en vooral hoop ik dat alles nog steeds goed gaat met jullie in deze covid tijden, lijkt het bij jullie ook min of meer dat covid precies niet meer bestaat??! Sommigen dragen nog wel een mondkapje, maar je ziet het minder en minder. Voorlopig enkel nog verplicht in medische gebouwen. En natuurlijk wil ik graag telkens iedereen bedanken die hier regelmatig eens komt kijken en/of een leuk berichtje nalaat...dat stel ik erg op prijs en is fijn om te lezen natuurlijk! Ik hoop dat jullie nog steeds meelezen en een beetje genieten van de verhalen en foto's. Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal!!
Eerst en vooral hoop ik dat alles nog steeds goed gaat met jullie in deze covid tijden, lijkt het bij jullie ook min of meer dat covid precies niet meer bestaat??! Sommigen dragen nog wel een mondkapje, maar je ziet het minder en minder. Voorlopig enkel nog verplicht in medische gebouwen. En natuurlijk wil ik graag telkens iedereen bedanken die hier regelmatig eens komt kijken en/of een leuk berichtje nalaat...dat stel ik erg op prijs en is fijn om te lezen natuurlijk! Ik hoop dat jullie nog steeds meelezen en een beetje genieten van de verhalen en foto's. Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal!!
Ik loop weer wat achter, maar eindelijk ben ik er weer en hopelijk zal het niet te lang duren voor mijn september blogje. Nu even terug naar augustus: En zo zijn we alweer in augustus aangekomen, op de helft van de zomer vakantie alsook de laatste dag van Michael zijn vakantie. Hij moest op 2 augustus terug beginnen, 1 august was hier BC Day (British Columbia Day) en een betaalde dag voor velen. We hebben niets speciaals gedaan, gewoon lekker rond gehangen met ons gezinnetje en gaan wandelen met Sadie. Op dinsdag ging Ava ook naar een zomer camp, ze wilde graag badminton doen en we hadden haar een paar maanden geleden daarvoor ingeschreven. De lessen zijn voor kinderen/jongeren van 9 tot 15 jaar van dinsdag tot vrijdag die week want maandag was een feestdag. Het begint elke dag om 9u en is om 12u gedaan. Ze doet ook nog een voetbal camp op het einde van de maand. Ava had eerst niet direct veel zin om te gaan omdat ze daar waarschijnlijk niemand zou kennen. Ik heb haar afgezet ’s morgens en als ik haar kwam ophalen was 1 van haar vorige klasgenootjes/vriendinnetje ook daar. Ava had ook wat andere leuke meiden leren kennen waar ze de hele week mee zou rondhangen. Dat doet toch al veel als ze met wat andere leuke meiden kan rondhangen terwijl ze daar is. Nu had ze gelukkig wel meer zin om de rest van de week te gaan. Het kwam ook net goed uit dat we die week geen puppy klas hadden. Ik had op 1 van die dagen dat Ava naar haar camp was lekkere kip curry gemaakt (mijn eigen versie met uitjes, stukje selder en donkere druifjes en als saus mix ik mayonaisse met curry poeder), mmm dat is altijd lekker op een broodje of toast.
Het was door de hitte de laatste week van juli wat smogachtig geworden, maar we hebben een paar dagen wat frisser weer gehad en daardoor is die smog weer helemaal verdwenen. Wat hadden we weer een prachtig zicht op Mount Baker, zo helder en zo scherp...daar moest ik een foto van maken! We oefenen redelijk wat met Sadie en dat gaat over het algemeen goed, ze is nu net 4 maanden geworden. Het wandelen gaat nu ook stukken beter, dus we blijven oefenen. Ze heeft zo een lieve snoet en daar moet ik ook af en toe toch eens foto’s van nemen, he? Zeker als ze zo op haar rug rolt als ze slaapt met haar poten omhoog, dat vind ik altijd geweldig om te zien! In het weekend gingen Michael en ik weer winkelen en zondag deden we een ritje naar downtown Vancouver omdat ik de dag erna met zijn moeder voor een echo naar St. Paul’s Hospital moest. Ava bleef thuis met Sadie zodat ik me kon concentreren op de rit, maar het was gelukkig niet moeilijk om te vinden. Het was meer opletten waar we heen moesten eens we in het ziekenhuis waren. We hadden het goed gevonden en ook waar ik me morgen met zijn moeder moest melden en dat ging ook vlot. Ik heb er vertrouwen in dat het gaat lukken morgen! Ik moest zijn moeder om 8u30 al gaan uithalen want de afspraak was rond 9u30. Alhoewel het maar een half uurtje rijden is, wilden we toch op tijd weg want je weet nooit met het verkeer en om parking te vinden. Het verkeer verliep redelijk vlot en we vonden ook direct een goede parkeer plaats. Toen we in het ziekenhuis aankwamen en nog even het toilet gebruikten was ze al vlug aan de beurt. Na een 40 minuten was het voorbij en gingen we weer richting thuis. Het verkeer was prima, als de afspraken zo vlot verlopen is het allemaal geen probleem om naartoe te gaan.
De dag erna was het een mooie dag en het zou niet te heet worden, dus ik wilde graag ergens heen. Ava geniet altijd aan Spanish Banks Beach, dus we besloten om daar heen te gaan en we namen Sadie ook mee. Het zou laagtij worden in de late voormiddag en dat vinden wij natuurlijk het fijnste want dan kan je lekker lange stukken over het strand wandelen door de plassen voordat je aan de zee bent. Sadie vond het heerlijk om op het strand en door te plassen te wandelen alsook Ava en ikzelf! Tussen door nam ik wat foto’s en filmpjes terwijl we genoten van de mooie zichten en het heerlijke ideale weer voor zo een dagje. Als we hier genoeg hadden gingen we onze voeten afsproeien alsook Sadie haar poten, want die zag er weer uit. Gelukkig valt het zand zo van haar af eens ze droog is. Ik had Ava de vorige keer beloofd dat we voor een ijsje zouden stoppen bij “Ernest Ice Cream”, maar toen hadden we geen tijd dus had ik gezegd dat we de volgende keer zeker zouden stoppen. Dat was ik ondertussen alweer vergeten, maar zij natuurlijk niet! Dus ik hield mijn belofte en we gingen naar Ernest Ice Cream, Sadie mocht ook mee binnen want ik had haar hesje bij om aan te doen. Ava koos voor London Fog ijs en ik koos voor cappuccino smaak, heerlijk...daar hebben we van genoten na onze lange wandeling op het strand. Het was weer een geslaagd dagje en we hebben ervan genoten!
Helder (ingezoomd) zicht op Mount Baker vanuit onze tuin
Lieve Sadie
Foto's vanuit de auto onder weg naar en in Vancouver
Heerlijk bezoekje aan Spanish Banks Beach in Vancouver
Als afsluiter halen we een lekker ijsje uit!
Het was door de hitte de laatste week van juli wat smogachtig geworden, maar we hebben een paar dagen wat frisser weer gehad en daardoor is die smog weer helemaal verdwenen. Wat hadden we weer een prachtig zicht op Mount Baker, zo helder en zo scherp...daar moest ik een foto van maken! We oefenen redelijk wat met Sadie en dat gaat over het algemeen goed, ze is nu net 4 maanden geworden. Het wandelen gaat nu ook stukken beter, dus we blijven oefenen. Ze heeft zo een lieve snoet en daar moet ik ook af en toe toch eens foto’s van nemen, he? Zeker als ze zo op haar rug rolt als ze slaapt met haar poten omhoog, dat vind ik altijd geweldig om te zien! In het weekend gingen Michael en ik weer winkelen en zondag deden we een ritje naar downtown Vancouver omdat ik de dag erna met zijn moeder voor een echo naar St. Paul’s Hospital moest. Ava bleef thuis met Sadie zodat ik me kon concentreren op de rit, maar het was gelukkig niet moeilijk om te vinden. Het was meer opletten waar we heen moesten eens we in het ziekenhuis waren. We hadden het goed gevonden en ook waar ik me morgen met zijn moeder moest melden en dat ging ook vlot. Ik heb er vertrouwen in dat het gaat lukken morgen! Ik moest zijn moeder om 8u30 al gaan uithalen want de afspraak was rond 9u30. Alhoewel het maar een half uurtje rijden is, wilden we toch op tijd weg want je weet nooit met het verkeer en om parking te vinden. Het verkeer verliep redelijk vlot en we vonden ook direct een goede parkeer plaats. Toen we in het ziekenhuis aankwamen en nog even het toilet gebruikten was ze al vlug aan de beurt. Na een 40 minuten was het voorbij en gingen we weer richting thuis. Het verkeer was prima, als de afspraken zo vlot verlopen is het allemaal geen probleem om naartoe te gaan.
De dag erna was het een mooie dag en het zou niet te heet worden, dus ik wilde graag ergens heen. Ava geniet altijd aan Spanish Banks Beach, dus we besloten om daar heen te gaan en we namen Sadie ook mee. Het zou laagtij worden in de late voormiddag en dat vinden wij natuurlijk het fijnste want dan kan je lekker lange stukken over het strand wandelen door de plassen voordat je aan de zee bent. Sadie vond het heerlijk om op het strand en door te plassen te wandelen alsook Ava en ikzelf! Tussen door nam ik wat foto’s en filmpjes terwijl we genoten van de mooie zichten en het heerlijke ideale weer voor zo een dagje. Als we hier genoeg hadden gingen we onze voeten afsproeien alsook Sadie haar poten, want die zag er weer uit. Gelukkig valt het zand zo van haar af eens ze droog is. Ik had Ava de vorige keer beloofd dat we voor een ijsje zouden stoppen bij “Ernest Ice Cream”, maar toen hadden we geen tijd dus had ik gezegd dat we de volgende keer zeker zouden stoppen. Dat was ik ondertussen alweer vergeten, maar zij natuurlijk niet! Dus ik hield mijn belofte en we gingen naar Ernest Ice Cream, Sadie mocht ook mee binnen want ik had haar hesje bij om aan te doen. Ava koos voor London Fog ijs en ik koos voor cappuccino smaak, heerlijk...daar hebben we van genoten na onze lange wandeling op het strand. Het was weer een geslaagd dagje en we hebben ervan genoten!
Lekker kip curry die ik zelf gemaakt had
Helder (ingezoomd) zicht op Mount Baker vanuit onze tuin
Lieve Sadie
Foto's vanuit de auto onder weg naar en in Vancouver
Heerlijk bezoekje aan Spanish Banks Beach in Vancouver
Als afsluiter halen we een lekker ijsje uit!
Een paar bijhorende videotjes
Ava had al een deel school spullen gekocht toen we in Amerika zijn gaan winkelen, maar moest nog het 1 en ander kopen en daar wilden we niet te lang meer mee wachten. Ik had een lijstje afgeprint dat op de school website staat met benodigdheden voor haar jaar in het komende schooljaar. Dus we gingen thuis eerst door de lijst om te zien wat ze al had en wat ze nog nodig heeft. Met onze lijst in handen gingen we samen naar de winkel om de rest van haar school spullen te kopen. Sadie kwam mee in haar hesje en ze deed het heel goed, ze bleef mooi zitten als Ava haar spullen aan het uitkiezen was...dat zie ik graag! Ava had alles gevonden wat ze nodig had en ik kocht nog een paar etenswaren voordat we weer naar huis gingen. Zo kan ze binnekort alles organizeren voordat ze weer naar school moet. De dag erna moest ik om 9u30 bij de garage zijn voor mijn olie te vervangen en Ava bleef dan thuis met Sadie. De garage is in Richmond, daar gaan wij bij een Chinees die een kleine autoshop heeft en altijd het werk voor een goede prijs doet. Hij is ook eerlijk en als er iets niet nodig is dan doet hij het ook niet. Hij heeft ooit mijn auto eens moeten nakijken of er ergens wat was met de kabels omdat we ratten onder de motorkap geraakt waren. Hij heeft toen niets gevonden na een uur nakijken en ik moest er niets voor betalen. Bij een gewone garage ben je zowieso aan het betalen voor hun tijd, ook al vinden ze niets! Dus wij zijn erg tevreden bij deze autoshop en komen hier nu al ettelijke jaren met onze auto's. Terwijl de auto in de shop is ga ik meestal naar Ikea, maar die is pas om 10u open, dus ik wandelde naar Home Depot (een doe het zelf zaak) om wat rond te wandelen totdat Ikea open was.
Terwijl ik bij de Home Depot rond wandelde stuurde Ava mij een berichtje om te vragen of Sadie er oke uitzag...jee ik verschrok me toch wel even, ze zag er uit als een buitenaardswezen met gezwollen ogen en snuit. Ik heb Ava opgebeld en ze vertelde mij dat ze dit opeens merkte want deze morgen was er niets aan de hand voordat ik naar de garage vertrok, dat had ik toch wel gemerkt als ze er zo uitzag! Ava zei dat Sadie verder normaal deed, dus dat is dan toch een goed teken. Geen idee waar het van kwam, maar na een beetje opzoekwerk kon het gerust zijn dat het van een spinnebeet was. Ik had tegen Ava gezegd dat ze haar maar in het oog moest houden en mij moest bellen als ze dacht dat het erger zou zijn. Ik kon niet naar huis want mijn auto was in de garage en Michael was op zijn werk. Ik ging in tussentijd een rond door Ikea wandelen en kocht er een paar zeeppompjes voor thuis want ze waren maar $1.50 CAD (1.15 euro), die kon ik niet laten liggen. Terwijl ik aan de kassa stond aan te schuiven kreeg ik een telefoontje dat mijn auto klaar was. Perfecte timing en voor dat ik het wist was ik onderweg naar huis. Eens thuis had ik toch medelijden met arme Sadie toen ik haar zag en ze jammerde ook een beetje af en toe. Ik had een email gestuurd naar de supervisor van de guide dogs met foto om hun te laten weten wat er aan de hand was. Er was een dame die me terug schreef en dacht dat het een spinnebeet was, dus ik kon haar een anti allergie pil geven die ook goed werkt voor honden. Ik kon haar elke 6-8 uren een pilletje geven. Ik had haar dan eentje net na de middag gegegeven en nog eentje ’s avonds.
Die avond was er een volle maan en die zou net achter Mount Baker opkomen, ja daar moest ik dan toch op gaan wachten om wat foto’s te kunnen maken. Gewoon van bij ons uit de tuin, dus ik moest nergens heen. De maan zou opkomen rond 21u, jammer genoeg was het dan al redelijk donker en kon je Mount Baker niet echt meer zien. Ik dacht dat het misschien te bewolkt was bij de horizon want ik was al even aan het wachten, maar toen zag ik opeens een lichtje verschijnen achter Mount Baker...daar was de maan! Wat komt die toch snel op eigenlijk. Ik heb wat foto’s kunnen nemen en je kon wat van het silhouette van Mount Baker zien als de maan opkwam, wow zo mooi eigenlijk! Ik vond het echt prachtig! Daarna was het bedtijd en wat had ik het toch te doen met arme Sadie, ik heb haar in de nacht een paar keer horen jammeren en ze was niet op haar gemak. Ik denk dat ze jeuk of pijn had, maarja dat kan ze ons niet vertellen. En er is ook niet veel wat ik kon doen want ze had al een pil genomen. Uiteindelijk heeft ze toch wat geslapen en ’s morgens was de zwelling zo goed als verdwenen. Ik heb haar toch nog wat medicatie gegeven voor de zekerheid. We hadden puppy klas en ze deed het eigenlijk redelijk goed ook al was ze een beetje suf van de medicatie en ook wat moe omdat ze ’s nachts niet veel geslapen heeft. De dame die mij gisteren hielp via email deed de puppy klas vandaag en ze was blij te zien dat Sadie zich al beter voelde. Ze zei om haar vandaag nog medicatie te geven en dan zou het voldoende zijn. Dat heb ik gedaan en in de nacht was ze weer rustig zoals gewoonlijk, wat een geluk! De dag erna was ze weer helemaal de oude.
Terwijl ik bij de Home Depot rond wandelde stuurde Ava mij een berichtje om te vragen of Sadie er oke uitzag...jee ik verschrok me toch wel even, ze zag er uit als een buitenaardswezen met gezwollen ogen en snuit. Ik heb Ava opgebeld en ze vertelde mij dat ze dit opeens merkte want deze morgen was er niets aan de hand voordat ik naar de garage vertrok, dat had ik toch wel gemerkt als ze er zo uitzag! Ava zei dat Sadie verder normaal deed, dus dat is dan toch een goed teken. Geen idee waar het van kwam, maar na een beetje opzoekwerk kon het gerust zijn dat het van een spinnebeet was. Ik had tegen Ava gezegd dat ze haar maar in het oog moest houden en mij moest bellen als ze dacht dat het erger zou zijn. Ik kon niet naar huis want mijn auto was in de garage en Michael was op zijn werk. Ik ging in tussentijd een rond door Ikea wandelen en kocht er een paar zeeppompjes voor thuis want ze waren maar $1.50 CAD (1.15 euro), die kon ik niet laten liggen. Terwijl ik aan de kassa stond aan te schuiven kreeg ik een telefoontje dat mijn auto klaar was. Perfecte timing en voor dat ik het wist was ik onderweg naar huis. Eens thuis had ik toch medelijden met arme Sadie toen ik haar zag en ze jammerde ook een beetje af en toe. Ik had een email gestuurd naar de supervisor van de guide dogs met foto om hun te laten weten wat er aan de hand was. Er was een dame die me terug schreef en dacht dat het een spinnebeet was, dus ik kon haar een anti allergie pil geven die ook goed werkt voor honden. Ik kon haar elke 6-8 uren een pilletje geven. Ik had haar dan eentje net na de middag gegegeven en nog eentje ’s avonds.
Die avond was er een volle maan en die zou net achter Mount Baker opkomen, ja daar moest ik dan toch op gaan wachten om wat foto’s te kunnen maken. Gewoon van bij ons uit de tuin, dus ik moest nergens heen. De maan zou opkomen rond 21u, jammer genoeg was het dan al redelijk donker en kon je Mount Baker niet echt meer zien. Ik dacht dat het misschien te bewolkt was bij de horizon want ik was al even aan het wachten, maar toen zag ik opeens een lichtje verschijnen achter Mount Baker...daar was de maan! Wat komt die toch snel op eigenlijk. Ik heb wat foto’s kunnen nemen en je kon wat van het silhouette van Mount Baker zien als de maan opkwam, wow zo mooi eigenlijk! Ik vond het echt prachtig! Daarna was het bedtijd en wat had ik het toch te doen met arme Sadie, ik heb haar in de nacht een paar keer horen jammeren en ze was niet op haar gemak. Ik denk dat ze jeuk of pijn had, maarja dat kan ze ons niet vertellen. En er is ook niet veel wat ik kon doen want ze had al een pil genomen. Uiteindelijk heeft ze toch wat geslapen en ’s morgens was de zwelling zo goed als verdwenen. Ik heb haar toch nog wat medicatie gegeven voor de zekerheid. We hadden puppy klas en ze deed het eigenlijk redelijk goed ook al was ze een beetje suf van de medicatie en ook wat moe omdat ze ’s nachts niet veel geslapen heeft. De dame die mij gisteren hielp via email deed de puppy klas vandaag en ze was blij te zien dat Sadie zich al beter voelde. Ze zei om haar vandaag nog medicatie te geven en dan zou het voldoende zijn. Dat heb ik gedaan en in de nacht was ze weer rustig zoals gewoonlijk, wat een geluk! De dag erna was ze weer helemaal de oude.
Samen school artiklelen kopen voor Ava
Arme Sadie (foto die Ava opstuurde), mijn buitenaardswezentje!
Zeeppompjes bij Ikea
Sadie toen ik thuis kwam, ocharme hond
De maan die opkwam achter Mount Baker
Sadie zag er de dag erna weer normaal uit!
In het weekend gingen we weer winkelen zoals gewoonlijk en wat wandelen in de namiddag. De rest van het weekend hebben we niet veel gedaan, gewoon gezellig thuis rondgehangen met ons drietjes. Na het weekend was het nog steeds mooi weer en niet te warm, ik wilde graag wat foto’s gaan nemen bij Burnaby Mountain Park. Ik nam Sadie ook mee en Ava kwam ook. We liepen daar een paar rondjes en ik nam ook een paar leuke foto’s van Sadie in hesje. De bloemen stonden daar overal in volle bloei, wat was het mooi. Ook de rozen waren nog volop aan het bloeien en het rook heerlijk als je door de rozentuin heen wandelde. De zichten op Vancouver en de Indian Arm fjord waren ook weer prachtig zoals gewoonlijk! Omdat het die week erg warm was gingen we meestal ’s avonds pas wandelen en sommige dagen ook ’s morgens net na het ontbijt want dan was het nog te doen. Ik wilde op 1 van de voormiddagen naar Stanley Park gaan, daar was ik al een hele tijd niet meer geweest. En waarom niet samen met Sadie gaan, een goede oefening voor haar met vele toeristen en dergelijke. Het verkeer was goed die morgen dat ik graag wilde gaan, dus ik ging er op uit. We stopten ook bij de paarden en daar was ze heel erg in geinteresseerd, maar ik hield haar wel een beetje op afstand. Ze deed dat heel goed en ze was ook erg goed in het negeren van de vele toeristen die haar graag aandacht wilden geven. Ik stopte hier en daar om wat foto’s te nemen en Sadie bleef rustig langs mij zitten terwijl er regelmatig wel eens iemand langs mij door wandelde. Een geslaagde trip voor Sadie en ik had ook een paar leuke foto’s, dus een geslaagde trip voor ons allebei, haha!
We gingen die avond nog op wandel en zouden Lynn ontmoeten met Scout bij het honden park. De lucht zag er zo mooi uit tijdens onze wandeling naar Lynn, dat waren wat foto’s waard...wel maar met de telefoon maar dat geeft niet. De honden speelden een tijdje samen voordat we weer naar huis gingen. Lynn had gevraagd of we geinteresseerd waren om met haar (en Scout) en nog wat andere puppy trainers met hun honden naar de PNE (Pacific National Exhibition) te gaan. Dat is een soort grote kermis in een pretpark met verschillende tentoonstellingen, shows, concerten, food trucks en meer in Vancouver. Ja, dat leek ons wel interessant om te gaan. Daar was ook een honden show van "Superdogs" met honden die vanalle trucks doen en we zouden dan geintroduceerd worden door de presentator van de show en dan even blijven hangen na de show om info te geven aan mensen die eventueel ook geinteresseerd zouden zijn om ook puppy opvoeders te worden. Lynn ging tickets voor ons kopen en we zouden volgende week dan gaan, Ava ging ook mee. Het weekend was weer aangebroken en we gingen weer winkelen op zaterdag voormiddag. Michael was ’s avonds nog langs gegaan bij zijn moeder om Tiny op te halen (die blijft hier nog altijd slapen) en hij zei dat zijn moeder buikpijn had, maar toen hij terug naar huis kwam voelde het toch al wat beter. Als wij ’s avonds gingen slapen ging opeens de telefoon en het was Michael zijn mama die klaagde dat ze weer buikpijn had en het precies erger geworden was, vooral pijn in haar onderbuik. Ze heeft een hernia en die was haar gaan vervelen, ze heeft al 2 operties gehad hiervoor. Michael was naar haar toe gegaan en het werd erger en erger, dus hij besloten om de ambulance te bellen want ze kon niet van de zetel van de pijn, maar na anderhalf uur was er nog geen teken van een ambulance en heeft hij die dan maar geannuleerd en haar toch in de auto gekrijgen om haar naar het ziekenhuis te rijden.
Ik probeerde wat te slapen en liet mijn telefoon aan in geval dat hij mij een berichtje stuurde. Ik had toch een paar uurtjes geslapen en stuurde Michael een sms om te vragen hoe het ging op spoed. Hij liet mij weten dat ze dus alweer een half geblokkeerde darm had en zou weer moeten geopereerd worden. Jee, ze is tegenwoordig zo zwakjes want ze is ook aan het wachten op mogelijk een nieuwe hartklep (via de lies en niet via open hart operatie, want dat kan ze niet meer aan). Maar goed, dat zal nu wel even op zich moeten laten wachten en deze hernia operatie zal eerst moeten gebeuren. Ze is uiteindelijk van zondag op maandag nacht geopereerd want het was redelijk dringend. Ze heeft de operatie goed doorstaan, toch een beetje een opluchting want we wisten niet zeker of ze dat zou halen. Maar het was een operatie die moest gebeuren. Het zal haar wel wat achteruit zetten als ze weer naar huis mag, afwachten maar. Michael had ziekenverlof genomen en gingen ’s morgens dan enkele uurtjes naar het ziekenhuis en kwam rond de middag weer naar huis. Nu zitten wij ook met 2 honden opgescheept en Tiny is zo een nerveus ding die niet graag speelt met grotere honden. Dat gaat dus niet altijd geweldig want Sadie wil maar met haar spelen en Tiny wordt dan kwaad. Dus we moeten de honden een beetje uit elkaar houden totdat ze wat meer aan elkaar gewoon worden.
We gingen die avond nog op wandel en zouden Lynn ontmoeten met Scout bij het honden park. De lucht zag er zo mooi uit tijdens onze wandeling naar Lynn, dat waren wat foto’s waard...wel maar met de telefoon maar dat geeft niet. De honden speelden een tijdje samen voordat we weer naar huis gingen. Lynn had gevraagd of we geinteresseerd waren om met haar (en Scout) en nog wat andere puppy trainers met hun honden naar de PNE (Pacific National Exhibition) te gaan. Dat is een soort grote kermis in een pretpark met verschillende tentoonstellingen, shows, concerten, food trucks en meer in Vancouver. Ja, dat leek ons wel interessant om te gaan. Daar was ook een honden show van "Superdogs" met honden die vanalle trucks doen en we zouden dan geintroduceerd worden door de presentator van de show en dan even blijven hangen na de show om info te geven aan mensen die eventueel ook geinteresseerd zouden zijn om ook puppy opvoeders te worden. Lynn ging tickets voor ons kopen en we zouden volgende week dan gaan, Ava ging ook mee. Het weekend was weer aangebroken en we gingen weer winkelen op zaterdag voormiddag. Michael was ’s avonds nog langs gegaan bij zijn moeder om Tiny op te halen (die blijft hier nog altijd slapen) en hij zei dat zijn moeder buikpijn had, maar toen hij terug naar huis kwam voelde het toch al wat beter. Als wij ’s avonds gingen slapen ging opeens de telefoon en het was Michael zijn mama die klaagde dat ze weer buikpijn had en het precies erger geworden was, vooral pijn in haar onderbuik. Ze heeft een hernia en die was haar gaan vervelen, ze heeft al 2 operties gehad hiervoor. Michael was naar haar toe gegaan en het werd erger en erger, dus hij besloten om de ambulance te bellen want ze kon niet van de zetel van de pijn, maar na anderhalf uur was er nog geen teken van een ambulance en heeft hij die dan maar geannuleerd en haar toch in de auto gekrijgen om haar naar het ziekenhuis te rijden.
Ik probeerde wat te slapen en liet mijn telefoon aan in geval dat hij mij een berichtje stuurde. Ik had toch een paar uurtjes geslapen en stuurde Michael een sms om te vragen hoe het ging op spoed. Hij liet mij weten dat ze dus alweer een half geblokkeerde darm had en zou weer moeten geopereerd worden. Jee, ze is tegenwoordig zo zwakjes want ze is ook aan het wachten op mogelijk een nieuwe hartklep (via de lies en niet via open hart operatie, want dat kan ze niet meer aan). Maar goed, dat zal nu wel even op zich moeten laten wachten en deze hernia operatie zal eerst moeten gebeuren. Ze is uiteindelijk van zondag op maandag nacht geopereerd want het was redelijk dringend. Ze heeft de operatie goed doorstaan, toch een beetje een opluchting want we wisten niet zeker of ze dat zou halen. Maar het was een operatie die moest gebeuren. Het zal haar wel wat achteruit zetten als ze weer naar huis mag, afwachten maar. Michael had ziekenverlof genomen en gingen ’s morgens dan enkele uurtjes naar het ziekenhuis en kwam rond de middag weer naar huis. Nu zitten wij ook met 2 honden opgescheept en Tiny is zo een nerveus ding die niet graag speelt met grotere honden. Dat gaat dus niet altijd geweldig want Sadie wil maar met haar spelen en Tiny wordt dan kwaad. Dus we moeten de honden een beetje uit elkaar houden totdat ze wat meer aan elkaar gewoon worden.
Bezoekje aan het mooie Burnaby Mountain Park bij Vancouver
Een leuke foto van Ava en Sadie
Bezoekje aan het mooie Stanley Park in Vancouver
Mooie lucht tijdens een avond wandeling in onze buurt bij Vanouver
En nog een leuke foto van Ava en Sadie
Een bijhorend videotje
Een leuke foto van Ava en Sadie
Bezoekje aan het mooie Stanley Park in Vancouver
Mooie lucht tijdens een avond wandeling in onze buurt bij Vanouver
En nog een leuke foto van Ava en Sadie
Een bijhorend videotje
De dag was aangebroken dat Ava en ik samen met Lynn naar de kermis gingen in Vancouver en daar met anderen hadden afgesproken. Ze kwam ons rond 10u uithalen en we hadden op de parking afgesproken met een paar andere puppy trainers/opvoeders. De kermis opende rond 11u en tegen dat uur was iedereen daar. Er waren 3 puppies en 2 grote honden, wat was Sadie eigenlijk door het dolle heen! Ze is het nog niet zo gewend om rond andere honden van haar soort te wandelen, enkel tijdens onze puppy klas. Ze wilde maar de hele tijd achter die andere honden en liep bijna de hele tijd te trekken. Dan begon ze blaffen, wat ik niet wil aanmoedigen. Maar na een tijd ging het toch wat beter en kalmeerde ze genoeg om fatsoenlijk te wandelen en zich te gedragen. We mochten het podium op voordat de honden show begon en de presentator vertelde aan het publiek wat over de geleidehondenorganisatie en wat puppytrainers doen. Sadie deed het goed hier en bleef rustig langs mij liggen. Geïnteresseerden zouden ons na de show kunnen komen begroeten. Daarna gingen we in het publiek zitten en genoten we van de show waar verschillende honden vanalle trucks deden.
Na de show stonden we bij de ingang van het gebouw waar velen ons kwamen begroeten en stelden ook wat vragen. Na de meet en greet had iedereen wel honger gekregen, dus we gingen wat lekkers halen. Ava wilde enkel maar een grote suikerspin en ik had een Tornado Potato, een aardappel die zo geschild is als een tornado. Deze werd gefrituurd op een stokje en dan gekruid. Ik had look en parmasan kruiden erop en jee, dat was me toch te zout en sterk van smaak. Dus met een serviette heb ik dan maar wat van die kruiden er af geveegd, zo smaakte het ook best lekker. We hadden ook een gefrituurde oreo en ik nam een zakje mini donuts mee voor Michael. Dat zijn zowat de "oliebollen/smoutebollen" van de Canadese kermissen en die mag je niet missen, natuurlijk! Het was een geslaagd dagje, we waren allemaal moe als we weer thuis waren. Michael zijn mama is nog in het ziekenhuis en voorlopig is er nog geen sprake over naar huis gaan. Dat hoeft voor ons ook niet, laat haar eerst maar even wat sterker worden.
Verder hebben we niet veel meer gedaan deze maand, niet zo gemakkelijk nu dat ik beide honden heb. Ava ging de allerlaatste week van augustus en een paar dagen van september nog naar een voetbal camp. Hier begint de school pas op 6 september, de dag na "Labour Day" (dag van de arbeid) die altijd op de eerste maandag van september valt. Ava haar voetbal camp was van 9u tot 12u van maandag tot vrijdag die week. Ik heb Julie ook al een hele tijd niet meer gezien, want ze had het druk met werk en ze is 10 dagen naar Mexico geweest met haar gezin. Hopelijk kunnen we elkaar vlug weer eens ontmoeten, want ik heb nog een cadeautje voor haar verjaardag (die in juli was) en ik neem haar ook nog uit voor lunch als we weer eens genoeg tijd hebben. Met mijn gezondheid gaat het over het algemeen goed, ik word nog steeds wel moe na zo een anderhalf uur tot 2 uren actief te zijn en moet dan toch een 15-30 minuten rusten voor ik weer verder kan doen. Dus voorlopig nog niet goed om te kunnen gaan werken. Ik met een andere cardioloog nog een gesprek gehad in verband met hartrevalidatie en ik ben goedgekeurd om een hartrevalidatieprogramma te starten. Dat zou ik dan toch minstens 3-4 maanden moeten blijven doen of zelfs langer als dat nodig is. Die cardioloog ging ook een afspraak maken voor een “stress test”, maar dat kan nog een paar maanden duren. Ik heb al die informatie doorgegeven aan de mensen van de arbeidsongeschiktheid en ik heb weer 3 maanden bijgekregen en mag nog thuis blijven tot eind oktober, daarna zien we wel weer. Ik kan in september beginnen met het hartrevalidatieprogramma en dat is 1 dag per week via zoom en 1 dag per week in persoon. Zo zijn we weer aan het einde van augustus, tot de volgende maand weer!
Op de PNE in Vancouver met andere blindengeleidehonden in training
