Onze avonturen van juli 2021!
~Je kan op de foto's klikken om een grotere versie te zien!
Zicht vanop Grouse Mountain in North Vancouver
Eerst en vooral hoop ik dat alles nog steeds goed gaat met jullie in deze corona tijden??! Hopelijk begint alles bij jullie ook wat te versoepelen zoals hier. En natuurlijk wil ik graag telkens iedereen bedanken die hier regelmatig eens komt kijken en/of een leuk berichtje nalaat...dat stel ik erg op prijs en is fijn om te lezen natuurlijk! Ik hoop dat jullie nog steeds meelezen en een beetje genieten van de verhalen en foto's. Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal!!
Ava en Sylke op het strand in White Rock bij Vancouver
Een door mezelf in elkaar gestoken videotje van onze Dog Mountain hike
Aankomst bij de Ferry Terminal in Tsawwassen bij Vancouver
Dit wordt een lang blogje want we hebben een redelijk volle maand juli gehad. Dus verwacht je aan vele verhaaltjes en heel wat bijhorende foto's.
Hallo juli en de zomer is hier al volop bezig, wat het weer betreft toch...zelfs wat te warm. Gelukkig is het een beetje afgekoeld en zitten we niet meer aan de 38 tot 40 graden, maar eerder rond de 28-30 graden. Nog te warm voor mij eigenlijk, maar het is uit te houden zeker omdat we altijd wel een briesje hebben. De Euro Cup is volop bezig en die volgen we van hieruit ook, voor 1 of andere reden is Ava fan van Spanje...dus zij kijkt ook mee als Spanje speelt. In het weekend kwam Michael zijn beste vriend zijn 2 cavia’s brengen om op te passen terwijl hij met zijn gezin een 5 dagen ging camperen. Ava was er helemaal blij mee om op deze twee cavia’s te passen. Het zijn 2 meisje en ze heten "Milk" en "Latte", haha. Het zijn schattige beestjes, maar redelijk shuw en ze laten veel keutels en urine achter in hun kooi. Omdat het zo lekker warm is zei Michael zijn vriend dat die beestje gerust buiten mochten blijven, maar ’s nachts zetten we ze toch liefst binnen in onze beneden verdieping, je weet nooit. Ava haar beste vriendinnetje kwam op 1 van de dagen ook langs om de cavia’s te zien.
Verder hebben we die week niet zoveel gedaan want het was toch nog erg warm, we gingen op die dagen dan ook redelijk vroeg wandelen en deden dan 1 lange wandeling in plaats van 2 wandeling. Het was in de namiddag soms veel te warm om te gaan wandelen. Ava speelde bij ons in het achterstraatje in het park af en toe of gewoon buiten met haar hoelahoep en andere speeltuigen die ze heeft. We waren ook nog gaan winkelen bij Costco en had daar heerlijke kersen gekocht, in de zomer eet ik mij zot in kersen als ik het zo moet zeggen...mijn favoriete fruit voor zolang het te krijgen is. Ik was samen met mijn vriendin Julie naar onze favoriete lingerie winkel gegaan omdat deze nu ook geopend is in Burnaby zodat we nu maar 15 minuten moeten rijden in plaats van een half uur. Zij wou een BH kopen voor onder haar jurk die ze tijdens haar huwelijksfeest wilde dragen (voor het avond gedeelte van het feest) en ik wou graag een sport BH kopen, want ik ben nu 30kg kwijt en mijn BH’s beginnen wat losser te zitten. Ze zijn nog goed, maar als ik wat ga joggen heb ik toch wat meer steun nodig. Ze zijn daar altijd erg behulpzaam in die winkel en we hebben beiden gevonden wat we zochten! Na onze shopping trip bleef Julie nog wat hangen en had ze lunch bij ons thuis. Tijdens lunch kletsen we over vanalles en nog wat.
We hadden het over haar huwelijk dat in augustus plaats zou vinden, ze heeft mij gevraagd om foto’s te nemen tijdens hun huwelijk...oh jee, ik ben daar best wel nerveus voor en heb haar gewaarschuwd dat het niet mijn sterkste kant is. Nu ik heb nooit veel foto’s genomen van mensen, dus weet eigenlijk niet of ik er goed in ben of niet. Ik heb wel een idee van wat ik foto’s moet nemen, dus ik zorg dat ik een lijstje heb wat aangeeft dat de belangrijkste momenten zijn om vast te leggen. Maar ze gelooft erin dat het mij gaat lukken en is akkoord met het feit dat er ook mislukte foto's kunnen bij zitten. Ik wil natuurlijk ook comfortabel zijn en had gedacht om een leuke jurk te kopen...wow, ik en jurken! Wie had dat ooit gedacht, haha. Ik had online zovele leuke jurken gezien, maar dan moet ik ze bestellen en wie weet ziet het er helemaal niet leuk uit. Dus ik dacht aan Costco (een groot warenhuis), want daar had ik er zien liggen en als het niet staat of niet past kan ik ze altijd terug brengen. Ze hebben daar hele goede klantenservice en daar kan je alles terug brengen zonder dat ze vragen stellen en je krijgt je geld zo terug. De volgende dag ging ik op pad naar Costco en je raadt het al...ik vond een jurk en dat voor maar $22.99 CAD (een 15 Euro). Eens thuis gekomen heb ik de jurk aangetrokken en wow, het past en staat me ook nog redelijk mooi ook...al zeg ik het zelf! Mission accomplished (missie voltooid), zoals wij zeggen! Wat ben ik blij met die jurk, Ava heeft een paar foto’s van mij genomen zodat ik zelf beter kon zien hoe het staat en zodat ik ze naar mijn moeder kon doorsturen. Mijn moeder vond het ook een prachtige jurk maar moest hartelijk lachen dat ik met mijn blote voeten op de foto stond. Hahaha, het was maar om de jurk te doen en ik had er helemaal niet stil bij gestaan om schoenen aan te doen. In het weekend waren we ook nog even naar Barnet Marine Park gegaan voor een heerlijke wandeling aan het water met mooie zichten. We hingen daar ook nog eventjes rond aan het strand voor we weer terug wandelden naar de auto. Het was een zalig dagje en niet te warm.
Hallo juli en de zomer is hier al volop bezig, wat het weer betreft toch...zelfs wat te warm. Gelukkig is het een beetje afgekoeld en zitten we niet meer aan de 38 tot 40 graden, maar eerder rond de 28-30 graden. Nog te warm voor mij eigenlijk, maar het is uit te houden zeker omdat we altijd wel een briesje hebben. De Euro Cup is volop bezig en die volgen we van hieruit ook, voor 1 of andere reden is Ava fan van Spanje...dus zij kijkt ook mee als Spanje speelt. In het weekend kwam Michael zijn beste vriend zijn 2 cavia’s brengen om op te passen terwijl hij met zijn gezin een 5 dagen ging camperen. Ava was er helemaal blij mee om op deze twee cavia’s te passen. Het zijn 2 meisje en ze heten "Milk" en "Latte", haha. Het zijn schattige beestjes, maar redelijk shuw en ze laten veel keutels en urine achter in hun kooi. Omdat het zo lekker warm is zei Michael zijn vriend dat die beestje gerust buiten mochten blijven, maar ’s nachts zetten we ze toch liefst binnen in onze beneden verdieping, je weet nooit. Ava haar beste vriendinnetje kwam op 1 van de dagen ook langs om de cavia’s te zien.
Verder hebben we die week niet zoveel gedaan want het was toch nog erg warm, we gingen op die dagen dan ook redelijk vroeg wandelen en deden dan 1 lange wandeling in plaats van 2 wandeling. Het was in de namiddag soms veel te warm om te gaan wandelen. Ava speelde bij ons in het achterstraatje in het park af en toe of gewoon buiten met haar hoelahoep en andere speeltuigen die ze heeft. We waren ook nog gaan winkelen bij Costco en had daar heerlijke kersen gekocht, in de zomer eet ik mij zot in kersen als ik het zo moet zeggen...mijn favoriete fruit voor zolang het te krijgen is. Ik was samen met mijn vriendin Julie naar onze favoriete lingerie winkel gegaan omdat deze nu ook geopend is in Burnaby zodat we nu maar 15 minuten moeten rijden in plaats van een half uur. Zij wou een BH kopen voor onder haar jurk die ze tijdens haar huwelijksfeest wilde dragen (voor het avond gedeelte van het feest) en ik wou graag een sport BH kopen, want ik ben nu 30kg kwijt en mijn BH’s beginnen wat losser te zitten. Ze zijn nog goed, maar als ik wat ga joggen heb ik toch wat meer steun nodig. Ze zijn daar altijd erg behulpzaam in die winkel en we hebben beiden gevonden wat we zochten! Na onze shopping trip bleef Julie nog wat hangen en had ze lunch bij ons thuis. Tijdens lunch kletsen we over vanalles en nog wat.
We hadden het over haar huwelijk dat in augustus plaats zou vinden, ze heeft mij gevraagd om foto’s te nemen tijdens hun huwelijk...oh jee, ik ben daar best wel nerveus voor en heb haar gewaarschuwd dat het niet mijn sterkste kant is. Nu ik heb nooit veel foto’s genomen van mensen, dus weet eigenlijk niet of ik er goed in ben of niet. Ik heb wel een idee van wat ik foto’s moet nemen, dus ik zorg dat ik een lijstje heb wat aangeeft dat de belangrijkste momenten zijn om vast te leggen. Maar ze gelooft erin dat het mij gaat lukken en is akkoord met het feit dat er ook mislukte foto's kunnen bij zitten. Ik wil natuurlijk ook comfortabel zijn en had gedacht om een leuke jurk te kopen...wow, ik en jurken! Wie had dat ooit gedacht, haha. Ik had online zovele leuke jurken gezien, maar dan moet ik ze bestellen en wie weet ziet het er helemaal niet leuk uit. Dus ik dacht aan Costco (een groot warenhuis), want daar had ik er zien liggen en als het niet staat of niet past kan ik ze altijd terug brengen. Ze hebben daar hele goede klantenservice en daar kan je alles terug brengen zonder dat ze vragen stellen en je krijgt je geld zo terug. De volgende dag ging ik op pad naar Costco en je raadt het al...ik vond een jurk en dat voor maar $22.99 CAD (een 15 Euro). Eens thuis gekomen heb ik de jurk aangetrokken en wow, het past en staat me ook nog redelijk mooi ook...al zeg ik het zelf! Mission accomplished (missie voltooid), zoals wij zeggen! Wat ben ik blij met die jurk, Ava heeft een paar foto’s van mij genomen zodat ik zelf beter kon zien hoe het staat en zodat ik ze naar mijn moeder kon doorsturen. Mijn moeder vond het ook een prachtige jurk maar moest hartelijk lachen dat ik met mijn blote voeten op de foto stond. Hahaha, het was maar om de jurk te doen en ik had er helemaal niet stil bij gestaan om schoenen aan te doen. In het weekend waren we ook nog even naar Barnet Marine Park gegaan voor een heerlijke wandeling aan het water met mooie zichten. We hingen daar ook nog eventjes rond aan het strand voor we weer terug wandelden naar de auto. Het was een zalig dagje en niet te warm.
Ava zit klaar om de voetbal te kijken, haha!
Heerlijke kersen!
Milk & Latte op bezoek voor enkele dagen
Ava en Milk
Ava in het park achter ons huis
Ik in mijn jurk (heb de blote voeten eruit gecropt, haha)
Bezoekje aan Barnet Marine Park bij Vancouver
Wat bijhorende videotjes
Wat covid betreft zijn we sinds 1 juli naar Stap 3 overgegaan en hebben we nu veel meer vrijheden. Mondkapjes zijn nergens meer verplicht, maar het is wel nog aangeraden en winkels (en alles wat binnen/overdekt is) mogen zelf beslissen of ze het nog verplicht willen houden of niet. Verder mogen wij nu door het hele land gaan reizen, we mogen met meer mensen samenkomen zowel binnen als buiten. Sommige festivals mogen mogelijk weer doorgaan deze zomer en dergelijke. Het gaat de goede kant op, de besmettingen zijn veel minder, de ziekenhuisopnames (inclusief intensievezorgen) nemen af en meer mensen laten zich vaccineren. Laat ons hopen dat het zo verder zal blijven gaan!
Ik was via messenger nog in contact met een Nederlandse dame die ik al meer dan 4-5 jaar ken en al een paar keer ontmoet heb, maar met Covid hebben we elkaar niet meer gezien. Onze dochters zijn allebei 11 jaar en die hebben elkaar nog niet ontmoet. Ik was van plan om einde van die week naar Spanish Banks Beach in Vancouver te gaan en toen ik met haar aan het chatten was stelde ik voor of ze ons daar niet wou ontmoeten. Nu is het voor haar een stuk verder rijden (bijna een uur) en ’s morgens heb je soms geen geluk met het verkeer en is het nog langer rijden. Ik had dan voorgesteld dat als het verkeer naar Vancouver tegenzat dat ik hun kant uitkwam en naar White Rock Beach zou gaan. Dit is voor hen een half uurtje rijden en voor mij ook ongeveer een half uurtje, maar tegen het verkeer in dus dat valt dan wel beter mee. Marina (zo heet zij) had gezegd dat ze haar hond ook meebracht, daar zou Ava heel blij mee zijn want ze is gek van honden. Het verkeer naar Vancouver zag er die vrijdag niet goed uit (meer dan een uur rijden in plaats van 30 minuten), dus ik stuurde Marine een berichtje ’s morgens dat ik richting White Rock zou gaan en daar zou zijn rond 10u. Ze stuurde mij een berichtje dat ze ook daar zou zijn rond 10u.
Wat was dat weer een fijn terug zien! Ava liep onmiddellijk naar Sylke toe (dochter van Marina) en ze klikte precies goed met elkaar. Ze liepen met de hond en gooide de bal over het strand voor de hond, wat hadden ze plezier. Daarna zochten ze naar Sand Dollars/Zanddollars wat een soort platte, gravende zee-egels zijn en die je vooral ziet bij laagtij. Ze vonden er zoveel en erg leuk om te zien. Na een paar uurtjes over het strand te slenteren en bij te kletsen was het weer tijd om te vertrekken. Marina stelde voor om met hun een keer mee te gaan naar Grouse Mountain omdat zij een jaarpas heeft. Met haar jaarpas kunnen wij dan met 50% korting mee naar boven gaan. Dat vond Ava een prima idee, ze kon goed met Sylke overweg en wilde dat graag doen. We zouden binnekort wel wat afsprekend dan. Ava en ik liepen nog eventjes over het strand en gingen het spoor over en liepen zo weer terug naar de auto. We hebben een heerlijk dagje gehad.
Ik was via messenger nog in contact met een Nederlandse dame die ik al meer dan 4-5 jaar ken en al een paar keer ontmoet heb, maar met Covid hebben we elkaar niet meer gezien. Onze dochters zijn allebei 11 jaar en die hebben elkaar nog niet ontmoet. Ik was van plan om einde van die week naar Spanish Banks Beach in Vancouver te gaan en toen ik met haar aan het chatten was stelde ik voor of ze ons daar niet wou ontmoeten. Nu is het voor haar een stuk verder rijden (bijna een uur) en ’s morgens heb je soms geen geluk met het verkeer en is het nog langer rijden. Ik had dan voorgesteld dat als het verkeer naar Vancouver tegenzat dat ik hun kant uitkwam en naar White Rock Beach zou gaan. Dit is voor hen een half uurtje rijden en voor mij ook ongeveer een half uurtje, maar tegen het verkeer in dus dat valt dan wel beter mee. Marina (zo heet zij) had gezegd dat ze haar hond ook meebracht, daar zou Ava heel blij mee zijn want ze is gek van honden. Het verkeer naar Vancouver zag er die vrijdag niet goed uit (meer dan een uur rijden in plaats van 30 minuten), dus ik stuurde Marine een berichtje ’s morgens dat ik richting White Rock zou gaan en daar zou zijn rond 10u. Ze stuurde mij een berichtje dat ze ook daar zou zijn rond 10u.
Wat was dat weer een fijn terug zien! Ava liep onmiddellijk naar Sylke toe (dochter van Marina) en ze klikte precies goed met elkaar. Ze liepen met de hond en gooide de bal over het strand voor de hond, wat hadden ze plezier. Daarna zochten ze naar Sand Dollars/Zanddollars wat een soort platte, gravende zee-egels zijn en die je vooral ziet bij laagtij. Ze vonden er zoveel en erg leuk om te zien. Na een paar uurtjes over het strand te slenteren en bij te kletsen was het weer tijd om te vertrekken. Marina stelde voor om met hun een keer mee te gaan naar Grouse Mountain omdat zij een jaarpas heeft. Met haar jaarpas kunnen wij dan met 50% korting mee naar boven gaan. Dat vond Ava een prima idee, ze kon goed met Sylke overweg en wilde dat graag doen. We zouden binnekort wel wat afsprekend dan. Ava en ik liepen nog eventjes over het strand en gingen het spoor over en liepen zo weer terug naar de auto. We hebben een heerlijk dagje gehad.
Ava en Sylke op het strand in White Rock bij Vancouver
Sand dollars op het strand in White Rock
Zichten in White Rock en vanop het strand
Wat bijhorende videotjes
In het weekend gingen we winkelen voor etenswaren voor ons en Michael zijn mama. Michael zet mij dan thuis af met onze winkelwaren en hij brengt dan zijn moeders etenswaren naar haar thuis. Ava blijft dan bij haar terwijl wij winkelen. Na het winkelen blijven Ava en Michael daar meestal middag eten. Toen ik die dag net gedaan had met mijn lunch, ging ik even rusten en zat ik op mijn computer wat rond te neuzen voor camera’s. Zo nu en dan kijk ik wel eens naar de prijzen van camera’s want ik wil zo graag een nieuwe camera kopen. Ik ben het eigenlijk een beetje beu om met lenzen rond te sleuren. Ik mis regelmatig wel eens de kans voor een goede foto van wildlife (reigers, arenden, wasbeertjes, zeehondjes en dergelijk) omdat ik mijn zoom lens niet snel genoeg op de camera gezet krijg en tegen dat de lens op mijn camera zit en ik klaar ben om een foto te nemen is de vogel "letterlijk en figuurlijk" gevlogen, hahaha. Ik heb er al eentje op het oog sinds vorig jaar met ingebouwde zoomlens en die was op reclame in november voor $100 minder. Ik heb hem toen niet gekocht omdat ik dacht dat die nog wel eens op reclame zou gaan en dan voor meer dan $100 minder natuurlijk...maar je kan het al raden, dat is dus nooit gebeurd. Toen ik vandaag keek was de camera weer $100 minder, dus ik texte Michael om hem te zeggen dat de camera die ik wil weer op reclame is en dat ik die reclame deze keer niet wilde missen. Ik belde even naar een paar lokale fotografie winkels en 1 van de lokale winkels had er nog eentje in voorraad. De man vertelde mij aan de telefoon dat ze een extra promotie hadden voor deze camera en ik zou dan een extra batterij en SD card met 128GB erop gratis bij de camera krijgen. Dit was iets van een $190 waarde extra (een 135 euro), dus dat was de moeite wel. Michael belde mij even om te zeggen dat ze bijna opweg waren naar huis en dat we de camera deze namiddag gingen kopen. Joepieee, ik was zo blij!! We gingen naar Broadway Camera in Richmond en ik kocht de Sony RX10 IV. Nu kan ik natuurlijk niet wachten om deze uit te testen!
Zondag deden we het rustig aan, ik had met Marina gechat en ze vroeg of we dinsdag mee konden gaan naar Grouse Mountain...daar zei ik geen nee tegen. Ze zou mijn komen uithalen en dan gingen we samen naar Grouse Mountain met de dochters. Op maandag ben ik eindelijk mijn nieuwe camera gaan uit testen op Burnaby Mountain zodat ik de zoom ook wat kon uit testen. Fijn om mee te fotograferen, niet meer zo zwaar dragen en een hele goede zoom. Ik kijk alvast uit om deze camera ook op Grouse Mountain te gebruiken. Marina was rond 9u30 hier om ons op te pikken, het verkeer was een beetje traag en we waren pas rond 10u10 op de parking bij Grouse Mountain. Zij ging haar nieuwe jaarpas afhalen en daarna konden wij onze dagpas kopen aan 50% korting. Daarna gingen we met de "SkyRide" naar boven, mondkapjes waren in de gondel nog steeds verplicht. Die mag ook maar half vol zijn vergeleken met voorheen. Op zo een 6 - 7 minuten waren we boven en kon de fun beginnen. Het was bijna 11u en op dat uur begon de Lumberjack Show, dus daar gingen we eerst heen. Ik heb deze al verschillende keren gezien, maar het blijft leuk en grappig om te zien! Na deze show van ongeveer een half uur liepen we naar de stoeltjeslift om daarmee naar de top te gaan. Ava en Sylke (Marina haar dochter) konden het goed met elkaar vinden en die hoorden we bijna de hele dag niet. Ze wilden ook met hun 2 alleen de stoeltjeslift op, haha.
De zichten daarboven waren prachtig en hier genoten we ook van een picknick in mooi gekleurde Adirondack stoelen (typisch Canadese stoelen). Het was een beetje smog achtig in de verte waarschijnlijk van de bosbranden in onze provincie en de warmte van de laatste paar weken. Zelfs met de smog waren de zichten prachtig. We liepen hier nog een stukje naar boven en gingen daarna weer terug naar beneden met de stoeltjeslift. We hadden aan de kinderen beloofd dat ze een dessert kregen en omdat er BeaverTails (beverstaart) te krijgen waren, wilden ze beiden graag zo eentje. Ik trakteerde, maar zelf nam ik er geen...wat ben ik trots op mezelf, hahaha. Ik had opvoorhand online gekeken en deze dingen hebben zo een 400-600mg zout, dus beter niet en neem wel een hapje van Ava’s als ze zo lief is om wat te delen. BeaverTail is een soort gebak als een donut of dergelijke die uitgerokken wordt in de vorm van een beverstaart, deze wordt dan in olie gebakken en je kan er vanalle toppings op vragen. Meestal wordt het gegeten met suiker, kaneel en wat citroen. Ava had er eentje met nutella, pindakaas en Reese’s pieces erop (Triple Trip). Marina had een gewone met suiker, kaneel en citroen (Killaloe Sunrise) en Sylke had er eentje met Skor kaastaart (Avalanche). Je kon dit combineren met een drankje en dat was een aarbeien lemoooonade (fijn gemalen ijs met aardbeien en citroensmaak). Ava kreeg haar BeaverTail niet op en ook niet haar drankje, dus er bleef een klein stukje over voor mij met wat drank. Dus zo heb ik er toch ook een beetje van kunnen snoepen zonder dat ik er teveel van at. Daarna gingen we naar de Owl Talks waar een dame over uilen sprak en als laatste stopten we bij de grizzly beren die daar in een omheinde natuurlijke habitat wonen. Toen was het weer tijd om naar huis te gaan, wat hebben we genoten van deze mooie dag. Heerlijk om toerist uit te hangen in onze eigen achtertuin. Wij zijn zo blij dat Marina ons meegenomen heeft!
Zondag deden we het rustig aan, ik had met Marina gechat en ze vroeg of we dinsdag mee konden gaan naar Grouse Mountain...daar zei ik geen nee tegen. Ze zou mijn komen uithalen en dan gingen we samen naar Grouse Mountain met de dochters. Op maandag ben ik eindelijk mijn nieuwe camera gaan uit testen op Burnaby Mountain zodat ik de zoom ook wat kon uit testen. Fijn om mee te fotograferen, niet meer zo zwaar dragen en een hele goede zoom. Ik kijk alvast uit om deze camera ook op Grouse Mountain te gebruiken. Marina was rond 9u30 hier om ons op te pikken, het verkeer was een beetje traag en we waren pas rond 10u10 op de parking bij Grouse Mountain. Zij ging haar nieuwe jaarpas afhalen en daarna konden wij onze dagpas kopen aan 50% korting. Daarna gingen we met de "SkyRide" naar boven, mondkapjes waren in de gondel nog steeds verplicht. Die mag ook maar half vol zijn vergeleken met voorheen. Op zo een 6 - 7 minuten waren we boven en kon de fun beginnen. Het was bijna 11u en op dat uur begon de Lumberjack Show, dus daar gingen we eerst heen. Ik heb deze al verschillende keren gezien, maar het blijft leuk en grappig om te zien! Na deze show van ongeveer een half uur liepen we naar de stoeltjeslift om daarmee naar de top te gaan. Ava en Sylke (Marina haar dochter) konden het goed met elkaar vinden en die hoorden we bijna de hele dag niet. Ze wilden ook met hun 2 alleen de stoeltjeslift op, haha.
De zichten daarboven waren prachtig en hier genoten we ook van een picknick in mooi gekleurde Adirondack stoelen (typisch Canadese stoelen). Het was een beetje smog achtig in de verte waarschijnlijk van de bosbranden in onze provincie en de warmte van de laatste paar weken. Zelfs met de smog waren de zichten prachtig. We liepen hier nog een stukje naar boven en gingen daarna weer terug naar beneden met de stoeltjeslift. We hadden aan de kinderen beloofd dat ze een dessert kregen en omdat er BeaverTails (beverstaart) te krijgen waren, wilden ze beiden graag zo eentje. Ik trakteerde, maar zelf nam ik er geen...wat ben ik trots op mezelf, hahaha. Ik had opvoorhand online gekeken en deze dingen hebben zo een 400-600mg zout, dus beter niet en neem wel een hapje van Ava’s als ze zo lief is om wat te delen. BeaverTail is een soort gebak als een donut of dergelijke die uitgerokken wordt in de vorm van een beverstaart, deze wordt dan in olie gebakken en je kan er vanalle toppings op vragen. Meestal wordt het gegeten met suiker, kaneel en wat citroen. Ava had er eentje met nutella, pindakaas en Reese’s pieces erop (Triple Trip). Marina had een gewone met suiker, kaneel en citroen (Killaloe Sunrise) en Sylke had er eentje met Skor kaastaart (Avalanche). Je kon dit combineren met een drankje en dat was een aarbeien lemoooonade (fijn gemalen ijs met aardbeien en citroensmaak). Ava kreeg haar BeaverTail niet op en ook niet haar drankje, dus er bleef een klein stukje over voor mij met wat drank. Dus zo heb ik er toch ook een beetje van kunnen snoepen zonder dat ik er teveel van at. Daarna gingen we naar de Owl Talks waar een dame over uilen sprak en als laatste stopten we bij de grizzly beren die daar in een omheinde natuurlijke habitat wonen. Toen was het weer tijd om naar huis te gaan, wat hebben we genoten van deze mooie dag. Heerlijk om toerist uit te hangen in onze eigen achtertuin. Wij zijn zo blij dat Marina ons meegenomen heeft!
Mijn nieuwe camera en de bijhorende batterij en SD kaart
De eerste foto's met mijn nieuwe camera zijn een feit met zichten vanop Burnaby Mountain bij Vancouver, BC
Zichten vanuit de Grouse Mountain gondola in North Vancouver
Boven bij Grouse Mountain in North Vancouver
De Lumberjack Show op Grouse Mountain in North Vancouver
Met de stoeltjes lift naar de top van de berg op Grouse Mountain
Prachtige zichten boven op Grouse Mountain in North Vancouver
We genieten van BeaverTails op Grouse Mountain in North Vancouver
De uil van de Uilen demonstratie
De grootte van van verschillende beren
De Grizzly beren (Grinder en Coola) op Grouse Mountain
Wachten om terug naar beneden te gaan met de gondola
Wat bijhorende videotjes
Die week hebben we verder niet veel meer gedaan behalve wat wandelen, winkelen, poetsen, koken en dergelijke. Omdat Michael binnen een 2 weken weer moet gaan werken had hij voorgesteld om een dagje naar Vancouver Island te gaan waar een nieuwe attractie geopend is, de Malahat Skywalk. Dat zag ik wel zitten en het is niet teveel rijden want we moeten een overtocht met de ferry doen die anderhalf uur duurt. We zouden wachten tot na het weekend om onze tickets voor de ferry en de Malahat Skywalk te boeken. Maandag zag het er wat het weer betreft goed uit voor de rest van de week om naar Vancouver Island te gaan, dus we besloten om op woensdag 21 juli te gaan. Ik boekte de overtocht met de auto op de ferry voor ons voor woensdag met vertrek om 8u ’s morgens. Ook de tickets voor de Malahat Skywalk boekte ik op voorhand, dit ticket is 1 jaar geldig vanaf de datum die je boekt...handig in geval je niet kan gaan op de gewenste dag, dus hier hing geen bepaalde datum aan vast.
Marina had mij ook weer gecontacteerd en vroeg of ik zin had om een keer mee te gaan hiken samen met de kinderen. Ze stelde voor om het Dog Mount Trail te doen op Mount Seymour wat geen erg lange of moeilijke trail is met naar het schijnt prachtige zichten op Vancouver. Dus ja, dat wilde ik zeker doen...weer eens een nieuwe uitdaging want ik ben niet zo een hiker. Ze had ook nog aan een andere dame (Erica) gevraagd om mee te gaan, we hebben elkaar al eens eerder ontmoet dus graag genoeg. Ik heb me dan eens goed ingelezen over Dog Mountain Trail en lees zoveel gemixte ervaringen van gemakkelijke trail tot toch moeilijk omdat er zovele boomwortels op het pad liggen. Ik zag er ook wat foto’s van en wist echt niet of ik dat wel aan zou kunnen. Met wat op en neer te chatten met Marina zei ze dat we gewoon konden gaan proberen en als het niet lukt, draaien we ons gewoon terug. Wel, met zo een steun moet het toch wel kunnen, hoop ik...samen ben je altijd sterker. We spraken op dinsdag af om 9u op de parking bij Mount Seymour. Ava en ik arriveerden om 8u50 en nog geen 5 minuten later kwam Marina met Sylke en Erica aan. We gingen vlug nog even naar het toilet voordat we aan onze hike begonnen. Het was zonnig en gelukkig zou het niet te warm worden die dag, zo een 23-24 graden.
We begonnen net na 9u aan onze hike die 2.5km heen is tot aan een zichtpunt en dan 2.5km terug. De hike begon over een redelijk wijd kiezel pad door de bomen heen en na een paar honderd meter kwamen we al een paar moeilijkere stukjes tegen waar je over boomwortels heen moest. Het is niet perse moeilijk maar wel een beetje technisch en ik noem het puzzel werk met je voeten. Dus je moet echt goed opletten en kijken waar je je voeten neerzet. Gelukkig was het droog en waren de boomwortels ook droog, anders zou het nog wat meer tijd vergen om voorzichtig je voeten te plaatsen. Na een dikke kilometer kwamen we bij First Lake aan, wat mooi zo een meertje tussen de bomen. Hier stopten we eventjes om te genieten van het zicht. De kinderen deden het tot nu toe goed en liepen natuurlijk voor ons op. We vertelden hen niet te ver voorop te lopen en af en toe terug te kijken om te zorgen dat ze ons nog zouden zien. De laatste 1.5km had heel wat stukken met klauteren over die boomwortels, maar het viel best mee. Je kan het gewoon niet snel doen, vooral ik niet die altijd bang heeft om zich te mis stappen en mogelijk te gaan vallen. Met de steun van de twee dames ging het prima en deden we het stapje voor stapje. Ik maakte me op de heenweg toch telkens een beetje zorgen dat ik ook nog terug naar beneden moest en of ik dat wel zou kunnen, want sommige delen leken zo moeilijk om weer naar beneden te gaan. Nuja, we zijn er aan begonnen en gaan het ook afmaken...komt goed!
We waren toch bijna anderhalf uur onderweg toen we het zichtpunt benaderden en ja wow wat waren de zichten schitterend. Wat een beloning na die hike en het was ook redelijk helder waardoor we Vancouver en omstreken erg goed konden zien. Hier namen we een tijdje rust met een snack en wat drinken wat we mee hadden gebracht. Erica houdt ook van fotografie, dus wij haalden ons hart hier op met fotograferen. Er kwamen vogeltjes zo uit Ava en Sylke hun hand eten, dat waren van de Grey Jays en even later kwamen er ook een paar raven ons bezoeken...wat een grote vogels. Na een goed half uur hier gerust te hebben met die mooie zichten, begonnen we aan de uitdaging om terug te gaan. Ik moet zeggen dat het veel beter meegevallen was dan ik had verwacht. Nog steeds puzzel werk met de voeten, maar het ging vlot en we deden het goed. We passeerden weer bij First Lake en zo waren we na een goede 20 minuten weer aan de auto. De kinderen hadden er nu wel echt genoeg van, tot aan het zichtpunt waren ze blij om te hiken en over die boomwortels te klauteren...maar op de terugweg waren ze een stuk minder enthousiast, haha. Ik was zo fier op mezelf (en op Ava ook natuurlijk) dat we dit gedaan hebben en ik heb er echt van genoten. Dat hiken gaan we zeker nog wel eens doen! We namen afscheid en zouden binnekort wel weer eens afspreken. Een beetje moe, maar voldaan reden we terug naar huis!
Marina had mij ook weer gecontacteerd en vroeg of ik zin had om een keer mee te gaan hiken samen met de kinderen. Ze stelde voor om het Dog Mount Trail te doen op Mount Seymour wat geen erg lange of moeilijke trail is met naar het schijnt prachtige zichten op Vancouver. Dus ja, dat wilde ik zeker doen...weer eens een nieuwe uitdaging want ik ben niet zo een hiker. Ze had ook nog aan een andere dame (Erica) gevraagd om mee te gaan, we hebben elkaar al eens eerder ontmoet dus graag genoeg. Ik heb me dan eens goed ingelezen over Dog Mountain Trail en lees zoveel gemixte ervaringen van gemakkelijke trail tot toch moeilijk omdat er zovele boomwortels op het pad liggen. Ik zag er ook wat foto’s van en wist echt niet of ik dat wel aan zou kunnen. Met wat op en neer te chatten met Marina zei ze dat we gewoon konden gaan proberen en als het niet lukt, draaien we ons gewoon terug. Wel, met zo een steun moet het toch wel kunnen, hoop ik...samen ben je altijd sterker. We spraken op dinsdag af om 9u op de parking bij Mount Seymour. Ava en ik arriveerden om 8u50 en nog geen 5 minuten later kwam Marina met Sylke en Erica aan. We gingen vlug nog even naar het toilet voordat we aan onze hike begonnen. Het was zonnig en gelukkig zou het niet te warm worden die dag, zo een 23-24 graden.
We begonnen net na 9u aan onze hike die 2.5km heen is tot aan een zichtpunt en dan 2.5km terug. De hike begon over een redelijk wijd kiezel pad door de bomen heen en na een paar honderd meter kwamen we al een paar moeilijkere stukjes tegen waar je over boomwortels heen moest. Het is niet perse moeilijk maar wel een beetje technisch en ik noem het puzzel werk met je voeten. Dus je moet echt goed opletten en kijken waar je je voeten neerzet. Gelukkig was het droog en waren de boomwortels ook droog, anders zou het nog wat meer tijd vergen om voorzichtig je voeten te plaatsen. Na een dikke kilometer kwamen we bij First Lake aan, wat mooi zo een meertje tussen de bomen. Hier stopten we eventjes om te genieten van het zicht. De kinderen deden het tot nu toe goed en liepen natuurlijk voor ons op. We vertelden hen niet te ver voorop te lopen en af en toe terug te kijken om te zorgen dat ze ons nog zouden zien. De laatste 1.5km had heel wat stukken met klauteren over die boomwortels, maar het viel best mee. Je kan het gewoon niet snel doen, vooral ik niet die altijd bang heeft om zich te mis stappen en mogelijk te gaan vallen. Met de steun van de twee dames ging het prima en deden we het stapje voor stapje. Ik maakte me op de heenweg toch telkens een beetje zorgen dat ik ook nog terug naar beneden moest en of ik dat wel zou kunnen, want sommige delen leken zo moeilijk om weer naar beneden te gaan. Nuja, we zijn er aan begonnen en gaan het ook afmaken...komt goed!
We waren toch bijna anderhalf uur onderweg toen we het zichtpunt benaderden en ja wow wat waren de zichten schitterend. Wat een beloning na die hike en het was ook redelijk helder waardoor we Vancouver en omstreken erg goed konden zien. Hier namen we een tijdje rust met een snack en wat drinken wat we mee hadden gebracht. Erica houdt ook van fotografie, dus wij haalden ons hart hier op met fotograferen. Er kwamen vogeltjes zo uit Ava en Sylke hun hand eten, dat waren van de Grey Jays en even later kwamen er ook een paar raven ons bezoeken...wat een grote vogels. Na een goed half uur hier gerust te hebben met die mooie zichten, begonnen we aan de uitdaging om terug te gaan. Ik moet zeggen dat het veel beter meegevallen was dan ik had verwacht. Nog steeds puzzel werk met de voeten, maar het ging vlot en we deden het goed. We passeerden weer bij First Lake en zo waren we na een goede 20 minuten weer aan de auto. De kinderen hadden er nu wel echt genoeg van, tot aan het zichtpunt waren ze blij om te hiken en over die boomwortels te klauteren...maar op de terugweg waren ze een stuk minder enthousiast, haha. Ik was zo fier op mezelf (en op Ava ook natuurlijk) dat we dit gedaan hebben en ik heb er echt van genoten. Dat hiken gaan we zeker nog wel eens doen! We namen afscheid en zouden binnekort wel weer eens afspreken. Een beetje moe, maar voldaan reden we terug naar huis!
Foto's van onze Dog Mountain hike in North Vancouver
Foto genomen door Erica
Foto's genomen door Marina
Ik denk dat Ava er mee klaar was, hahaha
Een door mezelf in elkaar gestoken videotje van onze Dog Mountain hike
De dag erna was ons dag tripje gepland om naar Vancouver Island te gaan. We stonden op tijd op, namen ons ontbijt mee zodat we dat op de ferry konden opeten. Ik nam voor mij een broodje gezond mee voor lunch, want ik wil liefst niets uithalen omdat overal zoveel zout in zit. Michael en Ava konden dan ergens door een Drive-Thru om lunch uit te halen. We waren klaar voor vertrek en kwamen net na 7u aan bij de ferry terminal in Tsawwassen voor de ferry van 8u. Als je tickets op voorhand koopt dan moet je zorgen dat je 30-60 minuten voor je vertrek aanwezig bent. We wachten hier even en konden na het inchecken van onze tickets door. Er waren maar een paar auto’s voor ons, dan zijn we bij de eerste om de ferry op te rijden en ook de eerste om van de ferry af te rijden. Rond 7u45 begonnen ze met het laden van de auto’s op de ferry. Je rijdt er gewoon in en dan parkeer je je wagen. Eens als alle auto’s rondom ons ook geparkeerd waren moesten we uit de wagen en naar het passagiers deck. Het was een mooie en rustige morgen, maar op de ferry waait het toch altijd redelijk hard ookal vaart deze niet echt snel. We zochten een plekje om uit de wind te zitten en ons ontbijt te eten. Ik ging daarna op zoek naar een koffie (ze hebben binnen op de ferry verschillende restaurants en winkeltjes) en we liepen enkele keren rond op het buiten deck alsook binnen om wat in de winkeltjes te kijken. Zo was dat anderhalf uur overvaren heel snel om. Ze riepen rond 9u20 af dat iedereen terug naar hun rijtuig moest gaan omdat we bijna aangekomen waren. We kwamen rond 9u35 in Swartz Bay op Vancouver Island aan. Even later mochten we uit de ferry rijden en begon onze rit naar de Malahat Skywalk die ongeveer 40-45 minuten zou duren. De Malahal Skywalk ligt ten noorden van Victoria langs Highway 1 (Malahat Highway) richting Duncan en Nanaimo.
Rond 10u10 kwamen aan bij de Malahat Skywalk die om 10u open gegaan was. We konden zo verder lopen en de directies volgen, want we hadden onze tickets al. Het bleek er nog niet druk te zijn gelukkig, we liepen tot aan de ingang waar ons tickets gepiept werden door een medewerker. Eerst wandelden we een heel stuk over een houten wandelpad en kwamen zo uiteindelijk aan bij de Skywalk. Die zag er heel knap uit en erg uniek, wow zo mooi en redelijk hoog. De Malahat SkyWalk is een spiraalvormige structuur die geleidelijke 32 meter omhoog gaat naar een uitkijkpunt met uitzicht op Finlayson Arm, het schiereiland Saanich, Mount Baker en de verre Coast Mountains. Dus een ideale plek voor gezinnen met kinderen in een kinderwagen en ook voor rolstoel gebruikers. Je hebt er ook een glijbaan om terug naar beneden te gaan als je wil. Verder is er boven aan de top ook een groot net (trampoline) om in te springen wat leuk is voor kinderen (en volwassenen). Eens boven waren de zichten echt schitterend en wat een structuur is het toch, heel mooi. Ava ging wat rondspringen op dat net en Michael en ik liepen boven een rondje om daar van de zichten te genieten. Het was een redelijk heldere dag met mooie vergezichten, alleen zat Mount Baker in de wolken...maar dat is niet zo erg, de rest van de omgeving was goed te zien.
Als we terug naar beneden wandelden gingen Ava en Michael met de glijbaan naar beneden en ikzelf koos ervoor om op mijn gemak terug naar beneden te wandelen. Toen ik beneden was vertelden Ava en Michael dat het een snelle glijbaan was, zo snel als een water glijbaan...dus ik ben blij dat ik niet naar beneden gegleden ben, haha! We liepen nog even naar de souvenier winkel om wat rond te kijken, maar zagen daar niets wat we wilde kopen. Er zijn daar ook toiletten en een koffie shop met koffie/thee en andere dranken alsook versnaperingen. We hebben hier een goede 2 uren rondgelopen en gingen nu ergens iets zoeken om eten uit te halen. Ik had Ford Rodd Hill & Fisgard Lighthouse gevonden en daar ligt een strand gebied bij wat "Colwood Waterfront" heet en daar wilden we wel gaan picknicken. We stopten onderweg er naartoe bij McDonalds voor Michael en Ava en een paar minuten later zaten we op een bankje bij het strand...jaja en ik had mijn eigen broodje gezond mee! Het waaide hier redelijk goed, maar het was toch fijn daar even te zitten om te picknicken. Het heeft gesmaakt en na onze lunch liepen we nog een stuk over het strand heen voordat we weer stilletjes richting ferry terminal gingen om naar huis te gaan. Het was een geslaagd dagje en we hebben er met ons drietjes weer heerlijk van genoten!
Rond 10u10 kwamen aan bij de Malahat Skywalk die om 10u open gegaan was. We konden zo verder lopen en de directies volgen, want we hadden onze tickets al. Het bleek er nog niet druk te zijn gelukkig, we liepen tot aan de ingang waar ons tickets gepiept werden door een medewerker. Eerst wandelden we een heel stuk over een houten wandelpad en kwamen zo uiteindelijk aan bij de Skywalk. Die zag er heel knap uit en erg uniek, wow zo mooi en redelijk hoog. De Malahat SkyWalk is een spiraalvormige structuur die geleidelijke 32 meter omhoog gaat naar een uitkijkpunt met uitzicht op Finlayson Arm, het schiereiland Saanich, Mount Baker en de verre Coast Mountains. Dus een ideale plek voor gezinnen met kinderen in een kinderwagen en ook voor rolstoel gebruikers. Je hebt er ook een glijbaan om terug naar beneden te gaan als je wil. Verder is er boven aan de top ook een groot net (trampoline) om in te springen wat leuk is voor kinderen (en volwassenen). Eens boven waren de zichten echt schitterend en wat een structuur is het toch, heel mooi. Ava ging wat rondspringen op dat net en Michael en ik liepen boven een rondje om daar van de zichten te genieten. Het was een redelijk heldere dag met mooie vergezichten, alleen zat Mount Baker in de wolken...maar dat is niet zo erg, de rest van de omgeving was goed te zien.
Als we terug naar beneden wandelden gingen Ava en Michael met de glijbaan naar beneden en ikzelf koos ervoor om op mijn gemak terug naar beneden te wandelen. Toen ik beneden was vertelden Ava en Michael dat het een snelle glijbaan was, zo snel als een water glijbaan...dus ik ben blij dat ik niet naar beneden gegleden ben, haha! We liepen nog even naar de souvenier winkel om wat rond te kijken, maar zagen daar niets wat we wilde kopen. Er zijn daar ook toiletten en een koffie shop met koffie/thee en andere dranken alsook versnaperingen. We hebben hier een goede 2 uren rondgelopen en gingen nu ergens iets zoeken om eten uit te halen. Ik had Ford Rodd Hill & Fisgard Lighthouse gevonden en daar ligt een strand gebied bij wat "Colwood Waterfront" heet en daar wilden we wel gaan picknicken. We stopten onderweg er naartoe bij McDonalds voor Michael en Ava en een paar minuten later zaten we op een bankje bij het strand...jaja en ik had mijn eigen broodje gezond mee! Het waaide hier redelijk goed, maar het was toch fijn daar even te zitten om te picknicken. Het heeft gesmaakt en na onze lunch liepen we nog een stuk over het strand heen voordat we weer stilletjes richting ferry terminal gingen om naar huis te gaan. Het was een geslaagd dagje en we hebben er met ons drietjes weer heerlijk van genoten!
Aankomst bij de Ferry Terminal in Tsawwassen bij Vancouver
Lekker waaierig op de ferry naar Victoria
Mooie zichten tijdens de ferry trip van Vancouver naar Victoria
We komen aan bij de Malahat Skywalk op Vancouver Island
Op weg naar de Skywalk na aankomst
Lunchen bij Colwood Waterfront met zichten op Fisgard Lighthouse
En zo zijn we weer op de ferry klaar voor de trip terug naar Vancouver
Zichten vanop de ferry van Vcitoria naar Vancouver
Tickets voor de Malahat Skywalk en de ferries
Een door mezelf in elkaar gestoken videotje van ons dag tripje naar het mooie Vancouver Island vanuit Vancouver
Een door mezelf in elkaar gestoken videotje van ons dag tripje naar het mooie Vancouver Island vanuit Vancouver
De dag erna was er een bijna volle maan te zien net voor zonsondergang, dus ideaal om een poging te doen met mijn nieuwe camera om de maan vast te leggen. Het was de volle "Buck" moon genoemd hier. Ik ging maar weer in mijn achterstraatje staan omdat ik online kon zien dat de maan daar weer ongeveer zou opkomen. Enja, net voor 21u kwam de maan achter de gebouwen in de verte tevoorschijn...wow, zo mooi! Dit was een succes en de nieuwe camera deed ook goed zijn best (met een beetje help van mij natuurlijk, haha). Ik was ’s avonds in contact met Marina en Erica en we hadden afgesproken om de dag erop in de voormiddag naar White Rock te gaan, het zou extreem laagtij zijn en dan kan je hele stukken over het strand lopen. Ava kwam ook mee want Sylke zou ook daar zijn alsook hun hond, Amy. Het was weer heerlijk daar rond te hangen met hun en Erica had ook haar hondje mee en dat was ook een lieverd...een beetje rustiger en niet zo actief als Amy die graag achter de bal ging lopen.
De dames en Sylke gingen rond de middag weer verder. Ava en ik bleven nog even, we hadden een lunch meegebracht en gingen vanaf dit strand naar de pier van White Rock wandelen. Deze wandeling is ongeveer 1.5km enkel weg met mooie zichten over het strand of de promenade langs het water op. We liepen over de promenade en halverwege stopten we ergens op een bankje om onze lunch te verorberen. Daarna liepen we tot aan de pier waar we even rondhingen voordat we weer terug naar de auto wandelden. Ik had Ava beloofd dat we op de weg naar huis ergens konden stoppen voor een ijsje, ze wilde graag "Menchies" wat bevroren yoghurt is. We vonden er eentje op de weg naar huis en bij Menchies betaal je per gewicht, je kan zelf je beker vullen met de smaken die je graag hebt en daarna kan kiezen van een heel deel toppings. Ik vond dat de smaken deze keer maar een beetje raar waren en geen echte klassieke smaken, behalve vanille. Sommige van de smaken die je kon krijgen was marshmallow, bosbessen taart, suikerspin, root beer float, cake deeg, mango, lime en nog een paar andere smaken. Ava nam suikerspin smaak en ik na een beetje vanille, root beer float en lime. We topten het met wat lekkernijen en genoten daarna van ons toetje. Het smaakte wel lekker hoor!
Ava kent al van begin dit jaar een zwarte labrador puppy die "Sheila" heet waar Ava helemaal van weg is. We gaan bijna elke dag langs haar thuis wandelen omdat het op onze route is en Ava gaat haar altijd strelen als ze er is. We hebben al regelmatig met de eigenares gepraat en deze hond wordt door haar opgeleid blindengeleidehond. Ze stelde een week geleden voor dat Ava gerust eens met Sheila mocht gaan wandelen als ze dat graag wou. Zaterdag gingen we dus voor de eerste keer en Ava was zo in haar nopjes dat ze met deze 8 maanden puppy mocht gaan wandelen. Ze moest wel zorgen dat ze de hond doet zitten op elke hoek van de straat. Het ging prima en de hond luisterde goed naar Ava! Het was zo lief hoe dat Sheila telkens omhoog keek naar Ava als ze stopte en zat. Af en toe kreeg de hond dan een lekkernij omdat ze het zo goed deed. We waren een goed stuk gaan wandelen en liepen daarna terug. Ze mocht dit gerust elke week komen doen, dus ik ben er zeker van dat dit niet de laatste keer zal zijn.
Een paar dagen later had ik de ultrasound van mijn hart met contrast stoffen. Ik moest om 9u in het ziekenhuis zijn en mijn test was om 9u30. Het verliep allemaal heel vlot en de dame die de ultrasound deed was heel vriendelijk en vroeg mij verschillende vragen hoe ik deze hart conditie gekregen heb en wat er aan vooraf ging. Ik legde uit dat het enkel die "ejection fraction" (hoe goed het hart het bloed uit de linker kamer kan pompen) is wat laag is (20-28%) en dat mijn hart en aders verder geen schade of littekens hadden en hoopte dat al die medicatie die ik nu neem wat zou helpen. Ik vertelde haar ook dat ik sinds januari heel erg mijn best aan het doen ben om gezonder te worden door gezond te eten, veel te sporten en op mijn zout te letten en dergelijke. Ik was best wel fier op mezelf dat ik haar kon vertellen dat ik tot nu toe 35kg ben afgevallen sinds januari. Ze vond dat allemaal zo geweldig dat ik dat had gedaan. Ik vertelde haar ook dat ik het een beetje jammer vind dat ik nog tot midden augustus moet wachten voordat ik de uitslag krijg van deze test via een telefoontje van de cardioloog. Dat begreep ze heel goed en op het einde van de test liet ze mij weten dat het er allemaal goed uitzag, maar wat nummers en procenten betrof kon ze mij niets vertellen want dat werd achteraf allemaal berekend. Oh, ik had haar kunnen omarmen toen ze zijn dat het er beter uit zag en dat mijn harde werk beloond werd! Nu ben ik in elk geval niet zo nerveus om de uitslag te horen van de cardioloog, maar ik ben wel benieuwd hoeveel beter het allemaal is. Diegene die meer willen weten in verband met mijn gezondheidsprobleem en hoe het begon, ga even lezen in mijn blogje van januari 2021: https://anninbc.blogspot.com/2021/02/onze-avonturen-van-januari-2021.html.
Michael en ik hadden die week ook nog een afspraak bij de oogarts voor onze jaarlijkse check up. Hier was ook alles goed en we kregen een voorschriftje mee voor als we een nieuwe bril zouden willen kopen. Dat van mij was nog hetzelfde, dus geen nieuwe bril nodig en ik gebruik die nu en dan toch allemaal maar in de auto want ik heb helemaal geen sterke bril nodig. Onze auto’s kregen ook hun jaarlijkse onderhouds beurt en beide auto’s waren ook nog in orde. Die van mij (VW Jetta Station Wagon TDI) is ondertussen al 15 jaar oud met maar 90.000km er op...dus die kan nog wel enkele jaartjes meegaan. Ik was nog langs geweest bij Julie en we probeerden een tafel decoratie ding te maken voor haar bruiloft op 14 augustus. We vonden dat we er goed in geslaagd waren. We hadden een gezellig namiddagje en ze heeft helemaal geen benul dat haar zus en een paar van haar collega’s een verrassings feestje zullen hebben voor haar op 1 augustus waar ik ook naartoe ga. Het feestje gaat door bij haar zus en wij zijn allemaal uitgenodigd (zo een 10 personen in totaal). Ik ben benieuwd en kijk er al naar uit. De laatste zaterdag van de maand ging Ava weer wandelen met Sheila en dat ging deze keer zelfs nog beter. Verder was het een rustige dag wat ons weer aan het einde van de maand brengt! Het was een goed gevulde maand met leuke tripjes!
De dames en Sylke gingen rond de middag weer verder. Ava en ik bleven nog even, we hadden een lunch meegebracht en gingen vanaf dit strand naar de pier van White Rock wandelen. Deze wandeling is ongeveer 1.5km enkel weg met mooie zichten over het strand of de promenade langs het water op. We liepen over de promenade en halverwege stopten we ergens op een bankje om onze lunch te verorberen. Daarna liepen we tot aan de pier waar we even rondhingen voordat we weer terug naar de auto wandelden. Ik had Ava beloofd dat we op de weg naar huis ergens konden stoppen voor een ijsje, ze wilde graag "Menchies" wat bevroren yoghurt is. We vonden er eentje op de weg naar huis en bij Menchies betaal je per gewicht, je kan zelf je beker vullen met de smaken die je graag hebt en daarna kan kiezen van een heel deel toppings. Ik vond dat de smaken deze keer maar een beetje raar waren en geen echte klassieke smaken, behalve vanille. Sommige van de smaken die je kon krijgen was marshmallow, bosbessen taart, suikerspin, root beer float, cake deeg, mango, lime en nog een paar andere smaken. Ava nam suikerspin smaak en ik na een beetje vanille, root beer float en lime. We topten het met wat lekkernijen en genoten daarna van ons toetje. Het smaakte wel lekker hoor!
Ava kent al van begin dit jaar een zwarte labrador puppy die "Sheila" heet waar Ava helemaal van weg is. We gaan bijna elke dag langs haar thuis wandelen omdat het op onze route is en Ava gaat haar altijd strelen als ze er is. We hebben al regelmatig met de eigenares gepraat en deze hond wordt door haar opgeleid blindengeleidehond. Ze stelde een week geleden voor dat Ava gerust eens met Sheila mocht gaan wandelen als ze dat graag wou. Zaterdag gingen we dus voor de eerste keer en Ava was zo in haar nopjes dat ze met deze 8 maanden puppy mocht gaan wandelen. Ze moest wel zorgen dat ze de hond doet zitten op elke hoek van de straat. Het ging prima en de hond luisterde goed naar Ava! Het was zo lief hoe dat Sheila telkens omhoog keek naar Ava als ze stopte en zat. Af en toe kreeg de hond dan een lekkernij omdat ze het zo goed deed. We waren een goed stuk gaan wandelen en liepen daarna terug. Ze mocht dit gerust elke week komen doen, dus ik ben er zeker van dat dit niet de laatste keer zal zijn.
Een paar dagen later had ik de ultrasound van mijn hart met contrast stoffen. Ik moest om 9u in het ziekenhuis zijn en mijn test was om 9u30. Het verliep allemaal heel vlot en de dame die de ultrasound deed was heel vriendelijk en vroeg mij verschillende vragen hoe ik deze hart conditie gekregen heb en wat er aan vooraf ging. Ik legde uit dat het enkel die "ejection fraction" (hoe goed het hart het bloed uit de linker kamer kan pompen) is wat laag is (20-28%) en dat mijn hart en aders verder geen schade of littekens hadden en hoopte dat al die medicatie die ik nu neem wat zou helpen. Ik vertelde haar ook dat ik sinds januari heel erg mijn best aan het doen ben om gezonder te worden door gezond te eten, veel te sporten en op mijn zout te letten en dergelijke. Ik was best wel fier op mezelf dat ik haar kon vertellen dat ik tot nu toe 35kg ben afgevallen sinds januari. Ze vond dat allemaal zo geweldig dat ik dat had gedaan. Ik vertelde haar ook dat ik het een beetje jammer vind dat ik nog tot midden augustus moet wachten voordat ik de uitslag krijg van deze test via een telefoontje van de cardioloog. Dat begreep ze heel goed en op het einde van de test liet ze mij weten dat het er allemaal goed uitzag, maar wat nummers en procenten betrof kon ze mij niets vertellen want dat werd achteraf allemaal berekend. Oh, ik had haar kunnen omarmen toen ze zijn dat het er beter uit zag en dat mijn harde werk beloond werd! Nu ben ik in elk geval niet zo nerveus om de uitslag te horen van de cardioloog, maar ik ben wel benieuwd hoeveel beter het allemaal is. Diegene die meer willen weten in verband met mijn gezondheidsprobleem en hoe het begon, ga even lezen in mijn blogje van januari 2021: https://anninbc.blogspot.com/2021/02/onze-avonturen-van-januari-2021.html.
Michael en ik hadden die week ook nog een afspraak bij de oogarts voor onze jaarlijkse check up. Hier was ook alles goed en we kregen een voorschriftje mee voor als we een nieuwe bril zouden willen kopen. Dat van mij was nog hetzelfde, dus geen nieuwe bril nodig en ik gebruik die nu en dan toch allemaal maar in de auto want ik heb helemaal geen sterke bril nodig. Onze auto’s kregen ook hun jaarlijkse onderhouds beurt en beide auto’s waren ook nog in orde. Die van mij (VW Jetta Station Wagon TDI) is ondertussen al 15 jaar oud met maar 90.000km er op...dus die kan nog wel enkele jaartjes meegaan. Ik was nog langs geweest bij Julie en we probeerden een tafel decoratie ding te maken voor haar bruiloft op 14 augustus. We vonden dat we er goed in geslaagd waren. We hadden een gezellig namiddagje en ze heeft helemaal geen benul dat haar zus en een paar van haar collega’s een verrassings feestje zullen hebben voor haar op 1 augustus waar ik ook naartoe ga. Het feestje gaat door bij haar zus en wij zijn allemaal uitgenodigd (zo een 10 personen in totaal). Ik ben benieuwd en kijk er al naar uit. De laatste zaterdag van de maand ging Ava weer wandelen met Sheila en dat ging deze keer zelfs nog beter. Verder was het een rustige dag wat ons weer aan het einde van de maand brengt! Het was een goed gevulde maand met leuke tripjes!
Mount Baker tijdens zonsondergang vanuit onze tuin gezien
De prachtige volle "Buck" maan als die aan het opkomen was
Een heerlijke morgen op het strand in White Rock bij Vancouver
Bezoekje aan Menchies (frozen yoghurt)
En ik eet nog steeds gezond (en ook een beetje lekker als het kan)
Bij Julie op bezoek en ons probeersel van tafel decoratie
Ava en Sheila, de 8 maand oude labrador (die in training is voor blind geleide hond)
Wat bijhorende videotjes
Foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders aangegeven! Je kan me contacteren via email als je mijn foto's wil gebruiken. DANK BIJ VOORBAAT!
