Juli 2017: Vakantie van Vancouver naar Saskatchewan...Deel 1
~Je kan op de foto's klikken om een grotere versie te zien!
Het prachtige Emerald Lake in Yoho National Park, BC, Canada
Zo gezegd, zo gedaan...we gingen zo stilletjes aan plannen maken voor juli 2017 om met Michael zijn mama (en Tiny, haar hondje) naar de familie te gaan in Calgary (Alberta) en daarna naar de familie in Maple Creek (Saskatchewan). De rit van Vancouver naar Calgary is zo’n 1000km, dus we zouden ergens overnachten en de trip in 2 dagen doen op de heenweg en terugweg. We hadden een grote huur wagen vastgelegd, een overnachting geboekt in Revelstoke (bijna 600km van hier) in een mooie chalet met 2 apparte kamers dat ook tot en met 7 dagen op voorhand kon geannuleerd worden zonder kosten. Voor Calgary en Maple Creek verbleven we bij familie. Op 6 juli ging het dan allemaal gebeuren. We vertrokken rond 9u vertrekken met Revelstoke als eind bestemming voor vandaag waar wij een chalet gehuurd hadden bij "Glacier House Resort". Het zou een hele warme dag worden, maar gelukkig hebben we een grote ruime SUV met goede air conditioning. Onze eerste stop was in Hope wat zo’n anderhalf uur rijden was. Hier strekten we de benen en lieten we de hond uit. We stopten in Kamloops voor lunch, hier namen we een goed uur om wat te eten en wat te wandelen. Hierna reden we in 1 stuk door naar Revelstoke. Onderweg tussen Sicamous en Revelstoke was het maar liefst 39 graden...erg warm dus!
We kwamen rond 17u aan bij "Glacier House Resort" en wat een prachtig gelegen lodge met chalets net buiten downtown Revelstoke...het was zo mooi als we daar binnen reden. We parkeerden de wagen en gingen naar de receptie, wat een mooie lodge! Michael had Tiny in zijn armen en toen ik de dame achter de receptie onze naam gaf en dat we een chalet geboekt hadden zei ze onmiddellijk "in de chalet waar jullie verblijven zijn geen huisdieren toegelaten". Wat??? Geen honden toegelaten??? Wij stonden er even van te kijken want ik had alles goed geregeld op voorhand! Ik ben met mensen van de lodge weken geleden in contact geweest om er voor te zorgen dat de hond meekon en dat we een chalet hadden waar huisdieren wel toegelaten waren. Ik had zelfs naar de grond plannen gevraagd toen om te zien of we samen met mijn schoonmoeder in 1 grotere chalet konden verblijven met verschillende kamers, want 2 verschillende hotel kamers was moeilijker om te boeken zeker om iets te vinden waar huisdieren toegelaten zijn en het is ook moeilijk te regelen om kamers dicht bij elkaar te boeken. Natuurlijk had ik fotocopies van de emails meegebracht met de bevestiging van onze boeking en daar stond dus wel degelijk op dat wij chalet nummer 105 hadden geboekt en dat was een chalet waar huisdieren waren toegelaten mits extra betaling (iets van een $20/16 euro). Toen ze die papieren zag, kon ze het inderdaad niet ontkennen dat chalet 105 al door ons geboekt was ergens in april. Ze vertelde toen dat 1 van haar medewerkers de chalet aan iemand anders gegeven had! Daar waren wij dus helemaal niet blij mee en vroegen ons af wat nu dan wel de mogelijkheden waren voor een overnachting. Je kon zo zien dat er erg verveeld mee zat en ze verontschuldigde zich zovele keren. Ze gaf ons een andere chalet met 3 apparte slaapkamers en een zithoek die niet voor huisdieren beschikt was, maar ze had geen andere keuze. Ze gaf ons $100 (60 euro) korting voor die nacht en we mochten ook gratis gebruik maken van de hot tub die op het deck staat van de chalet wat normaal $50 (30 euro) per verblijf kost. We lieten haar weten dat we zo’n 10 dagen later hier weer gingen verblijven en dat we voor die nacht ook chalet 105 geboekt hadden. Ze ging ervoor zorgen dat niemand ons zou verhuizen deze keer en voor dat verblijf mochten we ook weer de hot tub gratis gaan gebruiken.
De chalet die we nu hadden was goed voor de nacht en het was er eigenlijk niet te warm binnen, gelukkig! Het was 36 graden buiten, maar Ava wou absoluut in die hot tub. Michael was dapper genoeg om met haar mee in de hot tub te gaan op ons terras in die hitte, hahaha. Ze hebben het niet lang uitgehouden want het was echt veel te warm buiten. Daarna reden Michael en ik nog terug naar Revelstoke om wat broodjes te gaan halen en wat drinken bij Tim Hortons voor het avond eten. We hadden hier een goede nacht, het was zo rustig en stil. ’s Morgens konden we in de lodge gaan ontbijten (dat was inbegrepen) tussen 7u30 en 9u30. Het ontbijt bestond uit croissants, bagels, brood, muffins, cornflakes, beleg, confituur, pindakaas, vers fruit en nog wat andere dingen. Er was koffie, thee, fruitsap, appelsap en andere fruitsappen. We hebben hier onze buikjes lekker gevuld en rond 9u30 waren we klaar voor de volgende rit van onze reis met deze keer als eindbestemming Calgary. Ik heb al heel lang uitgekeken naar deze dag, want we gingen vandaag door de Canadese Rockies rijden en dat is een paradijs voor fotografen!! Iedereen die hier ooit al eens geweest is begrijpt zeker wel wat ik bedoel, de Canadese Rockies met zijn National Parken zijn iets wat je toch minstens 1 keer in je leven moet gezien hebben. Hoge bergen, azuur blauwe meren, wilde dieren, watervallen en zoveel meer! We zouden vandaag proberen te stoppen bij Emerald Lake (in Yoho National Park), Lake Louise en Moraine Lake (deze laatste 2 zijn gelegen in Banff National Park). Nu heb ik overal al gelezen dat het bij deze meren erg druk kan worden, zo druk zelfs dat de weg wordt afgesloten en je niet meer kan gaan. De Canadese Rockies zijn zoveel drukker geworden en het was dit jaar ook het 150 jarige bestaan van Canada waardoor de Nationale Parken dit jaar gratis zijn om te bezoeken. Dus, wish me luck en hopelijk geraken we toch bij 1 van deze meren vandaag!
Glacier House Resort in Revelstoke, BC, Canada
Het was zonnig en het ging weer warm worden met temperaturen rond de 30-35 graden. Gelukkig valt dat allemaal goed mee als je air conditioning hebt in de wagen. We reden al snel in hoger berg gebied en de zichten werden steeds mooier. We stopten in Glacier National Park na zo’n uurtje rijden voor even de benen te strekken en de hond uit te laten. We reden voorbij Rogers Pass omringd door de bergen, prachtig om te zien. We reden verder naar Golden wat nog een goed uur rijden was, hier zouden we ergens stoppen om wat te lunchen voor dat we verder zouden rijden naar Yoho National Park (nog in British Columbia gelegen) waar ik graag even bij Emerald Lake wou stoppen om wat foto’s te nemen en wat rond te wandelen. Er waren werken aan de wegen onderweg en hier en daar hebben we moeten stoppen daarvoor. We stopten in Golden en aten daar lunch voordat we verder gingen richting Yoho National Park. Ondertussen verloren we ook een uur omdat je in de omgeving van Golden in Mountain Time zit en daar is het een uur later dan in Vancouver en het grootste gedeelte van British Columbia. Dus het was ondertussen ongeveer 12u30 toen we uit Golden vertrokken, dus eigenlijk was het nu dan 13u30. De bergen werden alsmaar groter en indrukwekkender. Je kan honderde foto’s bekijken van de Canadese Rockies en ze zijn 1 voor 1 prachtig...maar dat gevoel om er te zijn en die toren hoge bergen rondom je te hebben is toch heel moeilijk om op foto vast te leggen. Na zovele jaren was ik toch dat gevoel toch wel vergeten van hoe enorm en hoe indrukwekkend die bergen hier echt zijn.
Als we de Emerald Lake Road opreden zag ik dat er enkele wagens voor ons waren en hoopte dat er nog plaats zou zijn om te parkeren. Mijn vriendin had me verteld dat als je een handicap pas had, het meestal niet zo moeilijk is om nog een plek te vinden. Wij hadden de handicap pas mee van Michael zijn moeder want zij kan namelijk niet ver wandelen. We kwamen dichterbij het meer en zagen dat overal de auto’s geparkeerd waren langs de weg honderde meters voordat je aan de parking kwam. Oei, dat is geen goed teken dacht ik al...vol hoop reden we verder de parking op, zoals de meesten die ook hoopten om nog een plekje te vinden en wonder boven wonder was daar nog 1 parkeerplaats voor gehandicapten vrij! Oh, ik kon het bijna niet geloven, ik ga Emerald Lake weer zien...ik was zo blij als een kermis hond, dat zeggen ze in Belgie als je zo gelukkig bent om iets, hahaha! Wat was het hier toch mooi, en zooo warm...maar dat kon mij niet laten, wij waren nu hier en wou volop genieten van de korte tijd die we hier hadden. We wandelden een klein stukje langs het meer op en genoten daar van de zichten richting de Emerald Lake Lodge, de mooie bergen en de verschillende kano’s op het water. Ik voel mij hier in een aards paradijs en dit is echt het allermooiste meer wat ik ooit op deze planeet gezien heb. We wandelden ook nog een stukje over de brug naar de Emerald Lake Lodge toe waar ik nog wat foto’s nam en hierna gingen we weer verder.
Op het einde (of op het begin) van Emerald Lake Road is er de Natural Bridge, hier stopten we ook nog even om naar dit natuur geweld te kijken. Dit is een imposante steenformatie in de Kicking Horse River. Dit was vroeger een waterval, maar door de jaren heen heeft het stromende water een gat in de rotsen geslepen, waardoor er een brug over het stromende water is gevormd. Hier was het eigenlijk helemaal niet druk en wat was het toch mooi om dit ook weer eens te zien, erg indrukwekkend en wat een water geweld! Dat was toch ook weer genieten om dit nog eens te zien. Hierna reden we verder naar Lake Louise als er nog mogelijkheid was om er te geraken. Lake Louise is gelegen in Banff National Park in de provincie Alberta. Eens je in de omgeving komt van de weg naar Lake Louise staan daar al werkers met hun armen te draaien om het verkeer proberen te regelen. Het ging redelijk vlot en tot nu toe bleek dat we nog gewoon tot op de parking konden rijden. Eens op de parking aangekomen zag het er erg druk uit en hier was weer iemand het verkeer aan het regelen. De jongeman wees ons de weg rechtdoor naar een parking wat een heel stuk omhoog was, Michael maakte hem even attent van de handicap pas die we hadden en hij wees onmiddellijk naar rechts voor ons om daar te gaan parkeren. Wonder boven wonder was hier ook weer een parkeerplaats vrij voor gehandicapten. Wow zeg, wat hebben wij toch een geluk tot nu toe want al die andere parkeer plaatsen waren een heel stuk verder af. We moesten nog geen 50 stappen zetten en we stonden aan de oever van het mooie Lake Louise!
Het was hier enorm druk, maar het is dan ook het allerbekenste en meest gefotografeerde meer in de Canadese Rocky Mountains. Als je dan recht aan de oever staan en eigenlijk maar weinig ziet van die drukte is het toch een hele mooie plek met een mooi zicht op de Victoria Gletsjer en de omringende bergen. Het was zo warm vandaag dat er iemand in het water aan het zwemmen was, brrrr...dat moet toch wel erg koud geweest zijn in dat gletsjer water! De zichten waren hier prachtig en er waren hier ook redelijk wat kano’s op het water. We genoten hier een tijdje en gingen dan weer verder want het was ondertussen alweer 16u. De kleur van deze meren is toch altijd iets bijzonders om te zien en de kleuren zijn echt zo blauwig en groenig, hier is een leuk weetje daarover: de kleuren van de meren komt van al de rotsdeetjes die afbrokkelen van de gletsjers als de sneeuw smelt. Deze rotsdeetjes komen dan terecht in het water van het meer en nemen alle kleuren op van het licht spectrum, behalve blauw/groenig en daarom hebben deze meren zulke kleuren. De kleur van het meer hangt dus een beetje af van de hoeveelheid rotsdeetjes die er in het water aanwezig zijn en ook van de hoeveelheid zonlicht er is op dat moment.
Nog even geduld voor het volgende verslag!
Foto's zijn Copyright by Ann Badjura tenzij anders aangegeven!
Je kan me contacteren via email als je mijn foto's wil gebruiken of kopen. DANK BIJ VOORBAAT!
